Cecosesola
Η Σεκοσεσόλα[1](Cecosesola - Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara) – Κέντρο των Συνεταιρισμών Κοινωνικών Υπηρεσιών στη Λάρα της Βενεζουέλας είναι τεχνικά "ένας συνεταιρισμός των συνεταιρισμών".
Ξεκίνησε το 1967 και πέρασε από μια διαδικασία σχηματισμού που διήρκησε πάνω από 50 χρόνια.
Σήμερα η Cecosesola περιγράφει τον εαυτό της ως «οργανισμό συνεταιριστικής ολοκλήρωσης». Περιλαμβάνει ένα δίκτυο περίπου 80 αυτόνομων και αυτοδιαχειριζόμενων αγροτικών συνεταιρισμών, οικολογικής και συμβατικής καλλιέργειας. Επικεντρώνεται στην παραγωγή τροφίμων, την επεξεργασία και την πώληση στις λαϊκές αγορές. Παρέχει υπηρεσίες κηδειών, διανομή τροφίμων και οικιακών ειδών, ιατρικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στα πάνω από 20.000 μέλη του και την ευρύτερη κοινότητα.
Tο κοινοτικό δίκτυο παραγωγής και διανομής τροφίμων εκτείνεται σε τέσσερα επιπλέον κράτη - Trujillo, Portuguesa, Yaracuy και Barinas - καθιστώντας την Cecosesola τον κορυφαίο μη κυβερνητικό προμηθευτή τροφίμων στην Κεντροδυτική περιοχή της Βενεζουέλας.[2]
Ιστορική εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλα ξεκίνησαν το 1967[3] όταν ένας συνεταιριστής στο Μπαρκισιμέτο, πρωτεύουσα της γεωργικής πολιτείας Λάρα στη Βενεζουέλα, πέθανε, αφήνοντας πίσω του μια οικογένεια όχι μόνο στο πένθος, αλλά χωρίς να μπορεί να καλύψει τα έξοδα κηδείας. Λίγο αργότερα, δέκα συνεταιρισμοί, που δεν επιθυμούσαν να αφήσουν το θάνατο στις δυνάμεις της αγοράς, ενώθηκαν και δημιούργησαν έναν ενιαίο συνεταιρισμό - ένα σπίτι κηδείας, Cecosesola. Εκτός από τις προσφερόμενες υπηρεσίες κηδειών, πέτυχαν μεγάλη παραγωγή φέρετρων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970[4] η Cecosesola δημιούργησε σε τέσσερα χρόνια μια υπηρεσία μεταφοράς και τη μεγαλύτερη τοπική υπηρεσία συγκοινωνίας με 128 λεωφορεία με εισιτήριο μόλις 25 λεπτών για τους κατοίκους της πόλης Barquisimeto. Το 1980 η αναστολή των επιδοτήσεων οδήγησε τη Cecosesola σε κάλεσμα απεργίας ως μέσο πίεσης που μετετράπη σε κίνημα υπεράσπισης της φθηνής συγκοινωνίας το οποίο υποστηρίχθηκε και ενισχύθηκε από διάφορες κοινωνικές ομάδες όπως φοιτητών, οργανώσεων πολιτών και καλλιτεχνικών ομάδων.[5]
Ήταν η αφορμή που οδήγησε σε πολιτική σύγκρουση με την τότε κυβέρνηση και την κατάσχεση των γραφείων, των εγκαταστάσεων και των 128 λεωφορείων. Όταν έληξε η πολιτική διαμάχη ο περισσότερος στόλος είχε καταστραφεί και τα λίγα που επεστράφησαν δεν είχαν μηχανές ή καθίσματα…[6]
Η καταστροφή αυτή οδήγησε στην ίδρυση των λαϊκών αγορών. Το 1984 πρωτοστάτησε ο συνεταιρισμός Ελ Τριούνφο χρησιμοποιώντας τα ξηλωμένα από καθίσματα ελάχιστα λεωφορεία ως κινητές μονάδες πώλησης αρχικά μικρών ποσοτήτων φρέσκων λαχανικών στις γειτονιές της πόλης. Ταυτόχρονα σε μια γωνιά μικρής γειτονιάς πραγματοποιήθηκε η πρώτη λαϊκή αγορά, η πρώτη feria. Η ανταπόκριση της κοινότητας ήταν μεγάλη.
