Μετάβαση στο περιεχόμενο

Death

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Death
Οι Death στην Πόλη του Μεξικού, Ιούνιος 1989. Από αριστερά στα δεξιά: ο μπασίστας Τέρρυ Μπάτλερ, ο κιθαρίστας Πολ Μάσβινταλ, ο μάνατζερ Έρικ Γκριφ, ο ντράμερ Μπιλ Άντριους και ο κιθαριστής/τραγουδιστής Τσακ Σούλντινερ.
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΟρλάντο, Φλόριντα, ΗΠΑ
Μουσικά είδηDeath metal, technical death metal
Παρουσία1983–2001
Δισκογραφική εταιρείαCombat, Relativity, Roadrunner, Nuclear Blast, Relapse
Μέλη(τελευταία σύνθεση)
Τσακ Σούλντινερ
Σάνον Χαμ
Σκοτ Κλέντενιν
Ρίτσαρντ Κρίστι
Πρώην μέληΡικ Ροζ
Καμ Λι
Σον Ρέιφερτ
Μπιλ Άντριους
Τέρι Μπάτλερ
Τζέιμς Μέρφι
Πολ Μάσβινταλ
Σον Ράινερτ
Στιβ ντι Τζόρτζιο
Σκοτ Καρίνο
Τζην Χόγκλαν
Άντι ΛαΡοκ
Ραλφ Σάντολα
Κέλι Κόνλον
Μπομπ Κελμπλ
Μπράιαν Μπένσον
Ιστότοπος
http://www.emptywords.org
wikidata (π)

Οι Death ήταν αμερικανικό death metal συγκρότημα που ιδρύθηκε το 1983. Θεωρούνται πρωτεργάτες του ιδιώματος, ενώ ο ιδρυτής τους και μοναδικό μόνιμο μέλος τους, Τσακ Σούλντινερ, χαρακτηριζόταν ως «ο πατέρας του death metal». Με πωλήσεις δύο εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως, οι Death είναι το πρώτο σε πωλήσεις death metal συγκρότημα στον κόσμο. Ο θάνατος του Σούλντινερ από καρκίνο του εγκεφάλου το 2001 αποτέλεσε και το τέλος του συγκροτήματος.

Ιστορία[1]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεκαετία του '80

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσακ Σούλντινερ ίδρυσε τους Mantas και μαζί με τους Ρικ Ρόζ και Καμ Λι, ξεκίνησε να συνθέτει νέα κομμάτια. Τα ντέμο που ηχογραφούσε περιστασιακά το συγκρότημα ήταν δημοφιλή στο underground κίνημα και οι Mantas απέκτησαν το πρώτο τους φανατικό κοινό.[2] Το 1984, ο Σούλντινερ διέλυσε τους Mantas και ίδρυσε τους Death. Η ηχογράφηση ντέμο συνεχίστηκε, όμως η αδυναμία να βρεθεί ντράμερ για το συγκρότημα οδήγησε στην εκ νέου διάλυσή του. Ωστόσο, μετά από μια ολιγοήμερη θητεία στο καναδικό thrash metal συγκρότημα Slaughter,[3] ο Σούλντινερ εγκαταστάθηκε στο Bay Area του Σαν Φρανσίσκο και κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Scream Bloody Gore" το 1987, αναλαμβάνοντας χρέη κιθαρίστα, τραγουδιστή και μπασίστα, με τη βοήθεια των Τζον Χαντ στην κιθάρα και τον Σον Ρέιφερτ στα τύμπανα. Ο δίσκος αυτός χαρακτηρίζεται σήμερα ως «η πρώτη αυθεντική death metal ηχογράφηση».[4]

