116 Σιρόνα

116 Σιρόνα

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Κρίστιαν Χάινριχ Φρήντριχ Πέτερς
Ημ/νία ανακάλυψης	8 Σεπτεμβρίου 1871
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 31 Δεκεμβρίου 2006 (Ι.Η. (JD) 2454100,5)
Αφήλιο	3,150 AU (471,23 εκατομ. km)
Περιήλιο	2,389 AU (357,32 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς	2,769 AU (414,27 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα	0,137
Περίοδος περιφοράς	1683,22
Μέση ανωμαλία	340,28°
Κλίση	3,569°
Ω	64,04°
Όρισμα περιηλίου	= 93,12°
Απόλυτο μέγεθος (H)	7,81

Η Σιρόνα (Sirona) είναι ένας αρκετά μεγάλος και λαμπρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,82. Ανακαλύφθηκε το 1871 από τον Γερμανοαμερικανό αστρονόμο Κρίστιαν Χ.Φ. Πέτερς, που παρατηρούσε από το Κλίντον της πολιτείας της Νέας Υόρκης, και έλαβε το όνομα της θεάς της ιάσεως και των ιαματικών πηγών στην κελτική μυθολογία.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Σιρόνας είναι 71,7 χλμ. Η μάζα της εκτιμάται σε 390 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Σιρόνας εκτιμάται σε 2,00 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 490 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 37,9 m/sec (136 χιλιόμετρα την ώρα).

Ο φασματικός τύπος της Σιρόνας είναι S (λιθώδης). Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 106 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Η Σιρόνα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 12 ώρες και 2 λεπτά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα