Μετάβαση στο περιεχόμενο

1492: Χριστόφορος Κολόμβος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
1492: Χριστόφορος Κολόμβος
(1492: Conquest of Paradise)
Κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΡίντλεϊ Σκοτ
ΠαραγωγήΡοσελίν Μπος και Ρίντλεϊ Σκοτ
ΣενάριοΡοσελίν Μπος
ΠρωταγωνιστέςΖεράρ Ντεπαρντιέ, Αρμάντ Ασάντι, Σιγκούρνι Γουίβερ, Άνχελα Μολίνα, Φερνάντο Ρέι, Tchéky Karyo, Φρανκ Λάντζελα, Μάικλ Γούινκοτ, Άρνολντ Βόσλου, Στίβεν Γουάντινγκτον, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Achero Mañas, Μπίλι Λ. Σάλιβαν, Φερνάντο Γκιγιέν Κουέρβο, Κέβιν Νταν, Λόρεν Ντιν, Μαρκ Μάργκολις, Κάριο Σάλεμ, Τζακ Τέιλορ, Τζον Χέφερναν[1] και Albert Vidal
ΜουσικήΒαγγέλης Παπαθανασίου
ΦωτογραφίαΆντριαν Μπίντλ
ΜοντάζΓουίλιαμ Μ. Άντερσον, Φρανσουάζ Μπονό[1] και Armen Minasian[1]
Εταιρεία παραγωγήςLégende Entreprises, Gaumont Film Company, France 2 και Due West
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή9  Οκτωβρίου 1992 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[2], 18  Δεκεμβρίου 1992 (Σουηδία)[3] και 15  Οκτωβρίου 1992 (Γερμανία)[4]
Κυκλοφορία
Διάρκεια149 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ισπανία
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός47 εκατ. δολάρια
Ακαθάριστα έσοδα59 εκατ. δολάρια[5]
δεδομένα (π • σ • ε )

Το 1492: Χριστόφορος Κολόμβος (Πρωτότυπος τίτλος: 1492: Conquest of Paradise) είναι επική ιστορική δραματική ταινία του 1992 σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Ρίντλεϊ Σκοτ και μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Πρωταγωνιστούν οι Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Αρμάντ Ασσάντε, Αντζελα Μολίνα και Φερνάντο Ρέι.

Η ταινία πραγματεύεται τα δύο πρώτα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου στο Νέο Κόσμο και την εγκαθίδρυση ενός αποικιοκρατικού καθεστώτος εκμετάλλευσης του πλούτου της νέας ηπείρου, καθώς και την επίδραση που είχε στους αυτόχθονες πληθυσμούς.

Η ταινία κυκλοφόρησε για να γιορτάσει τα 500 χρόνια από το ταξίδι του Κολόμβου.[6] Η πρεμιέρα έκανε το ντεμπούτο της λιγότερο από δύο μήνες μετά το "Χριστόφορος Κολόμβος: Η Ανακάλυψη", οδηγώντας πολλές φορές σε σύγχυση μεταξύ των δύο ταινιών.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γνωρίζοντας ότι η γη είναι στρογγυλή, ο Χριστόφορος Κολόμβος αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι προς τα δυτικά στην Ασία, αλλά δεν έχει πλήρωμα και πλοίο. Οι Καθολικοί θεολόγοι στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα αποδοκιμάζουν έντονα το σχέδιο του Κολόμβου, χωρίς να ενδιαφέρονται για ιδέες που έρχονται σε αντίθεση με τα γραπτά του Πτολεμαίου. Ο Κολόμβος προσεγγίζεται από τον Μάρτιν Πιντσόν, έναν εφοπλιστή από το Πάλος, ο οποίος τον συστήνει στον τραπεζίτη Σαντάνγκελ, στον οποίο η βασίλισσα Ισαβέλλα Α' χρωστάει χρήματα. Ο Κολόμβος συναντά τη βασίλισσα, η οποία συμφώνει να χρηματοδοτήσει το ταξίδι του με αντάλλαγμα την υπόσχεσή του να φέρει πίσω επαρκή πλούτο σε χρυσό.