Αυτή ήταν η αρχή για τη δημιουργία των πιο γνωστών Fieras στη Λάρα καθιστώντας τη Cecosesola ένα εύρωστο και διεθνές γνωστό πρότυπο δίκτυο αυτοδιαχειριζόμενων συνεταιρισμών.
Ferias – Λαϊκές Αγορές στο Barquisimeto[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι μακράν τα πιο δημοφιλή από τις δραστηριότητες της Cecosesola
Τa Ferias δεν είναι αλυσίδα, δεν είναι Walmart ή Safeway αλλά μια συνεταιριστική υπηρεσία η οποία παραδίδεται από τη Cecosesola. Περίπου 55.000 οικογένειες ψωνίζουν στις πέντε φεριές εβδομαδιαίως, οι οποίες εκτελούνται Παρασκευή-Κυριακή. Αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων του Μπαρκισιμέτο στο οποίο παρέχουν φρούτα, λαχανικά, τρόφιμα.
Συνολικά, 450 τόνοι φρούτων και λαχανικών πωλούνται εβδομαδιαίως σε τιμές κατά μέσο όρο 30% χαμηλότερες από αυτές των ιδιωτικών αγορών. Τα λαχανικά και τα φρούτα προέρχονται από 16 ομάδες τοπικών παραγωγών, καθώς και μια ολόκληρη σειρά προϊόντων, πολλά από τα οποία προέρχονται από οκτώ «Μονάδες Κοινοτικής Παραγωγής» (μικρότεροι συνεταιρισμοί που παράγουν για τις Ferias ).
Η Cecosesola παραδέχεται ότι έχει εβδομαδιαίες πωλήσεις άνω των 500.000 $.[7] Ο συνεταιρισμός έχει ετήσιες ακαθάριστες πωλήσεις 200 εκατομμυρίων Bolivares Fuertes, σχεδόν 47 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Τιμές Προϊόντων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι τιμές στις πέντε τοπικές αγορές τροφίμων της Cecosesola δεν καθορίζονται με βάση τη ζήτηση αλλά τη «δικαιοσύνη».
Η τιμή όλων των αγροτικών προϊόντων είναι ίδια. Χρησιμοποιούν μια μέση τιμή ανά χιλιόγραμμο προσθέτοντας τον αριθμό κιλών όλης της γκάμας προϊόντων που παράγονται και διαιρώντας με το κόστος. Κριτήριο είναι απλώς το κόστος παραγωγής, συμπεριλαμβανομένου του κόστους αναπαραγωγής των παραγωγών. Το σύστημα αυτό μειώνει τη γραφειοκρατία, αποκλείει τους μεσάζοντες και οι εποχιακές διακυμάνσεις δεν παίζουν ρόλο στην τιμή. Αποφασιστικός παράγοντας είναι ότι δεν ακολουθούν τις διακυμάνσεις τιμών της αγοράς.
Αυτό το σύστημα εξοικονομεί πολλά χρήματα στους 300.000 ανθρώπους που αγοράζουν φρέσκα λαχανικά, διότι «έξω» κοστίζουν δυσανάλογα περισσότερο, όπως αναφέρει ο Jorge Rath.[8]
Ο Κεντρικός Συνεταιρισμός συνέχισε να προσθέτει υπηρεσίες τα επόμενα χρόνια.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συνεταιρισμός περιλαμβάνει επίσης αγροκτήματα-φάρμες: Δώδεκα οργανώσεις/ομάδες γεωργικής παραγωγής στις πολιτείες της Λάρα και Trujillo με 192 παραγωγούς (μικρές εκμεταλλεύσεις 2-3 εκταρίων) προμηθεύουν τις αγορές με συμβατικά και βιολογικά προϊόντα.
Επίσης, 70 οικογένειες οργανωμένες σε 11 κοινοτικές μονάδες παραγωγής παρασκευάζουν ζυμαρικά, δημητριακά, ψωμί, σάλτσες, μέλι, χυμούς, μπαχαρικά, βότανα…
Υπό τη δομή του Ταμιευτηρίου και Δανείου, ξεκίνησαν το linea blanca το 2000, το οποίο έφερε ένα προσιτό μέσο απόκτησης οικιακών συσκευών στα χιλιάδες μέλη τους.
