Hughes H-1 Racer

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Hughes H-1 Racer
Το H-1 Racer στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος
ΤύποςΑγωνιστικά αεροσκάφη
ΚατασκευαστήςHughes Aircraft
Χώρα προέλευσης Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣχεδιασμόςΡίτσαρντ Πάλμερ [1][2]
Παρθενική πτήση13 Σεπτεμβρίου 1935[3]
Κύριος χειριστήςΧάουαρντ Χιουζ
Παραγωγή1935
Μονάδες που παρήχθησαν1
Πηγή Ισχύος
Τύπος κινητήραPratt & Whitney R-15351

Το Hughes H-1 Racer είναι ένα αγωνιστικό αεροσκάφος που κατασκευάστηκε από την Hughes Aircraft το 1935. Πέτυχε ένα παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας και ένα διηπειρωτικό ρεκόρ ταχύτητας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το H-1 Racer ήταν το τελευταίο αεροσκάφος που κατασκευάστηκε από ιδιώτη που έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας. Τα περισσότερα αεροσκάφη έκτοτε που κατέχουν το ρεκόρ ήταν στρατιωτικά.

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της δουλειάς του στην ταινία του Αγγέλοι της Κολάσεως (Hell's Angels), ο Χάουαρντ Χιουζ χρησιμοποίησε τον Γκλεν Οντέκιρκ για να συντηρήσει τον στόλο με περισσότερα από 100 αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν στην παραγωγή. Οι δύο άντρες μοιράζονταν ένα κοινό ενδιαφέρον για την αεροπορία και κατέστρωσαν ένα σχέδιο για την κατασκευή ενός αεροσκάφους που θα έσπαζε το ρεκόρ ταχύτητας. Το αεροσκάφος έλαβε πολλά ονόματα, αλλά είναι κοινώς γνωστό ως H-1. Ήταν το πρώτο μοντέλο αεροσκάφους που παρήχθη από την εταιρεία Hughes Aircraft.

Οι μελέτες σχεδίασης ξεκίνησαν το 1934 με ένα μοντέλο ακριβούς κλίμακας (μήκους πάνω από δύο πόδια) που δοκιμάστηκε στην αεροδυναμική σήραγγα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, αποκαλύπτοντας δυναμικό ταχύτητας 587 χλμ/ώρα.[4]

Σχεδιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο εξορθολογισμός ήταν ένα πρωταρχικό κριτήριο με αποτέλεσμα «ένα από τα πιο καθαρά και κομψά σχέδια αεροσκαφών που κατασκευάστηκαν ποτέ».[5] Πολλές πρωτοποριακές τεχνολογίες αναπτύχθηκαν κατά τη διαδικασία κατασκευής, συμπεριλαμβανομένων μεμονωμένων κατεργασμένων χωνευτών πριτσινιών που άφησαν το αλουμινένιο κύτος του αεροσκάφους εντελώς λείο. Το H-1 είχε επίσης ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης για να αυξήσει περαιτέρω την ταχύτητα του αεροσκάφους, συμπεριλαμβανομένου ενός πλήρως ανασυρόμενου υδραυλικού ενεργοποιημένου ολισθητήρα ουράς.[5]Ο κινητήρας ήταν ένας ακτινωτός 14 σειρών με διπλή σειρά Pratt & Whitney R-15351. 535 κυβικών ιντσών , το οποίο αν και αρχικά είχε 700 ίππους, ήταν ρυθμισμένο για να αποδίδει πάνω από 1.000 ίππους.[5]

Λόγω δύο διαφορετικών ρόλων που προβλέπονται για το αγωνιστικό αεροσκάφος, ετοιμάστηκε ένα σετ πτερυγίων μικρού ανοίγματος για εναέριους αγώνες και ρεκόρ ταχύτητας και ένα σύνολο «μακριών» πτερυγίων για αγώνες μεγάλης απόστασης.

Επιχειρησιακό ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπροστά στο H-1 Racer

Ο Χιουζ έκανε την πρώτη πτήση στις 13 Σεπτεμβρίου 1935 στο Μάρτιν Φιλντ κοντά στη Σάντα Άνα της Καλιφόρνια και έσπασε αμέσως το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας χερσαίου αεροπλάνου που έφτασε τα 567,12 χλμ./ώρα κατά μέσο όρο σε τέσσερα χρονομετρημένα περάσματα. Το αεροσκάφος ήταν φορτωμένο με ελάχιστη ποσότητα καυσίμων προκειμένου να κρατήσει το βάρος χαμηλό και ο Χιουζ δεν έπρεπε να κάνει το 3ο και το 4ο πέρασμα, εξαντλώντας τα καύσιμα. Ο Χιουζ κατάφερε να προσγειωθεί σε ένα χωράφι με τεύτλα νότια της Σάντα Άνα της Καλιφόρνια χωρίς σοβαρές ζημιές ούτε στον ίδιο ούτε στο H-1.[2]:133–134 Όταν οι συμπατριώτες του έφτασαν στο σημείο της συντριβής, ο Χιουζ είπε «Μπορούμε να το φτιάξουμε, θα πάει πιο γρήγορα.» Εκείνη την εποχή, το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας υδροπλάνου ήταν 709,2 χλμ/ώρα, που σημειώθηκε από ένα Macchi MC72 τον Οκτώβριο του 1934.

