Μετάβαση στο περιεχόμενο

135 Χέρτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
135 Χέρτα
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόΚρίστιαν Χάινριχ Φρήντριχ Πέτερς
Ημ/νία ανακάλυψης18 Φεβρουαρίου 1874
Ονομασίες
ΚατηγορίαΟικογένεια της Νύσας (;)
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 4 Σεπτεμβρίου 2017 (Ι.Η. (JD) 2458000,5)
Αφήλιο2,932 AU (438,6 εκατομ. km)
Περιήλιο1,923 AU (287,7 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς
2,4274 AU (363,1 εκατομ.km)
Εκκεντρότητα0,208
1381,4
181,71°
Κλίση2,306°
343,65°
= 340,205°
Απόλυτο μέγεθος (H)
8,37[2]

Η Χέρτα (Hertha) είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,23. Ανακαλύφθηκε το 1874 από τον Γερμανοαμερικανό αστρονόμο Κρίστιαν Χ.Φ. Πέτερς, που παρατηρούσε από το Κλίντον της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Η τροχιά της Χέρτας την κατατάσσει στην Οικογένεια της Νύσας, αλλά όχι και ο φασματικός της τύπος. Πέντε επιπροσθήσεις αστέρων από τη Χέρτα έχουν παρατηρηθεί μεταξύ του 2000 και του 2015.

Φυσικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος της Χέρτας είναι 79,24 χλμ. με επίμηκες σχήμα (λόγοι 10:11:15). Η μάζα της εκτιμάται σε 1,2 τετράκις εκατομμύρια τόνους περίπου. Ο φασματικός τύπος της Χέρτας είναι M (μεταλλικός) ή W (από την ανίχνευση ένυδρων πυριτικών ορυκτών το 1996) ή Xk (κατά SMASSII). Πάντως παρατηρήσεις ραντάρ δεν συμφωνούν με μεταλλική σύσταση, τουλάχιστον κατά κύριο λόγο. Το άλβεδό της είναι 0,1436. Η Χέρτα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 8 ώρες και 24 λεπτά.

  1. 1,0 1,1 JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000135. Ανακτήθηκε στις 28  Νοεμβρίου 2024.
  2. JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000135. Ανακτήθηκε στις 3  Νοεμβρίου 2024.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]