Μετάβαση στο περιεχόμενο

The End

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
"The End"
Τραγούδι από The Doors
από το άλμπουμ The Doors
Κυκλοφόρησε4 Ιανουαρίου 1967 (1967-01-04)[1]
ΗχογραφήθηκεΑύγουστος 1966
ΕίδοςΨυχεδελικό ροκ[2]
ΓλώσσαΑγγλική
Διάρκεια11:41
ΔισκογραφικήElektra
ΣτιχουργόςΤζιμ Μόρισον
ΣυνθέτηςThe Doors
ΠαραγωγόςΠολ Ρόθτσαϊλντ
The Doors σειρά τραγουδιών
  1. "Break On Through (To the Other Side)"
  2. "Soul Kitchen"
  3. "The Crystal Ship"
  4. "Twentieth Century Fox"
  5. "Alabama Song (Whisky Bar)"
  6. "Light My Fire"
  7. "Back Door Man"
  8. "I Looked at You"
  9. "End of the Night"
  10. "Take It as It Comes"
  11. "The End"

Το "The End" είναι το ενδέκατο και τελευταίο κομμάτι του δίσκου The Doors του αμερικάνικού ροκ συγκροτήματος The Doors, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1967 από τη δισκογραφική εταιρεία Elektra Records.[1] Είναι ένα από τα μεγαλύτερα, σε χρονική διάρκεια κομμάτια που ηχογράφησε το συγκρότημα αφού αγγίζει τα δώδεκα λεπτά. Οι στίχοι του καταπιάνονται με τους γονείς του τραγουδιστή Τζιμ Μόρισον μέσω Οιδιπόδειων αναφορών για ερωτική σχέση με τη μητέρα και δολοφονία του πατέρα.

Το κομμάτι ψηφίστηκε ως το 336ο καλύτερο όλων των εποχών από το περιοδικό Rolling Stone.[3]

Οι Doors στα τέλη του 1966, έπειτα από λίγους μήνες αφού ηχογράφησαν το "The End".

Το κομμάτι ξεκίνησε ως αποχαιρετισμός του Τζιμ Μόρισον στη φιλενάδα του τη Mary Werbelow με την οποία μόλις είχε χωρίσει.[4] Ωστόσο, οι στίχοι έχουν δεχθεί διάφορες ερμηνείες από ακροατές.

Μετά τα μέσα του τραγουδιού, υπάρχουν οι στίχοι Father / Yes son? / I want to kill you / Mother, I want to  (Πατέρα; / Ναι γιε μου; / Θέλω να σε σκοτώσω / Μητέρα, θέλω να ), οι οποίοι ενσαρκώνουν μία σύγχρονη, ροκ εντ ρολ εκδοχή του οιδιπόδειου συμπλέγματος, ενός σπουδαίου αρχαιοελληνικού δράματος το οποίο αποτελούσε τάση της φροϋδικής ψυχολογίας.[5] Ο ίδιος ο Μόρισον ήταν αόριστος στις δηλώσεις του για την έννοια των στίχων, λέγοντας ότι:

Κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι, σημαίνει κάτι άλλο για μένα. Πραγματικά δεν ξέρω τι προσπαθούσα να πω. Ξεκίνησε ως ένα απλό τραγούδι αποχαιρετισμού ... Πιθανώς σ' ένα κορίτσι, αλλά μπορώ και το αντιλαμβάνομαι σαν έναν αποχαιρετισμό σε κάποιο είδος παιδικής ηλικίας. Αλήθεια δεν ξέρω. Νομίζω ότι είναι αρκετά περίπλοκο και καθολικό στην εικόνα του, που μπορεί να σημαίνει ότι θέλει ο καθένας να σημαίνει.[6]

Το "The End" ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο.[7] Η τελική του έκδοση ηχογραφήθηκε μέσα σε δύο εκτελέσεις, με τη δεύτερη να είναι αυτή η οποία κατά κύριο λόγο χρησιμοποιήθηκε στο άλμπουμ.[8]

Το The End ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:[9]

  1. 1,0 1,1 «The Doors – Album Details». thedoors.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  2. Milligan, Barry (1992). Pleasures and Pains. Charlottesville, Virginia: University of Virginia Press. σελ. 123. ISBN 0-81393468-0. 
  3. «500 Greatest Songs of All Time, No. 336 The Doors: The End». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. Farley, Robert (Σεπτεμβρίου 25, 2005). «Doors: Mary and Jim to the end». St. Petersburg Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Νοεμβρίου 7, 2005. Ανακτήθηκε στις Ιουλίου 3, 2012. 
  5. Gilliland, John (1969). «Show 43 – Revolt of the Fat Angel: Some samples of the Los Angeles sound». Pop Chronicles. University of North Texas Libraries. 
  6. Hopkins, Jerry (26 Ιουλίου 1969). «The Rolling Stone Interview: Jim Morrison». Rolling Stone (στα Αγγλικά). New York City: Wenner Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. [E]very time I hear that song, it means something else to me. I really don't know what I was trying to say. It just started out as a simple goodbye song ... Probably just to a girl, but I could see how it could be goodbye to a kind of childhood. I really don't know. I think it's sufficiently complex and universal in its imagery that it could be almost anything you want it to be. 
  7. Classic Albums: The Doors. Classic Albums. 14 Απριλίου 2008. 
  8. Various Mojo Magazine (2007). Irvin, Jim· Alexander, Phil, επιμ. The Mojo collection. The ultimate music companion; brought to you by the makers of Mojo magazine (4 έκδοση). Edinburgh, Scotland: Canongate Books. σελ. 75. ISBN 1-84767643-X. 
  9. The Doors (Album notes). The Doors. New York City: Elektra Records. 1967. Back cover. ELK-4007. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]