Υπάρχει επίσης μια πιστωτική ένωση και ένα Ταμείο Αλληλεγγύης.
Δίκτυο Υπηρεσιών Υγείας και Συνεταιριστικό Νοσοκομείο - Κέντρο Υγείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1998, ο El Triunfo ανέλαβε ξανά το προβάδισμα και δημιούργησε μια προσιτή κλινική υγείας για τους συνεργάτες της, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για ένα δίκτυο έξι συνεταιριστικών υπηρεσιών υγείας σε ολόκληρο το Barquisimeto - όλα οργανωμένα στο κέντρο του συνεταιρισμού.
Στο ιατρικό κέντρο Triunfo , η γενική περίθαλψη και ο παιδίατρος είναι δωρεάν για περίπου 3.000 συνεργάτες και έως οκτώ από τους εγγεγραμμένους φίλους ή μέλη της οικογένειάς τους.
Ένα από τα πιο περήφανα επιτεύγματα της Cecosesola είναι το τριώροφο κέντρο υγείας, το Centro Integral Cooperativo de Salud (CICS), το οποίο εγκαινιάστηκε το 2009 και εξυπηρετεί 200.000 ασθενείς κάθε χρόνο.
Για να ξεκινήσει το κέντρο υγείας, η Cecosesola συγκέντρωσε 1,8 εκατομμύρια δολάρια με την πώληση φρουτοσαλάτας στις αγορές, μέσω βραχυπρόθεσμων καταθέσεων τόκων από τα μέλη, συνεταιρισμούς και ιδιώτες και μέσω συνεισφορών βάσει συναίνεσης από όλο το προσωπικό πλήρους απασχόλησης.
Προσφέρονται χειρουργικές επεμβάσεις, εργαστηριακές και ακτίνων - Χ εξετάσεις, οδοντιατρικές, γυναικολογικές και άλλες ιατρικές υπηρεσίες αλλά και εναλλακτικές θεραπείες όπως βελονισμός σε τιμές 50% χαμηλότερες από αυτές των ιδιωτικών νοσοκομείων. Για τα μέλη των συνεταιρισμών ορισμένες θεραπείες είναι δωρεάν.
Ένα δημοφιλές δίκτυο υγείας με 6 κλινικές εξωτερικών ασθενών, 4 εργαστήρια, 2 χειρουργεία και το συνεταιριστικό νοσοκομείο CICS που ενσωματώνει τη συμβατική και παραδοσιακή ιατρική, μεριμνά για την πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη όχι μόνο των μελών αλλά και της ευρύτερης κοινότητας εκτελώντας στην πράξη μια από τις βασικές αρχές των συνεταιρισμών.[9]
Τρόπος λειτουργίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνεχής επικοινωνία μέσω τακτικών συμμετοχικών συναντήσεων, ενεργή συμμετοχή των γυναικών, τακτικές γενικές συνελεύσεις με πλατιά συμμετοχή , μη-ιεραρχική δομή καθώς δεν υπάρχουν αφεντικά αλλά ισοτιμία των συν-εργατών που δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης.
Οι συναντήσεις είναι η «μόνη οργανωτική δομή της Cecosesola», αλλά δεν τελειώνουν πάντα με μια απόφαση, ή ακόμη λιγότερο, με μια ψηφοφορία. Αυτό θα διαιρούσε τη συλλογική μεταξύ εκείνων που συμφωνούν και εκείνων που διαφωνούν, σε σχέση με μια συγκεκριμένη πρόταση. Ο Teófilo Ugalde εξηγεί την τοπική αυτόχθονη παράδοση ως τρόπο κατανόησης της δυναμικής αυτών των ανθρώπινων συναντήσεων όπου επιδιώκεται συναίνεση. «Όταν οι ιθαγενείς συγκεντρώνονται σε ένα churuata (ένα κοινόχρηστο σπίτι), η συνάντηση συνεχίζεται, παρόλο που μερικοί έρχονται και πηγαίνουν. Η κοινότητα παραμένει μαζί έως ότου όσοι είναι παρόντες καταλήγουν με σαφήνεια σε οποιοδήποτε σημείο. Τότε τελειώνει η συνάντηση », περιγράφει. Στην Cecosesola, αναζητούν τον ίδιο στόχο. Δεν έχει σημασία πόσες ώρες ή ημέρες μπορεί να χρειαστούν για να επιτευχθεί συναίνεση, όσο ότι κατά τη διάρκεια της πορείας ήταν σε θέση να οικοδομήσουν μια «συλλογική σύμβαση».
«Εδώ δεν ψηφίζουμε. Ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να πάρουμε αποφάσεις. Πρώτα μοιράζεται η πληροφορία και μετά ακολουθούν συζητήσεις, συνελεύσεις και οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία, με συναίσθημα κοινής ευθύνης». Υπάρχουν συλλογικά κριτήρια τα οποία δεν είναι γραπτός κανόνας, προκύπτουν αυθόρμητα στις συνελεύσεις», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει μέλος. [10] [11]
Η χρήση της συναίνεσης επιβεβαιώνεται στο άρθρο 16 του ισχύοντος καταστατικού του Cecosesola (ανανεώθηκε το 2002 σύμφωνα με τον νέο νόμο περί Συνεταιρισμών).
Ένα άλλο πρωταρχικό στοιχείο του συνεταιρισμού που ασκείται στην Cecosesola είναι η εναλλαγή των καθηκόντων, δημιουργώντας μια πιο ανοιχτή στάση απέναντι στην εργασία ξεπερνώντας τον μύθο της εξειδίκευσης. "Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, μόνο δουλειές που πρέπει να γίνουν."
Η εκπαίδευση και συνεργασία των μελών επιτυγχάνεται μέσω της πρακτικής συμμετοχής στην εναλλαγή στις θέσεις εργασίας και τις αρμοδιότητες. «Η περιστροφή έχει την εκπαιδευτική αξία της μάθησης να σέβεται το έργο των άλλων». Για παράδειγμα, είναι λιγότερο πιθανό κάποιος να παραπονεθεί εάν καθυστερήσει το μεσημεριανό γεύμα στην τραπεζαρία, επειδή όλοι έχουν πάει πολλές φορές στην κουζίνα για μαγείρεμα εκατοντάδων ανθρώπων. Αποτέλεσμα μια πιο σφαιρική άποψη του όλου εγχειρήματος και στενότερες ανθρώπινες σχέσεις.
Η συνεργασία μεταξύ των συνεταιρισμών είναι τόσο στενή ώστε μέσα από συζητήσεις και συνελεύσεις προγραμματίζεται ακόμη και τι και σε ποια ποσότητα θα παράγει ο κάθε αγροτικός συνεταιρισμός, ώστε να μη χρειαστεί να καταφύγουν στην αγορά, όπου υπάρχει η κερδοσκοπία.
Όλοι οι συνεταιρισμοί από κάθε ποσότητα προϊόντων συνεισφέρουν ένα ποσοστό στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας. Το ίδιο ισχύει για τα μέλη αλλά και για τις ενώσεις πολιτών, που βρίσκονται υπό τη σκέπη της Cecosesola.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2017[12] 1300 εμπλεκόμενοι συν-εργάτες fashionistas εργάζονται με καθεστώς «πλήρους απασχόλησης».
Η εβδομαδιαία αμοιβή είναι προκαταβολή (πρόβλεψη) από το ποσό που θα αναλογεί στο τέλος του έτους από το πλεόνασμα της Cecosesola και αποκαλείται «συνεταιριστική προκαταβολή». Ανάλογα με την παραγωγικότητα ρυθμίζεται το ύψος των προκαταβολών. Γενικά, το ύψος των αμοιβών είναι διπλάσιο του κατώτατου μισθού που ψηφίστηκε στη χώρα.
Όλες οι θέσεις εργασίας αμείβονται το ίδιο, δηλαδή ο μάγειρας κερδίζει το ίδιο ποσό με τον λογιστή. Όλοι λαμβάνουν τον ίδιο εβδομαδιαίο μισθό ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα που έχουν στον Συνεταιρισμό αλλά λαμβάνονται υπόψη οι διαφορετικές ανάγκες, για παράδειγμα εάν κάποιος έχει τέσσερα παιδιά διότι «Δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε κοινωνική επιχείρηση. Είμαστε μια οργανωμένη κοινότητα. Πάνω από όλα είμαστε μια οικογένεια».
Σύνδεση με τα κοινά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πιο ακανθώδες ζήτημα για πολλούς στοχαστές και κοινωνούς είναι η δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης της αγοράς και των «κοινών».
Για λόγους αρχής κάποιοι θεωρούν την ηθική της εγχρήματης οικονομίας εχθρική προς τα ιδανικά του «κοινωνείν – commonig», ενώ άλλοι είναι πιο ανοιχτοί σε μια σχέση η οποία όμως δε θα υπονομεύει τα κοινά.
Σύμφωνα με τον David Bollier [13]«ελάχιστα κοινά μπορούν να λειτουργήσουν σε πλήρη απομόνωση από την υπόλοιπη κοινωνία και όλα σχεδόν είναι υβρίδια που εξαρτώνται σε κάποιο βαθμό από το κράτος και την αγορά». Αυτό που είναι σημαντικό είναι να εξασφαλιστεί όση περισσότερη αυτονομία και ακεραιότητα γίνεται στους σκοπούς τους. «Προκειμένου να αλληλοεπιδρούν με τις αγορές, θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιστέκονται στις περιφράξεις, στον καταναλωτισμό, στην ακόρεστη επιθυμία για συσσώρευση κεφαλαίου και σε άλλες γνωστές παθολογίες του καπιταλισμού».
Πρέπει να κατανοηθεί ότι οι αγορές στην ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν πάντα καπιταλιστικές, όπως και ότι οι αγορές δεν είναι απαραίτητα το ίδιο πράγμα με τον καπιταλισμό εάν λειτουργούν με όρους κάλυψης των τοπικών αναγκών και ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας, εάν είναι επαρκώς ενσωματωμένες στην κοινότητα και λογοδοτούν σε αυτήν, εάν αποφεύγουν την άπληστη ηθική και τις αρπακτικές τακτικές του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Οι αγορές δε χρειάζεται να είναι κοινωνικά διαβρωτικές αλλά μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνική ζωή της κοινότητας και να είναι ανταποδοτικές προς αυτήν. Μπορούν να ενσωματώνουν περισσότερες κοινωνικές αξίες στη δραστηριότητά τους, να ενισχύουν την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη, τη συνεργασία.
Η Cecosesola, ο Κεντρικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών Υπηρεσιών είναι ένα σπάνιο παράδειγμα βιωσιμότητας μιας κοινότητας αλληλεγγύης και μιας εμπειρίας αυτοδιαχείρισης, μια από τις πιο επιτυχημένες «επιχειρήσεις» που βασίζεται στα κοινά και προσπαθεί συνεχώς να ενσωματώσει περισσότερες κοινωνικές αξίες στις δραστηριότητες της που εμπλέκονται με την αγορά.
Η τιμολόγηση των προϊόντων που πωλούνται στις τοπικές fieras δεν καθορίζεται με βάση τη ζήτηση και τις διακυμάνσεις τιμών της καπιταλιστικής κυρίαρχης αγοράς αλλά με βάση τη «δικαιοσύνη» και όχι το κέρδος. Όλα τα προϊόντα πωλούνται στην ίδια τιμή ανά κιλό και σε τιμές πολύ χαμηλότερες.
Περεταίρω η δυνατότητα φθηνής, σε σχέση με τις κυρίαρχες τιμές, πρόσβασης σε ποιοτικά αγαθά διασφαλίζεται από τους εμπλεκόμενους συνεταιρισμούς και μέλη που στην ουσία παράγουν για ιδίαν κατανάλωση και για μια κοινότητα όπου όχι μόνο λογοδοτούν αλλά έχουν αναπτύξει με αυτή στενές κοινωνικές σχέσεις.
Επίσης, η στενή συνεργασία των συνεταιρισμών και ο συμμετοχικός τρόπος λήψης απόφασης για τον καθορισμό της παραγόμενης ποσότητας και των ειδών προς καλλιέργεια εξασφαλίζει τη συνεχόμενη προσφορά ποικιλίας αγαθών στις πέντε τοπικές αγορές τους χωρίς να καταστεί ανάγκη να προσφύγουν στις κερδοσκοπικές αγορές. Είναι ένας τρόπος περίφραξης του «κοινού πόρου».