Ο Κολόμβος εξαπατά πολλά μέλη του πληρώματος λέγοντάς τους ότι το ταξίδι θα διαρκέσει μόνο επτά εβδομάδες. Τρία πλοία αναχωρούν. Περνούν εννέα εβδομάδες στη θάλασσα χωρίς να υπάρχουν σημάδια στεριάς. Το πλήρωμα γίνεται ανήσυχο και στρέφεται προς την ανταρσία. Ο Κολόμβος προσπαθεί να τους αναζωογονήσει με μια εμπνευσμένη ομιλία, που συμπίπτει με έναν γρήγορο άνεμο, που προτρέπει τους άνδρες να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους. Τη νύχτα, ο Κολόμβος παρατηρεί κουνούπια στο κατάστρωμα, υποδεικνύοντας ότι η γη δεν είναι μακριά. Ξαφνικά, μέσα από την ομίχλη βλέπουν την πλούσια βλάστηση και τις αμμώδεις παραλίες του Γκουαναχάνι.

Οι Ευρωπαίοι γίνονται φίλοι με τους ντόπιους ντόπιους, οι οποίοι τους δείχνουν χρυσό που έχουν μαζέψει. Ο Κολόμβος διδάσκει σε έναν από αυτούς ισπανικά για να μπορούν να επικοινωνούν. Στη συνέχεια τους ενημερώνει ότι θα επιστρέψει στην Ισπανία και θα ακολουθήσει η άφιξη πολλών ακόμη Ευρωπαίων. Ο Κολόμβος αφήνει πίσω του μια ομάδα για να ξεκινήσει τον αποικισμό της Αμερικής. Πίσω στην Ισπανία, λαμβάνει μεγάλη τιμή από τη βασίλισσα και δειπνεί με το συμβούλιο, το οποίο εκφράζει την απογοήτευση του για τη μικρή ποσότητα χρυσού που έφερε πίσω, αλλά η βασίλισσα εγκρίνει τα δώρα του. Στη δεύτερη αποστολή, ο Κολόμβος παίρνει μαζί του 17 πλοία και πάνω από 1.000 άνδρες στο νησί. Ωστόσο, όλα τα μέλη του πληρώματος που έμειναν πίσω βρέθηκαν να έχουν σκοτωθεί. Όταν η φυλή ιθαγενών έρχεται αντιμέτωπη με τον Κολόμβο και τα στρατεύματά του, του λένε ότι ήρθε μια άλλη φυλή και τους σκότωσε. Ο Κολόμβος επιλέγει να τους πιστέψει, αλλά ο διοικητής του, Μόξικα δεν πείθεται. Αρχίζουν να χτίζουν την πόλη Λα Ιζαμπέλα και τελικά καταφέρνουν να σηκώσουν την καμπάνα της πόλης στον πύργο της.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι ντόπιοι αναγκάζονται να εξορύξουν χρυσό. Το καθεστώς του Μόξικα τιμωρεί όποιον δεν βρει χρυσό κόβοντάς του το χέρι. Η είδηση αυτής της πράξης βίας εξαπλώνεται σε όλες τις ιθαγενείς φυλές και όλοι εξαφανίζονται στο δάσος. Ο Κολόμβος αρχίζει να ανησυχεί για έναν πιθανό πόλεμο, με τους ντόπιους να τους ξεπερνούν κατά πολύ σε πληθυσμό. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, το βρίσκει να καίγεται από τον Μόξικα και τους οπαδούς του, επιβεβαιώνοντας τη μη δημοτικότητά του μεταξύ μιας συγκεκριμένης φατρίας των εποίκων. Σύντομα, οι φυλές φτάνουν για να πολεμήσουν τους Ισπανούς και το νησί καταστρέφεται από τον πόλεμο, με τον κυβερνήτη του Κολόμβου να ανατίθεται εκ νέου με εντολή να επιστρέψει στην Ισπανία.

