Χρήστης:P natasa
Προφίλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ονομάζομαι Αναστασία Παραθυρά και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη.
Είμαι Βιολόγος και ζω και εργάζομαι στην Αθήνα.
Υπηρετώ ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Δ΄Αθήνας, με οργανική θέση στο 6ο Γ.Ε.Λ. Γλυφάδας.
Αυτή τη χρονική περίοδο, παρακολουθώ το ΜΔΕ "Διδακτική της Βιολογίας" του τμήματος Βιολογίας του ΕΚΠΑ.
Η αξιοποίηση των ΤΠΕ στη διδασκαλία της Βιολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βιολογία είναι η επιστήμη που μελετά τα έμβια συστήματα. Ο Mayr[1]προσπαθώντας να ορίσει τη ζωή, απέδωσε στην έμβια ύλη χαρακτηριστικά όπως: πολυπλοκότητα, χημική μοναδικότητα, ποικιλομορφία, μοναδικότητα και μεταβλητότητα κατά την οντογένεση, ύπαρξη γενετικού προγράμματος, ιστορικότητα και κοινή καταγωγή, δράση της φυσικής επιλογής και απροσδιοριστία στις προβλέψεις, οι οποίες είναι περισσότερο πιθανοκρατικές από ότι συμβαίνει στις φυσικές επιστήμες. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια συσσώρευση εννοιών που προσπαθούν να περιγράψουν δομές, λειτουργίες, διεργασίες και οι οποίες συσχετίζονται και συνδέονται μεταξύ τους ποικιλοτρόπως.[1]
Ο διδακτικός μετασχηματισμός στη Βιολογία επηρεάζεται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της βιολογικής επιστήμης, τόσο σε επίπεδο αντικειμένου μελέτης (όπως αναφέρθηκε πιο πάνω), όσο και στη μεθοδολογία της[2] [3] . Οι Mavrikaki et al. [4] μελέτησαν σε 368 Έλληνες μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διάφορα θέματα που αφορούν τη γνώμη τους σε σχέση με το μάθημα της Βιολογίας που διδάσκονται. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γνώμη των μαθητών σε σχέση με το βαθμό δυσκολίας του μαθήματος της Βιολογίας και η κλιμακούμενη αύξησή του κατά τη μετάβαση από τις χαμηλότερες στις ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης. αριστερά|μικρογραφία|Οι ΤΠΕ στην εκπαίδευση Ένα από τα προβλήματα στον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας της βιολογίας είναι η βεβιασμένη, από τον εκπαιδευτικό, εισαγωγή εννοιών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προηγούμενη εμπειρία των μαθητών ή /και η έλλειψη προηγούμενης εμπειρίας από τη χρήση τους στην καθημερινή ζωή. Συνέπεια ενός τέτοιου διδακτικού χειρισμού είναι οι μαθητές να μην εμβαθύνουν σε αυτό που διδάσκονται αλλά να απομνημονεύουν ορισμούς εννοιών, ως αποδεικτικά στοιχεία φαινομένων και διαδικασιών με αβέβαια ή/και πρόσκαιρα διδακτικά αποτελέσματα. Προκειμένου οι μαθητές να οδηγηθούν σε αποδοτικότερα αλλά και μονιμότερα αποτελέσματα σε σχέση με τους επιδιωκόμενους στόχους που δεν είναι μόνο γνωστικοί αλλά και στόχοι που αφορούν δεξιότητες ανάλυσης, σύνθεσης και στοχαστικής σκέψης, είναι απαραίτητο να αναζητηθούν και να δοκιμαστούν πιο αποτελεσματικές διδακτικές προσεγγίσεις.[5]
Ο εμπλουτισμός των παραδοσιακών διδακτικών μεθόδων διδασκαλίας με μεθόδους που αξιοποιούν τις νέες τεχνολογίες (λογισμικά, διαδίκτυο, πολυμεσικές εφαρμογές) επιτρέπουν την ενεργή συμμετοχή των μαθητών στη διαδικασία της μάθησης, τους βοηθούν να οικοδομήσουν και να τεκμηριώσουν έννοιες στο πλαίσιο μιας βιωματικής, ανακαλυπτικής διαδικασίας, κυρίως όμως τους εντάσσει σε τρόπους έρευνας και σκέψης που απαιτούν οι νέες συνθήκες ζωής και εργασίας. Τέτοιου είδους διδακτικές προσεγγίσεις βασίζονται στη θεωρία του εποικοδομητισμού. [5] μικρογραφία|Νέες τεχνολογίες στη διδασκαλία της Βιολογίας Σύμφωνα με τον Στασινάκη [6], οι νέες τεχνολογίες συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας της Βιολογίας, διότι καθιστούν δυνατή:
- την οργάνωση των εννοιών, δημιουργώντας υπερ-ομάδες εννοιών και συνδέσεων αναδεικνύοντας τις αλληλεπιδράσεις του βιολογικού κόσμου.