Όχι μόνο η κοινή ιδιοκτησία των μελών του συνεταιρισμού αλλά ο τρόπος λειτουργίας, δημοκρατικής οργάνωσης και ελέγχου της Cecosesola πάνω στις δομές και τις πρακτικές της, μέσα από μια διαδικασία που διήρκεσε πενήντα χρόνια, οδήγησε στη μεταμόρφωσή της και δημιούργησε με επιτυχία τη δική της κοινωνική αγορά, στην οποία συμμετέχουν περίπου 240.000 άτομα.
Ο τρόπος λειτουργίας είναι και το σημαντικότερο “προϊόν" που παράγουν. Βασίζεται στην άμεση δημοκρατία και την αυτονομία.
Η άμεση δημοκρατία επιτυγχάνεται με συνεχείς διαχειριστικές συνελεύσεις με μεγάλη συμμετοχή των ισότιμων μελών και μέσω της λήψης αποφάσεων με ομοφωνία, μια διαδικασία που απαιτεί κοινή διαπαιδαγώγηση, επικοινωνία, διάλογο, συναίσθημα κοινής ευθύνης και συλλογικότητας. Η μη ιεραρχική δομή οργάνωσης, η εξίσωση των αμοιβών και η εναλλαγή στις θέσεις εργασίας προάγουν ακόμη περισσότερο το σεβασμό, τη συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη, την επικοινωνία και τη δημιουργία «οικογενειακών» σχέσεων, καταρρίπτοντας τους μύθους του ανταγωνισμού, της εμπορευματοποίησης όλων των κοινωνικών σχέσεων και της εξειδίκευσης της εργασίας που οδηγεί σε απαλλοτρίωση και απομόνωση.
Η Cecosesola συνειδητά αποφεύγει τις ιεραρχικές σχέσεις και τα αφεντικά μέσω της τακτικής εναλλαγής των συν-εργατών σε διαφορετικά παραγωγικά πόστα, η οποία «αποτρέπει τη δημιουργία χώρων εξουσίας που σε μια καπιταλιστική κοινωνία έχουμε την τάση να το κάνουμε αυτό.» [14] και αλλάζει τις αξίες εργασίας ώστε να είναι πιο φεμινιστικές.[15]
Η μέριμνα όχι μόνο για τα μέλη αλλά και την ευρύτερη κοινότητα, μέσω υπηρεσιών υγειονομικής φροντίδας και μικρής πίστωσης όπως για απόκτηση των αναγκαίων οικιακών αγαθών, για φοίτηση, κ.α. αποτελεί μια φυσική επέκταση των δραστηριοτήτων της για την κάλυψη περισσότερων κοινωνικών αναγκών εκτός του κερδοσκοπικού συστήματος της καπιταλιστικής αγοράς.
Η αυτονομία εξασφαλίζεται μέσω της αυτοδιαχείρισης από τα ισότιμα μέλη της, της αυτοχρηματοδότησης του κάθε εγχειρήματος και της στενής συνεργασίας όλων των συμμετεχόντων συνεταιρισμών και μελών.
Κατά τη γνώμη του D. Bollier το μυστικό για το συνδυασμό κοινών και αγορών βρίσκεται στην καλλιέργεια της ξεχωριστής κουλτούρας «του κοινωνείν» και παράλληλα στην επινόηση «υπερασπίσιμων» ορίων γύρω από το κοινό έτσι ώστε να μπορεί να διατηρεί την αυτονομία του.