Ο Χιουζ αργότερα εφάρμοσε μικρές αλλαγές στο H-1 Racer για να το κάνει πιο κατάλληλο σε μια προσπάθεια να σπάσει το διηπειρωτικό ρεκόρ ταχύτητας. Η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η τοποθέτηση ενός νέου, μακρύτερου σετ πτερυγίων που έδινε στο αεροσκάφος χαμηλότερη φόρτωση πτερυγίων . Στις 19 Ιανουαρίου 1937, ενάμιση χρόνο μετά το προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας χερσαίου αεροπλάνου στο H-1, ο Χιουζ σημείωσε νέο διηπειρωτικό ρεκόρ ταχύτητας πετώντας ασταμάτητα από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη σε 7 ώρες, 28 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα. Έσπασε το δικό του προηγούμενο ρεκόρ 9 ωρών, 27 λεπτών. Η μέση ταχύτητά του κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν 518 χλμ/ώρα.[6]

Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα σύγχρονα αεροσκάφη υπηρεσίας ήταν διπλάνα, ο Χιουζ περίμενε πως το Σώμα Αεροπορίας Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (USAAC) θα υποδεχτεί το νέο σχέδιο του αεροσκάφους του και να κάνει το H-1 τη βάση για μια νέα γενιά αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών. Οι προσπάθειές του να «πουλήσει» το σχέδιο ήταν ανεπιτυχείς. Στη μεταπολεμική κατάθεση του ενώπιον της Γερουσίας, ο Χιουζ ανέφερε ότι η αντίσταση στον καινοτόμο σχεδιασμό ήταν η βάση για την απόρριψη του H-1 από την USAAC: «Προσπάθησα να πουλήσω αυτό το αεροπλάνο στον Στρατό, αλλά το απέρριψαν επειδή εκείνη την εποχή ο στρατός πίστευε ότι ένα μονοπλάνο ήταν κατάλληλο για ένα αεροσκάφος καταδίωξης...» [7]

Οι ιστορικοί της αεροπορίας έχουν υποθέσει ότι το H-1 Racer μπορεί να ενέπνευσε μεταγενέστερα μαχητικά ακτινωτών κινητήρων όπως το Republic P-47 Thunderbolt και το Focke-Wulf Fw 190 .[8] Μετά τον πόλεμο, ο Χιουζ ισχυρίστηκε ότι «ήταν αρκετά προφανές σε όλους ότι το ιαπωνικό μαχητικό Zero είχε αντιγραφεί από το Hughes H-1 Racer». Επίσης ισχυρίστηκε τόσο το σχήμα των πτερυγίων, το σχέδιο της ουράς όσο και τη γενική ομοιότητα του Zero ήταν ίδιο με το H-1 Racer. [9][N 1] Ο Τζίρο Χορικόσι, σχεδιαστής του Mitsubishi Zero αρνήθηκε σθεναρά τον ισχυρισμό ότι το Hughes H-1 επηρέαζε τον σχεδιασμό του ιαπωνικού μαχητικού αεροσκάφους. [10]

Το Hughes H-1 Racer εμφανίζεται στην ταινία Men Against the Sky της RKO Pictures του 1940 .[11]

Διάθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρωτότυπο H-1 Racer που εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος, Νοέμβριος 2014

Το πρωτότυπο H-1 Racer δόθηκε στο ινστιτούτο Σμιθσόνιαν το 1975 και εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος..[12]

Αντίγραφα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το H-1 του Τζιμ Ράιτ που εκτίθεται στο Oshkosh του Ουισκόνσιν

Ένα μη ιπτάμενο αντίγραφο εκτέθηκε στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορικών Αγώνων από το 1993 έως το 1994,[13] μετά από το οποίο τοποθετήθηκε σε αποθήκη.

Ο Τζιμ Ράιτ από το Cottage Grove του Όρεγκον κατασκεύασε ένα αντίγραφο πλήρους κλίμακας του H-1 που πέταξε για πρώτη φορά το 2002. Το αντίγραφό του ήταν τόσο κοντά στο πρωτότυπο που η FAA του έδωσε τον σειριακό αριθμό 2 του μοντέλου. Το επίτευγμά του στην αναδημιουργία του αεροσκάφους αναγγέλθηκε σε πολλά αεροπορικά περιοδικά.[14]

Στις 4 Αυγούστου 2003, ο Ράιτ αποκάλυψε το αντίγραφο του H-1 στο AirVenture 2003 στο Oshkosh, του Ουισκόνσιν. Καθώς επέστρεφε στο σπίτι του στο Όρεγκον, ανεφοδιάστηκε με καύσιμα το αεροσκάφος στο Ζιλέτ του Ουαϊόμινγκ . Ο Ράιτ συναντήθηκε για λίγο με τοπικούς δημοσιογράφους και είπε ότι το αεροσκάφος είχε «προβλήματα με τον έλικα». Μια ώρα μετά την απογείωση, το αεροσκάφος συνετρίβη ακριβώς βόρεια του Old Faithful Geyser στο Εθνικό Πάρκο Γελλοστόουν, σκοτώνοντας τον Ράιτ. Το αντίγραφο, που προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στην ταινία Ιπτάμενος Κροίσος (The Aviator), καταστράφηκε ολοσχερώς.[15][N 2] Η επίσημη αναφορά ατυχήματος περιγράφει λεπτομερώς την αστοχία ενός αντίβαρου στον έλικα σταθερής ταχύτητας . [17]

Ένα στατικό αντίγραφο του H-1 εμφανίστηκε σε έναν χώρο παράλληλα με το «Hughes H-4 Hercules» του Χιουζ στο Λονγκ Μπιτς όταν το τελευταίο αεροσκάφος εκτέθηκε σε έναν θόλο δίπλα στο Queen Mairy. Άλλα μη ιπτάμενα αντίγραφα εκτίθενται στο Μηχανικό Συγκρότημα Τόμας Μπιμ στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Λας Βέγκας[18] (δωρεά από την εταιρεία Χιουζ το 1988) και στο Μουσείο Πτήσης της Σάντα Μαρία.[19] Από το 2016 [20] άλλο ένα αντίγραφο H-1 κατασκευάζεται στο Μουσείο Αεροπορίας & Διαστήματος του Σαν Ντιέγκο. [21]

Τεχνικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πλήρωμα: 1
Μήκος: 27 πόδια 0 ίντσες (8,23 μ.)
Άνοιγμα φτερών: 31 πόδια 9 ίντσες (9,67 μ.)
Ύψος: 8 πόδια (2,4 m)
Έκταση πτερυγίων: 138 τετραγωνικά πόδια (12,8 m2)
Κενό βάρος: 3.565 λίβρες (1.620 κιλά)
Μεικτό βάρος: 5.492 λίβρες (2.496 κιλά)
Ισχύς: 1 ακτινικός κινητήρας × Pratt & Whitney R-1535, 700 ίππων

Εκθεσιακός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ουρά του H-1 Racer
    Ουρά του H-1 Racer
  • Πίσω εργαλείο προσγείωσης
    Πίσω εργαλείο προσγείωσης
  • Δεξιά πλευρά του H-1 Racer
    Δεξιά πλευρά του H-1 Racer
  • Λεπτομερείς εργασίες ξύλου και μετάλλου στο εσωτερικό
    Λεπτομερείς εργασίες ξύλου και μετάλλου στο εσωτερικό
  • Έλικας του H-1
    Έλικας του H-1
  • Μύτη της ουράς H-1
    Μύτη της ουράς H-1
  • Χωνευτή μεταλλική κατασκευή για αεροδυναμική
    Χωνευτή μεταλλική κατασκευή για αεροδυναμική
  • Θόλος με χωνευτή μεταλλική κατασκευή
    Θόλος με χωνευτή μεταλλική κατασκευή
  • Σύστημα εξάτμισης που εμφανίζεται
    Σύστημα εξάτμισης που εμφανίζεται
  • Μπροστινοί πίνακες ελέγχου του πιλοτηρίου του H-1 Racer
    Μπροστινοί πίνακες ελέγχου του πιλοτηρίου του H-1 Racer
  • Πλαϊνά χειριστήρια του πιλοτηρίου του H-1 Racer
    Πλαϊνά χειριστήρια του πιλοτηρίου του H-1 Racer
  • Έμβλημα της Pratt & Whitney "Dependable Engines" στο H-1 Racer
    Έμβλημα της Pratt & Whitney "Dependable Engines" στο H-1 Racer