- τη χρήση προσομοιώσεων που μπορεί να παρουσιάσουν μία εκδοχή του φυσικού κόσμου συχνά ταυτόσημη με ό,τι συμβαίνει σε ένα περιβάλλον, μικρόκοσμου ή μακρόκοσμου.
- την οπτικοποίηση, παρουσίαση και οριοθέτηση δομών και υπερδομών που θα ήταν αδύνατον να παρουσιαστούν σε μια σχολική τάξη περιορισμένων πόρων.
- την παρουσίαση αφηρημένων εννοιών, που αποκτούν υπόσταση και εντάσσονται σε ένα πλαίσιο αντίληψης εύληπτο από τους μαθητές.
- την αναπαράσταση των τρισδιάστατων φυσικών κόσμων, με τις βιολογικές δομές και τις λειτουργίες τους, σε πλήρη ανάπτυξη και απόδοση.
- την αναπαραγωγή εξελικτικών διαδικασιών, που έχουν χρονικές και χωρικές διαστάσεις που δε μπορούν να παρατηρηθούν, λόγω της ιστορικότητας τους.
- τη μοντελοποίηση και την αλληλεπίδραση με βιολογικές διεργασίες, που θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν σε πραγματικό χρόνο.
- τη σύνδεση με άλλες επιστήμες, τη διαθεματική προσέγγιση σε έναν κόσμο που απαιτεί ενεργούς και επιστημονικά εγγράμματους πολίτες.
- τη χρήση δεδομένων που παράγει η επιστήμη (π.χ βάσεις δεδομένων βιοπληροφορικής), ώστε οι μαθητές να εμπλέκονται ενεργά σε γεγονότα πραγματικής επιστήμης.
- την επίσπευση μακροχρόνιων βιολογικών διεργασιών (π.χ ανάπτυξη), ώστε να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης μίας σχολικής τάξης.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Mayr, Ε. (2008). Η ανάπτυξη της Βιολογικής Σκέψης. Ποικιλότητα, Εξέλιξη και Κληρονομικότητα. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.
- ↑ Αθανασίου, Κ. (2009). Εισαγωγή στις Βιολογικές Επιστήμες και τη Διδακτική τους. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.
- ↑ Ζόγκζα, Β. (2009). Θέματα Διδακτικής της Βιολογίας. Διδασκαλία και μάθηση βιολογικών εννοιών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αθήνα: Μεταίχμιο.
- ↑ Mavrikaki, E.; et al. (2012). «Greek Secondary School Students' Views about Biology». International Journal of Environmental and Science Education v7 (n2): 217-232. https://eric.ed.gov/?id=EJ990517.
- ↑ 5,0 5,1 Καψάλης, Α.; Κωστάκος Α., Περάκη Β. (7-9 Μαΐου 2010). «Η διδασκαλία µε την αξιοποίηση των ΤΠΕ της ενότητας «Στήριξη – Κίνηση» στην Α΄ Γυµνασίου». Πρακτικά του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρµοσµένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ.), 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο µε θέµα «Μαθαίνω πώς να µαθαίνω». http://www.elliepek.gr/documents/5o_synedrio_eisigiseis/Peraki.pdf.
- ↑ Στασινάκης, Π. (2016). «Οι ιδιαιτερότητες της Βιολογίας ως πρόκληση για τη χρήση των ΤΠΕ στη Διδακτική της Βιολογίας». ΝΕΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ (Αθήνα: e- Πρωτοβάθμια) (7o): 172-187.