Στη συνέχεια, ο Σούλντινερ επαναδραστηριοποιείται με τον Ρικ Ροζ στην κιθάρα και κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Death με τίτλο "Leprosy" το 1988, με τον Ροζ στην κιθάρα, τον Μπιλ Άντριους στα ντραμς, τον Τέρι Μπάτλερ στο μπάσο (αν και στην πραγματικότητα τα τμήματα μπάσου ηχογραφήθηκαν από τον ίδιο τον Σούλντινερ) και τον ίδιο τον Σούλντινερ στην κιθάρα και τα φωνητικά. Τραγούδια όπως το "Pull the Plug" και το "Open Casket" αποτελούν δείγματα του πρώιμου death metal σήμερα.[5] Η απόλυση του Ρικ Ροζ, η προσωρινή αντικατάστασή του από τον Πολ Μάσβινταλ και η τελική διαδοχή της θέσης του δεύτερου κιθαρίστα από τον Τζέιμς Μέρφι, διαμόρφωσαν τη σύνθεση η οποία ηχογράφησε το τρίτο άλμπουμ των Death.[6]

Δεκαετία του '90

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "Spiritual Healing" κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1990.[7] Τραγούδια που αναδείχτηκαν από το δίσκο ήταν κυρίως τα "Altering the Future" και το ομότιτλο κομμάτι,[8] ενώ για πρώτη φορά η θεματολογία των στίχων εμπνέεται από κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα, αντίθετα με την βίαιη προσέγγιση που αυτή είχε μέχρι πρότινος. Την κυκλοφορία του δίσκου ακολούθησε η απόλυση του Μέρφι. Ο Τσακ Σούλντινερ αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει ευρωπαϊκή περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, καθώς τόσο η προηγούμενη όσο και αυτή που προοριζόταν να γίνει δεν ήταν οργανωμένες επαρκώς. Ωστόσο, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, Τέρι Μπάτλερ και Μπιλ Άντριους αποφάσισαν να περιοδεύσουν με το όνομα Death, προσλαμβάνοντας τους Γουόλτερς Ράσλερ και Λούι Καρισάλεζ στη θέση του Σούλντινερ, οι οποίοι ανέλαβαν την κιθάρα και τα φωνητικά αντίστοιχα. Ο Σούλντινερ αντέδρασε και κινούμενος νομικά, απέλυσε ολόκληρη τη σύνθεση των Death.[9]

Το λογότυπο των Death

Στο σημείο αυτό αποφάσισε να αλλάξει πορεία για το συγκρότημα, αφού επέλεξε να συνεργαστεί μόνο με session μουσικούς έναντι της σταθερή σύνθεσης που εφάρμοζε μέχρι τότε, όπως επίσης να χρησιμοποιήσει περισσότερες μελωδίες και πιο πολύπλοκα ριφ, δημιουργώντας την υποκατηγορία του "Τεχνικού Death Metal". Με τους Στιβ ντι Τζόρτζιο στο μπάσο, Σον Ράινερτ στα ντραμς και τον πρώην κιθαρίστα του συγκροτήματος του Πολ Μάσβινταλ, κυκλοφόρησε το 1991 το "Human".[10] Ο δίσκος περιελάμβανε επιτυχίες του συγκροτήματος, όπως τα "Suicide Machine", "Together As One", "Flattening of Emotions" και "Lack of Comprehension".[11] Οι πωλήσεις του άλμπουμ ξεπέρασαν εκείνες των προηγούμενων τριών και η φήμη των Death εξαπλώθηκε ακόμη περισσότερο. Οι υποχρεώσεις του Ντι Τζόρτζιο με το συγκρότημά του, τους Sadus,[12] δεν του επέτρεπαν να συμμετάσχει στην περιοδεία για το "Human", ούτε στα γυρίσματα του πρώτου video clip του συγκροτήματος για το τραγούδι "Lack of Comprehension". Την θέση του και στα δύο πήρε ο Σκοτ Καρίνο. Χαρακτηριστικό του δίσκου αποτέλεσε και το τέλος των διαμαχών του Σούλντινερ με τον παραγωγό του συγκροτήματος Έρικ Γκριφ, ο οποίος αν και απολύθηκε λίγο μετά την κυκλοφορία του "Spiritual Healing", ανέλαβε εκ νέου τα καθήκοντά του για το "Human".[13]