Ο Κολόμβος κατηγορείται για νεποτισμό και πρόσφερε διοικητικές θέσεις σε προσωπικούς του φίλους, τραυματίζοντας έτσι την υπερηφάνεια των ευγενών όπως ο Μόξικα, ο οποίος αντικαθίσταται από τον ντε Μπομπαντίλλα. Ο Κολόμβος επιστρέφει στην Καστίλλη για να φυλακιστεί, αλλά σώζεται από τους γιους του. Όταν τον καλεί η βασίλισσα, εκείνη πείθεται απρόθυμα να του επιτρέψει να κάνει ένα άλλο ταξίδι, με την προϋπόθεση ότι δεν θα πάρει τα αδέρφια του ούτε θα επιστρέψει στις αποικίες. Ως γέρος, ο Κολόμβος είναι ουσιαστικά ξεχασμένος στην Ισπανία, με την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου να πιστώνεται στον Αμέρικο Βεσπούτσι. Ο γιος του Κολόμβου, Φερδινάνδος, ζητά από τον πατέρα του να του πει την ιστορία του για να τη γράψει.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ζεράρ Ντεπαρντιέ ως Χριστόφορος Κολόμβος
  • Αρμάντ Ασσάντε ως Γκάμπριελ Σάντσεθ
  • Σιγκούρνι Γουίβερ ως βασίλισσα Ισαβέλλα
  • Λόρεν Ντιν ως Φερδινάνδος Κολόμβος
  • Μπίλι Σάλιβαν ως νεότερος Φερδινάνδος Κολόμβος
  • Άντζελα Μολίνα ως Μπεατρίς Ενρίκε ντε Αράνα
  • Φερνάντο Ρέι ως Άντονιο ντε Μαρτσένα
  • Μάικλ Γουίλκοτ ως Άντριαν ντε Μόξικα
  • Τσέκι Κάριο ως Μαρτίν Αλόνσο Πίντζον
  • Κέβιν Νταν ως Καπέτανιος Μεντέζ
  • Φρανκ Λανγκέλα ως Λούι ντε Σαντάνγκελ
  • Μαρκ Μαργκόλις ως Φρανσίσκο ντε Μπομπαντίλλα
  • Στίβεν Γουάντινγκτον ως Μπαρτολομέο Κολόμβος, αδερφός του Χριστόφορου
  • Φερνάντο Γκουίλεν Κουέρβο ως Τζάκομο Κολόμβος, αδερφός του Χριστόφορου

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έκανε πρεμιέρα σε 66 κινηματογραφικές αίθουσες στην Ισπανία, κερδίζοντας 1 εκατομμύριο δολάρια τις πρώτες πέντε ημέρες της..[7] Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, κυκλοφόρησε από την Paramount Pictures στις 9 Οκτωβρίου 1992 σε 1.008 αίθουσες. Η έκδοση που κυκλοφόρησε εκεί τροποποιήθηκε στα 150 λεπτά, ενώ αφαιρέθηκαν κάποιες σκηνές βίας και βαρβαρότητας προκειμένου να επιτευχθεί βαθμολογία έγκρισης προβολής. Η ταινία ήταν μια αποτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας το ντεμπούτο της στο νούμερο 7 με εισπράξεις 3.002.680 δολάρια, χειρότερο από το άνοιγμα του Christopher Columbus: The Discovery νωρίτερα μέσα στη χρονιά, και συνέχισε με εισπράξεις μόλις 7 εκατομμύρια δολάρια.[8][9] Κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 12 Οκτωβρίου 1992, με εισπράξεις 1,46 εκατομμυρίων δολαρίων στο πρώτο σαββατοκύριακο από 264 αίθουσες.[7] Στη δεύτερη εβδομάδα της στην Ευρώπη, ήταν η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις με εισπράξεις άνω των 7,7 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων 1,77 εκατομμυρίων δολαρίων την πρώτη εβδομάδα στη Γερμανία σε 213 αίθουσες. Η ταινία δεν πήγε καλά στην Ιταλία με 261.800 δολάρια το σαββατοκύριακο της πρεμιέρας της σε 33 αίθουσες.[10][11] Μέχρι το τέλος του 1992, είχε εισπράξει 40 εκατομμύρια δολάρια διεθνώς, για ένα παγκόσμιο σύνολο 47 εκατομμύρια δολάρια.[12] Συνέχισε με εισπράξεις 59 εκατομμύρια δολάρια.

Ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ κατηγόρησε αργότερα την αποτυχία της ταινίας στους Αμερικανούς που δεν καταλαβαίνουν τις ευρωπαϊκές προφορές: «Δεν ακούνε εκτός και αν είναι από το Τέξας ή την Αμερική, σωστά;» και σκέφτηκε: «Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. Αυτό που είναι ενδιαφέρον, δεν ήξεραν πώς να το κυκλοφορήσουν στην Αμερική. Αλλά στην Ευρώπη, έφτασε τα 57 εκατομμύρια δολάρια.»[13]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά, η ταινία έλαβε μικτές κριτικές από κριτικούς,[14][15][16][17][18] με τον ιστότοπο συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes να δίνει στην ταινία βαθμολογία 32% βασισμένη σε 22 κριτικές. Η κριτική συναίνεση αναφέρει: "Ιστορικά ανακριβής και δραματικά αδρανές, η επανάληψη των κατορθωμάτων του Χριστόφορου Κολόμβου από τον Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ένα έπος χωρίς μεγαλείο ή διορατικότητα».[19] Ωστόσο, ο κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Ίμπερτ ανέφερε ότι η ταινία ήταν ικανοποιητική και ότι: «ο Ντεπαρντιέ της δίνει βαρύτητα, οι υποστηρικτικές ερμηνείες είναι πειστικές, οι τοποθεσίες είναι ρεαλιστικές και έχουμε έμπνευση να σκεφτούμε ότι χρειάστηκε όντως κάποιο μεράκι για να πάνε στο πουθενά μόνο και μόνο επειδή ένα πορτοκάλι ήταν στρογγυλό».[20] Το κοινό που ερωτήθηκε από το CinemaScore έδωσαν στην ταινία βαθμό "B+" σε κλίμακα από Α+ έως F.[21]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  2. ↑ www.boxofficemojo.com/movies/?id=1492.htm.
  3. ↑ www.sfi.se/sv/svensk-filmdatabas/Item/?itemid=17060&type=MOVIE&iv=Basic.
  4. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  5. ↑ «1492: Conquest of Paradise: Box Office / Busieness for». IMDb. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015. 
  6. ↑ Mathews, Jack (3 May 1992). «MOVIES : Voyage of Rediscovery : With '1492,' director Ridley Scott and writer Roselyne Bosch aim to portray Christopher Columbus not as a legend but as an extraordinary though flawed person». Los Angeles Times. https://articles.latimes.com/1992-05-03/entertainment/ca-2005_1_christopher-columbus. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Groves, Don (19 October 1992). «Smooth sailing for '1492' in debuts». Variety: 60. https://archive.org/details/sim_variety_variety_1992-10-19_348/page/60. 
  8. ↑ Cohn, Lawrence (19 October 1992). «National B.O.». Variety: 10. 
  9. ↑ Fox, David J. (13 October 1992). «Weekend Box Office A Bang-Up Opening for 'Under Siege'». Los Angeles Times. https://articles.latimes.com/1992-10-13/entertainment/ca-32_1_opening-weekend. Ανακτήθηκε στις 1 December 2010. 
  10. ↑ «Top 10 Europe's Big Pics». Variety: 31. 26 October 1992. https://archive.org/details/sim_variety_variety_1992-10-26_349/page/31. 
  11. ↑ Groves, Don (26 October 1992). «Italians snub their local hero at B.O.». Variety: 40. https://archive.org/details/sim_variety_variety_1992-10-26_349/page/40. 
  12. ↑ «U.S. pics at home and abroad». Variety: 56. 4 January 1993. https://archive.org/details/sim_variety_variety_1993-01-04_349/page/56. 
  13. ↑ «Ridley Scott interview on House of Gucci, Lady Gaga, and dropping out of Dune». 26 Νοεμβρίου 2021. 
  14. ↑ «Columbus As A Hollywood Hustler». Newsweek. http://www.newsweek.com/1992/09/06/columbus-as-a-hollywood-hustler.html. Ανακτήθηκε στις 30 November 2010. 
  15. ↑ «1492: Conquest of Paradise». The Washington Post. 9 October 1992. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/1492conquestofparadisepg13howe_a0af13.htm. Ανακτήθηκε στις 30 November 2010. 
  16. ↑ «1492: Conquest of Paradise». Variety. 31 December 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 November 2012. https://web.archive.org/web/20121107043459/http://www.variety.com/review/VE1117791068?refcatid=31. Ανακτήθηκε στις 30 November 2010. 
  17. ↑ «1492: Conquest of Paradise». Deseret News. http://www.deseretnews.com/article/700000002/1492-Conquest-of-Paradise.html. Ανακτήθηκε στις 30 November 2010. 
  18. ↑ «1492: Conquest of Paradise». Entertainment Weekly. 16 October 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-04-30. https://web.archive.org/web/20140430033257/http://www.ew.com/ew/article/0,,20164943,00.html. Ανακτήθηκε στις 30 November 2010. 
  19. ↑ «1492: Conquest of Paradise (1992)» – μέσω www.rottentomatoes.com. 
  20. ↑ 1492 Review by Roger Ebert
  21. ↑ «Cinemascore». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=1492:_Χριστόφορος_Κολόμβος&oldid=10737337"