Προσόδιο
Προσόδιο -από τη λέξη πρόσοδο που σημαίνει προσέλευση- λέγεται το είδος της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης που τραγουδιόταν ή ψαλλόταν με συνοδεία αυλού κατά τη μετάβαση ή την είσοδο στους ναούς ή τους βωμούς[1].
Το προσόδιο επειδή ήταν θρησκευτικό άσμα είχε πομπικό ή τελετουργικό χαρακτήρα[2].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχή του προσοδίου ανάγεται στην αρχαιότητα.
Ο πρώτος που έγραψε προσόδιο ήταν ο αρχαίος ποιητής Εύμηλος[3], με σκοπό να υμνήσει τον θεό Απόλλωνα. Αργότερα προσόδια έγραψαν και άλλοι λυρικοί ποιητές, ενώ το προσοδιακό μέτρο χρησιμοποίησε και ο Σοφοκλής[Σημ 1].
Το προσόδιο ψαλλόταν αρχικά από τον χορό προς τιμήν του Θεού Απόλλωνα, ενώ αργότερα ψαλλόταν και για τους υπόλοιπους Θεούς του Ολύμπου.
Μέτρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μέτρο του προσόδιου, ονομάζεται προσοδιακό και έχει τη μορφή του αναπαιστικού μέτρου[Σημ 2].
Ειδικότερα το προσοδιακό μέτρο έχει την εξής μορφή: ∪ ∪ — ∪ ∪ — ∪ ∪ —[4].
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος (2013). «Προσόδιο». ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΟΙ. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. σελ. 292. ISBN 978-960-503-298-2.
- ↑ Σ. ΓΚΙΚΑΣ - Δ. ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - Ι. ΕΥΑΓΓΕΛΛΟΥ - Χ. ΡΩΜΑΣ (1997). «Προσόδιο». ΛΕΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ. Αθήνα: Εκδόσεις Σαββάλας. σελ. 250. ISBN 960-460-197-0.
- ↑ Σ. ΓΚΙΚΑΣ - Δ. ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - Ι. ΕΥΑΓΓΕΛΛΟΥ - Χ. ΡΩΜΑΣ (1997). «Προσόδιο». ΛΕΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ. Αθήνα: Εκδόσεις Σαββάλας. σελ. 250. ISBN 960-460-197-0.
- ↑ Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος (2013). «Προσόδιο». ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΟΙ. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. σελ. 292. ISBN 978-960-503-298-2.