20η Κοόρτις των Παλμυρίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η 20η Κοόρτις των Παλμυρίων, (Λατινικά: Cohors XX Palmyrenorum) ήταν βοηθητική κοόρτις του Ρωμαϊκού Αυτοκρατορικού στρατού. Ανήκε στην κατηγορία milliaria equitata, δηλαδή μεικτή (πεζικό και ιππικό), με ονομαστική δύναμη 760 άνδρες πεζικό και 240 ιππικό.[1] Όπως μαρτυρά το όνομά της, αρχικά επανδρώθηκε από τους κατοίκους της Παλμύρας στη Ρωμαϊκή Συρία.

Πιθανότατα δημιουργήθηκε στα τέλη του 2ου αιώνα, όταν η Παλμύρα έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στις αρχές του 3ου αιώνα εγκαταστάθηκε στη Δούρα-Ευρωπός,[2] όπου η έδρα της ήταν στα βόρεια της, πόλης στο ναό της Αρτέμιδος-Αζανάθονα (Artemis-Azzanathkona )[3] εκτός από το Πραιτόριο. Στις αρχαιολογικές ανασκαφές των δεκαετιών 1920 και 1930, στο χώρο του ναού που ήταν τα γραφεία και το αρχείο της κοόρτις, βρέθηκε πληθώρα από έγραφα που μας δίνουν πολλές πληροφορίες για το Ρωμαϊκό στρατό και την ζωή στην πόλη της Δούρα-Ευρωπός την εποχή της καταστροφής της από τους Σασσανίδες Πέρσες το 256 μ.Χ.[4][5]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αγγλικά) «Cohors milliaria equitata: a part-mounted regiment with a nominal strength of 1000, of which 240 were cavalry». Alan Bowman, Life and Letters from the Roman Frontier, Routledge, 2013, σελ. 100, (ISBN 1136773924), (ISBN 9781136773921), από google books. Ανακτήθηκε 31/12/2018.
  2. (Αγγλικά) «... or as soldiers of the auxiliary Roman cohors XX Ralmyrenorum ...». Kyle H. Keimer, Gillan Davis, "Registers and Modes of Communication in the Ancient Near East: Getting the Message Across", Routledge, 2017, (ISBN 1351797034), (ISBN 9781351797030) από google books, σελ. 119. Ανακτήθηκε 02/01/2019.
  3. (Αγγλικά) «Part of another temple in the north part of the town, the so-called temple of Artemis-Azzanathkona, ... » Dirven, L. (2011). Strangers and Sojourners. The religious behavior of Palmyrenes and other foreigners in Dura- Europos. In L. R. Brody, & G. L. Hoffman (Eds.), Dura-Europos: crossroads of antiquity (pp. 201-220). Chestnut Hill, Mass: McMullen Museum of Art, Boston College από UvA, σελ. 207 (σελ. 9 του pdf). Αρχειοθετήθηκε 02/01/2019. Ανακτήθηκε 02/01/2019.
  4. (Αγγλικά) «We are very well informed on the life of Dura's garrison ... Αρχειοθετήθηκε 2019-01-02 στο Wayback Machine. ». Harald Ingholt (1943). Berytus Archeological Studies Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine., σελ. 49. Αρχειοθετήθηκε 02/01/2019. Ανακτήθηκε 02/01/2019.
  5. (Αγγλικά) Austin, Jacqueline F. (2010), «Writers and writing in the Roman Army at Dura-Europos», Ph.D. thesis, University of Birmingham, σελ. 73. Αρχειοθετήθηκε 02/01/2019. Ανακτήθηκε 02/01/2019.