4015 Γουίλσον-Χάρινγκτον
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | A.G. Wilson και R.G. Harrington |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 15 Νοεμβρίου 1979 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1949 III, 1979 VA |
| Κατηγορία: | Απολλώνειοι αστεροειδείς |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 13 Ιανουαρίου 2016 (Ι.Η. (JD) 2457400,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,627 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 2,6392 AU (394,82 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 0,98448 AU (147,276 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 4,294 AU (642,4 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 1.566,1 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 2,768 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
269,22 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 92,64 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 161,91 ° |
Ο Γουίλσον-Χάρινγκτον (Wilson–Harrington) είναι ένα μικρό σώμα του Ηλιακού μας Συστήματος, που παρουσιάζει χαρακτηριστικά τόσο αστεροειδούς, όσο και κομήτη. Είναι έτσι γνωστός τόσο με την ονοματολογία αστεροειδούς, ως 4015 Γουίλσον-Χάρινγκτον, όσο και με την ονοματολογία κομήτη, ως 107P/Wilson–Harrington. Συμβιβαστικά, κατατάσσεται στους ενεργούς αστεροειδείς.[1] '.
Η τροχιά του τέμνει την τροχιά της Γης, οπότε ταξινομείται και ως Απολλώνειος αστεροειδής, ενώ ως κομήτης ταξινομείται στους περιοδικούς κομήτες μικρής περιόδου. Ανακαλύφθηκε αρχικώς το 1949 ως κομήτης και κατόπιν χάθηκε. Τριάντα χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1979, ανακαλύφθηκε ως αστεροειδής, και κατόπιν οι αστρονόμοι χρειάσθηκαν άλλα δέκα και πλέον έτη μέχρι να καταλάβουν ότι κομήτης και αστεροειδής ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο σώμα. Ως αποτέλεσμα της κοινής κυρίως ονομασίας, έχει με μήκος ονόματος 17 χαρακτήρες το μακρύτερο όνομα αστεροειδούς από όλους, έχοντας έναν χαρακτήρα περισσότερο από το όριο των 16 χαρακτήρων που επιβάλλει η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.[2]
Ως κομήτης ανακαλύφθηκε από τους Αμερικανούς αστρονόμους Άλμπερτ Τζωρτζ Γουίλσον και Ρόμπερτ Τζωρτζ Χάρινγκτον, που παρατηρούσαν από το Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ. Μόνο τρεις φωτογραφικές παρατηρήσεις έγιναν και ο κομήτης χάθηκε στη συνέχεια, δηλαδή οι παρατηρήσεις ήταν ανεπαρκείς για να προσδιορισθεί από αυτές η τροχιά του με αρκετή ακρίβεια ώστε να γνωρίζουν οι αστρονόμοι πού να τον αναζητήσουν στο μέλλον.
Ως αστεροειδής, ο Γουίλσον-Χάρινγκτον ανακαλύφθηκε από την επίσης Αμερικανίδα αστρονόμο Έλινορ Χέλιν, που κατά σύμπτωση παρατηρούσε και εκείνη από το Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ. Αρχικώς έλαβε την προσωρινή ονομασία (διακριτικά) 1979 VA και όταν παρατηρήθηκε εκ νέου στις 20 Δεκεμβρίου 1988, ώστε να προσδιορισθεί με κάποια ακρίβεια η τροχιά του, του εκχωρήθηκε ο μόνιμος αύξοντας αριθμός αστεροειδούς 4015.
Στις 13 Αυγούστου 1992 ανακοινώθηκε ότι ο αστεροειδής 4015 και ο κομήτης 107P/Wilson-Harrington ήταν το ίδιο σώμα. Μέχρι τότε είχαν συγκεντρωθεί αρκετές παρατηρήσεις του αστεροειδή ώστε να υπολογισθεί μία πολύ ακριβής τροχιά, και η έρευνα παλαιών φωτογραφικών πλακών για τυχόν αποτύπωσή του πριν την ανακάλυψή του απέδωσε τις πλάκες του 1949 με τις εικόνες του χαμένου κομήτη.
Αν και οι εικόνες του 1949 έδειχναν χαρακτηριστικά κομήτη, όλες οι μετέπειτα απεικονίσεις δείχνουν ένα φωτεινό σημείο, υποδεικνύουντας ότι πιθανώς είναι ένας αδρανής κομητικός πυρήνας, που σπανίως παρουσιάζει εξάχνωση υλικού.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Jewitt, David; Hsieh, Henry; Agarwal, Jessica (2015). Michel, P.; others, επιμ. «The Active Asteroids». Asteroids IV (University of Arizona): 221–241. doi:. http://www2.ess.ucla.edu/~jewitt/papers/2015/JHA15.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-01-30.
- ↑ Lutz D. Schmadel (2012), Dictionary of Minor Planet Names (6th έκδοση), Springer, σελ. 8-9, ISBN 9783642297182, https://books.google.com/books?id=aeAg1X7afOoC&pg=PA8&dq=astronomical+names+hyphens&hl=es&sa=X&ei=GN7OULLhFuiI0AWEkYFY&ved=0CDkQ6AEwATgU#v=onepage&q=astronomical%20names%20hyphens&f=false
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 4014 Χάιζμαν | 4015 Γουίλσον-Χάρινγκτον | 4016 Σαμπρ |
|---|