Όσον αφορά το πρώτο, η Cecosesola έχει να επιδείξει αξιέπαινο έργο διότι όλες οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα σε αυτή προάγουν και ενισχύουν την τέχνη του «κοινωνείν» όλων των μελών. Στην ουσία είναι ένα “σχολείο” συμμετοχής των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία, ένας δρόμος προς τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Αλλά και η μακρόχρονη ιστορία του συνεταιριστικού αυτού σχήματος έχει να επιδείξει αγώνες ενάντια στην εξουσία, κίνημα υπέρ των φθηνών εισιτηρίων στις συγκοινωνίες, πολιτικές συγκρούσεις για την υπεράσπιση των δραστηριοτήτων της και ενάντια στην προσπάθεια περίφραξης του «κοινού της πόρου», συνεργασία με άλλες κοινωνικές οργανώσεις και ενώσεις πολιτών για διεκδίκηση δικαιωμάτων, διαφάνεια και δικαιοσύνη.[16] Ως συμπέρασμα και η Cecosesola είναι το αποτέλεσμα των ακούραστων προσπαθειών από «κοινωνούς-commoners» που αγωνίζονται για να δημιουργήσουν και να προστατεύσουν τους κοινούς τους πόρους.[17]
«Κοινούς πόρους» της καλλιέργειας της τοπικής γης με βιώσιμο οικολογικά τρόπο, της διάθεσης των τροφίμων για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινότητας με ένα πιο δίκαιο σύστημα μέσα από τις fieras και όχι με στόχο την κερδοσκοπία, φροντίδα για τις ανάγκες της κοινότητας με σεβασμό και αλληλεγγύη και όχι με καιροσκοπισμό, ανάπτυξη μιας κοινότητας πραγματικά ανθρωπίνων μακροχρόνιων σχέσεων και όχι στην «εμπορευματοποίηση» αυτών, όχι στις ιεραρχικές δομές, όχι στα δικαιώματα ατομικής ιδιοκτησίας που οδηγούν στη δημιουργία εξουσιαστικών σχέσεων, διεύρυνση του πνευματικού ορίζοντα σε εναλλακτικές πρακτικές με στόχο ένα υγιές συνεργατικό μέλος μιας κοινότητας του «ανήκειν» και όχι ενός μοναχικού ανταγωνιστικού οικονομικού ατόμου, αποκομμένου αλλά σχηματισμένου από τις κοινωνικές διαδικασίες και αρχές της ασύδοτης ελεύθερης κοινωνίας της αγοράς.[18]
Η Cecosesola είναι πάνω από όλα μια κοινότητα «κοινωνών» που ανοίγει δρόμους βαδίζοντας με πρακτικές «του κοινωνείν».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Cecosesola - Integración Comunitaria». cecosesola.net. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «CECOSESOLA - P2P Foundation». wiki.p2pfoundation.net. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «CECOSESOLA: Four Decades of Independent Struggle for a Venezuelan Cooperative». Venezuelanalysis.com (στα Αγγλικά). 19 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «CECOSESOLA: Four Decades of Independent Struggle for a Venezuelan Cooperative». Venezuelanalysis.com (στα Αγγλικά). 19 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ NEGRI, HARDT (2012). ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ. ΑΘΗΝΑ: ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ. ISBN 978-960-9548-10-6.
- ↑ Trepiccione, Pietro (10 Αυγούστου 2019). «Cecosesola – The Venezuela That Does Not Stop». Hearts On Venezuela (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «CECOSESOLA: Four Decades of Independent Struggle for a Venezuelan Cooperative». Venezuelanalysis.com (στα Αγγλικά). 19 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «"We Are One Big Conversation": Commoning in Venezuela». Resilience (στα Αγγλικά). 27 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «File PDF» (PDF). dx.doi.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ «Δίκτυο Αυτοδιαχειριζόμενων Συνεταιρισμών Cecosesola -Εισαγωγή».
- ↑ «Cecosesola - Από μια κηδεία σε ένα νοσοκομείο».
- ↑ «cecosesola». makecommoningwork.fed.wiki. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ Bollier, David (2016). ΚΟΙΝΑ Μια σύντομη εισαγωγή. Αθήνα: Angelus Novus. σελ. 185-190. ISBN 978-618-82665-3-7.
- ↑ «Cooperatives with no positions « PROUT Research Institute of Venezuela». priven.org. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ bolivarianperspectives (1 Ιουνίου 2012). «Women's cooperatives within the Bolivarian Revolution». Venezuela: Building Economic and Social Justice (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
- ↑ De Angelis, M. (2013). Κοινά, περιφράξεις και κρίσεις. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις των ξένων. σελ. 81-122.
- ↑ De Angelis, M. (2011). Σχετικά με το Νόημα των Κοινών, πέρα από τις Αγορές και τα Κράτη: το Commoning ως μια συλλογική πρακτική. Στο Commons Vs Crisis. Θεσσαλονίκη: Rebel. σελ. 25-63.
- ↑ «Η Κοινή Χρήση ως Εναλλακτική στην Αγορά και το Κράτος - Βαβυλωνία». www.babylonia.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.