Οι Ράινερτ και Μάσβινταλ επέστρεψαν στο συγκρότημά τους, έτσι ο Σούλντινερ προσέλαβε τους Τζην Χόγκλαν στη θέση του ντράμερ και τον Άντι ΛαΡοκ στη θέση του δεύτερου κιθαρίστα.[14] Ο Ντι Τζόρτζιο ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του μπασίστα και η νέα σύνθεση ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το ακόμα πιο τεχνικό συνθετικά "Individual Thought Patterns", το 1993.[15] Για την περιοδεία που ακολούθησε, χρέη κιθαρίστα ανέλαβε ο Ραλφ Σάντολα, καθώς ο ΛαΡοκ είχε υποχρεώσεις με το άλλο συγκρότημά του, τους King Diamond. Η φήμη των Death μεγάλωσε, χάρη και στην κυκλοφορία του δεύτερου βιντεοκλίπ του συγκροτήματος για το κλασικό "The Philosopher". Άλλα τραγούδια που ξεχώρισαν από τον δίσκο ήταν τα "Trapped In a Corner" και "Jealousy".[16]

Για τον επόμενο δίσκο τους, χρέη κιθαρίστα ανέλαβε ο Μπομπ Κελμπλ και το μπάσο ανέλαβε ο Κέλι Κόνλον.[17] Ο Χόγκλαν παρέμεινε στη θέση του ντράμερ ολοκληρώνοντας τη σύνθεση του υπερεπιτυχημένου "Symbolic", το 1995. Τραγούδια όπως το ομότιτλο, το "Zero Tolerance", το "Empty Words", το "1,000 Eyes" και η μεγαλύτερη για πολλούς επιτυχία των Death, "Crystal Mountain", αναδείκνυαν τα συνθετικά ταλέντα του Σούλντινερ, αποκλειστικού συνθέτη και στιχουργού του δίσκου.[18] Ο Κόνλον εγκατέλειψε το συγκρότημα λόγω των συχνών διαμαχών του με τον Σούλντινερ κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ και αντικαταστάθηκε από τον Μπράιαν Μπένσον.[19]

Ο Σούλντινερ το 1991

Μετά το τέλος της περιοδείας, ο Σούλντινερ ξεκίνησε να συνθέτει υλικό για το νέο του συγκρότημα, τους Control Denied, για τους οποίους εκτελούσε χρέη κιθαρίστα. Η μετέπειτα συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρεία Nuclear Blast, οδήγησε στην κυκλοφορία του έβδομου και τελευταίου δίσκου τον Death το 1998 με τίτλο "The Sound of Perseverance".[20] Η νέα σύνθεση του συγκροτήματος περιλάμβανε, πέρα από τον ίδιο τον Σούλντινερ, τους Σάνον Χαμ στην κιθάρα, Σκοτ Κλέντενιν στο μπάσο και τον Ρίτσαρντ Κρίστι στα ντραμς.[21] Η σύνθεση αυτή, με την προσθήκη του Τιμ Αϊμάρ στα φωνητικά, αποτελούσε και τη σύνθεση των Control Denied (αν και ο Κλέντενιν αντικαταστάθηκε τελικά από τον Στιβ Ντι Τζόρτζιο, ο οποίος συμμετείχε στις ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου τους). Το "The Sound of Perseverance" είναι ακόμα πιο τεχνικό από τους προηγούμενους δίσκους των Death, ενώ τα φωνητικά του Σούλντινερ είναι πιο τσιριχτά σε σύγκριση με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις του.[22] Μετά το τέλος της περιοδείας που ακολούθησε, στα πλαίσια της οποίας μαγνητοσκοπήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα τα "Live in L.A.", "Live in Eidhoven" και "Live in Cottbus",[23] ο Σούλντινερ ασχολήθηκε με τους Control Denied, με τους οποίους κυκλοφόρησε το 1999 το "Fragile Art of Existence".[24] Μετά την κυκλοφορία του, ο Σούλντινερ διαγνώστηκε με καρκίνο του εγκεφάλου και κατέφυγε σε χημειοθεραπεία.[25]

Δεκαετία του '00

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2000, ο όγκος του Σούλντινερ αφαιρέθηκε σε μια πολυδάπανη εγχείριση, που η οικογένειά του δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Συνέχισε να ασχολείται με τους Control Denied, συνθέτοντας υλικό για τον δεύτερο δίσκο τους, όμως τον Μάιο του 2001 ο καρκίνος επανεμφανίστηκε. Ο Σούλντινερ αρνήθηκε να εγχειριστεί λόγω έλλειψης πόρων, παρά την κρισιμότητα της κατάστασής του. Ένα από τα φάρμακα που λάμβανε ως μέρος της χημειοθεραπείας του είχε ως παρενέγεια την εκδήλωση πνευμονίας, ασθένεια η οποία αποδείχτηκε μοιραία για τον εξασθενημένο οργανισμό του. Στις 13 Δεκεμβρίου του 2001, ο Τσακ Σούλντινερ υπέκυψε στην ασθένεια. Στην επικήδεια τελετή προς τιμήν του παρευρέθηκε πλήθος μουσικών, όπως ο Dimebag Darrell των Pantera, ο King Diamond, ο Μαξ Καβαλέρα των Sepultura, ο Μάικ Πάτον των Faith No More, ο Γκλεν Μπέντον των Deicide και άλλοι, συμπεριλαμβανομένων όλοι οι μουσικοί που υπήρξαν μέλη των Death.[26]

Το 2010, η δισκογραφική εταιρεία Relapse Records, επανακυκλοφόρησε το "Sound of Perseverance", ενώ το 2011 επανακυκλοφόρησε το "Human". Επίσης από τη Relapse Records, το 2010 επανακυκλοφόρησε το "Fragile Art of Existence" των Control Denied, ενώ στο μέλλον σκοπεύει να κυκλοφορήσει το "When Man and Machine Collide", το δεύτερο album των Control Denied με τα τελευταία ηχογραφημένα κομμάτια του Σούλντινερ.[27]

Δισκογραφία[28]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στούντιο ηχογραφήσεις
Ζωντανές ηχογραφήσεις
Συλλογές
  • Fate: The Best of Death (1992)
  • Picture Disc Boxset (1999)
  • Chuck Schuldiner: Zero Tolerance (2004)
  • Chuck Schuldiner: Zero Tolerance II (2004)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Empty Words - Bands - Death
  2. ↑ Rare Recordings From CHUCK SCHULDINER's Pre-DEATH Band MANTAS: More Details Revealed
  3. ↑ «SLAUGHTER - www.voicesfromthedarkside.de». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2016. 
  4. ↑ No. 5: Death, 'Scream Bloody Gore' – Best Debut Metal Albums
  5. ↑ Leprosy - Death | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  6. ↑ James Murphy - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
  7. ↑ Death (2) - Spiritual Healing at Discogs
  8. ↑ DEATH | Review: Spiritual Healing | Magazine: Rock Hard / Germany | Written by: Thomas Kupfer | Published: March 1990
  9. ↑ «CHUCK SCHULDINER SPECIAL - Jane Schuldiner». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2016. 
  10. ↑ Death - Human - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
  11. ↑ Heavy Metal-Human-album review - Death
  12. ↑ Sadus - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
  13. ↑ Eric Greif, Death's longtime manager, on the significance and influence of Death on metal
  14. ↑ Gene Hoglan on Rock Overdose: ” Chuck’s (Schuldiner) and Death music lives through our concerts!”
  15. ↑ Individual Thought Patterns - Death | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  16. ↑ DEATH | Review: Individual Thought Patterns | Magazine: Rock Hard / Germany | Written by: Götz Kühnemund | Published: July 1993
  17. ↑ kellyconlon.net
  18. ↑ Death - Symbolic - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
  19. ↑ Brian Benson - Metal Storm
  20. ↑ Death - The Sound of Perseverance - Encyclopaedia Metallum
  21. ↑ Loudwire Podcast #4 - Death Legend Richard Christy
  22. ↑ Rock Hard-The Sound Of Perseverance-album review - Empty Words
  23. ↑ Death (2) Discography at Discogs
  24. ↑ The Fragile Art Of Existence (Reissue) | Control Denied
  25. ↑ Remembering CHUCK SCHULDINER, 10 Years Later - Metal Injection
  26. ↑ «Death Frontman Chuck Schuldiner Dies - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2016. 
  27. ↑ Relapse Records To Reissue All Chuck Schuldiner Material
  28. ↑ BAND-Releases - Death

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Death&oldid=10673284"