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Cowin 1999, p. 60.
  2. ↑ 2,0 2,1 Dietrich, Noah· Thomas, Bob (1972). Howard, The Amazing Mr. Hughes. Greenwich: Fawcett Publications, Inc. σελ. 131. 
  3. ↑ Dwiggins 1976, p. 64.
  4. ↑ Marrett 2004, p. 19.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Marrett 2004, p. 20.
  6. ↑ Onkst, David H. (2003). «Howard R. Hughes, Jr.–The Record Setter». U.S. Centennial of Flight Commission. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2006. 
  7. ↑ Dwiggens 1976, p. 78.
  8. ↑ Wraga, William. «Curtis Wright and the Flying Tigers». Curtiss-Wright. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2006. 
  9. ↑ "Howard Hughes Aviator". Αρχειοθετήθηκε 2017-11-28 στο Wayback Machine. Welcome Home Howard!, University of Nevada-Las Vegas, 2008. Retrieved: March 15, 2009.
  10. ↑ Drake 1976, pp. 12–13.
  11. ↑ "Men Against the Sky (1940)." IMDb, 2009. Retrieved: March 15, 2009.
  12. ↑ "The H-1 Racer." Αρχειοθετήθηκε 2019-07-21 στο Wayback Machine. National Air and Space Museum. Retrieved: 13 October 2010.
  13. ↑ «Fancy These Flights?». Reno Gazette-Journal. 1993-08-26. https://www.newspapers.com/newspage/153309923/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-12. 
  14. ↑ «Reproduction Howard Hughes H-1 Racer Project». Wright Machine Tool Co. Inc. 5 Μαΐου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2006. 
  15. ↑ Baker, Mark (2003-08-06). «Cottage Grove pilot dies in replica of historic plane». The Register-Guard (Cottage Grove, Oregon). https://www.thefreelibrary.com/Cottage+Grove+pilot+dies+in+replica+of+historic+plane.-a0106434889. Ανακτήθηκε στις 2017-03-15. 
  16. ↑ Homans, Charlie (2003-08-05). «Fatal airplane crash in Yellowstone». Gillette News-Record. http://www.gillettenewsrecord.com/news/article_0b84af15-6fc0-5a85-981f-00caa5e91d24.html. Ανακτήθηκε στις 2007-01-18. 
  17. ↑ Accident Report (Report). NTSB. DEN03FA138. https://www.ntsb.gov/_layouts/ntsb.aviation/brief2.aspx?ev_id=20030815X01342&ntsbno=DEN03FA138&akey=1. Ανακτήθηκε στις 2007-05-23. 
  18. ↑ [1] The Back Story: The H-1 Racer Airplane Brian Sodoma, 13/01/2011, retrieved 26 October 2017
  19. ↑ [2] HUGHES H-1B RACER (replica) NR258Y Malcolm Nason, 13/03/2017, retrieved 26 October 2017
  20. ↑ [3] San Diego Air and Space Museum Visit blog post by Aero Telemetry, 12/07/2016, retrieved 26 October 2017
  21. ↑ «Hughes Special 1B Racer». San Diego Air & Space Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2013. 

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Αυτό που ισχυρίστηκε στην πραγματικότητα ο Χιουζ ήταν ότι ήταν σαφές από την εξέταση των δύο ότι το Zero ήταν ουσιαστικά ένα αντίγραφο. Εκτός από τον Μπιλ Ούτλεϊ, δημοσιογράφος της εταιρείας Hughes, σημείωσε ότι κάποιος Αλ Λούντβικ είχε δώσει λεπτομέρειες για την προπολεμική επίδειξη του H-1 σε Ιάπωνες στρατηγούς σε ένα υπόστεγο του Νιού Τζέρσεϊ. Διαφορετικά, δεν προσφέρεται πραγματική απόδειξη αντιγραφής πέρα ​​από την ομοιότητα του σχεδίου..
  2. ↑ Μάρτυρες στο έδαφος μαρτυρούν ότι ο κ. Ράιτ προσγείωσε το αεροσκάφος μακριά από τους επισκέπτες του πάρκου, σε μια προφανή προσπάθεια να γλιτώσει όσους βρίσκονταν στο έδαφος..[16]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Cowin, Hugh W. (1999). The Risk Takers: Racing & Record-Setting Aircraft: A Unique Pictorial Record 1908-1972. Aviation Pioneers. 2. London: Osprey Publishing. σελ. 60. ISBN 1855329042. 
  • Drake, Hal (Σεπτέμβριος 1976). «Howard Hughes was a Liar!». Air Classics 12 (9): 12–13. 
  • Dwiggins, Don (Μάρτιος 1976). «Howard Hughes' H-1: The Search for the Fastest Plane in the World». Air Classics 12 (3): 12–13. 
  • Hirsch, Robert S.· Hirsch, Russ N. (2005). Aircraft of Air Racing's Golden Age, Part II. Buena Park, California: Hirsch Publications. ISBN 0976196026. 
  • Marrett, George J. (Δεκέμβριος 2004). «The Racer». Wings (Republic Press) 34 (12): 19–20. ISSN 1067-0637. 
  • Matt, Paul and Kenn C. Rust. "Howard Hughes and the Hughes Racer." Historical Aviation Album XVI. Temple City, California: Historical Aviation Album, 1980. (ISBN 0-911852-50-6).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Hughes_H-1_Racer&oldid=10208077"