Χρήστης:Maro Liatsou/πρόχειρο
Η ιστορία του Καραγκιόζη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτή είναι η ιστορία του Καραγκιόζη όπως καταγράφεται από τον μεγάλο Έλληνα καραγκιοζοπαίχτη Σωτήρη Σπαθάρη, πατέρα του επίσης σπουδαίου Ευγένιου Σπαθάρη, στο βιβλίο του "Απομνημονεύματα και η τέχνη του Καραγκιόζη" ( εκδ. Άγρα, 1992).
«Την ιστορία του Καραγκιόζη την άκουσα για πρώτη φορά από το δάσκαλό μου τον Θεοδωρέλλο.
Ο Χατζηαβάτης, λέει, ήτανε εργολάβος οικοδομών στην Προύσα της Μικράς Ασίας και είχε αναλάβει να χτίσει το σαράι του πασά της Προύσας . Πήρε στο γιαπί εργάτες και μαστόρους, και αρχιμάστορα έβαλε τον Καραγκιόζη, που ήτανε μαραγκός, μα είχε μυαλό πρωτομάστορα. Ο πασάς όμως είδε πως το σαράι αργούσε να τελειώσει κι εφοβέρισε τον Χατζηαβάτη πως θα τον θανατώσει. Ο Χατζηαβάτης φοβήθηκε και φανέρωσε στον πασά την αλήθεια, ότι φταίχτης ήτανε ο Καραγκιόζης που από το πρωί μέχρι το βράδυ έλεγε αστεία στους μαστόρους και γελούσαν.
«Πασά μου, του λέει, επειδή ο Καραγκιόζης είναι απαραίτητος στο γιαπί θα ήθελα να τον φοβερίσεις εσύ λιγάκι». Ο πασάς φώναξε τον Καραγκιόζη και του είπε θυμωμένος να μην ξανακούσει πως γελάνε στο γιαπί, γιατί θα τον θανάτωνε. Ο Καραγκιόζης όμως τι να κάνει που ήτανε έτσι από γεννησιμιού του; Έλεγε πάλι τ’αστεία του. Ο πασάς όμως τον άκουσε και τον σκότωσε.
Όλοι αγανάχτησαν μ’ αυτόν τον άδικο σκοτωμό του Καραγκιόζη. Ο πασάς, για να ημερέψει το λαό, έχτισε ένα ωραίο μνημείο μέσα στην Προύσα κι έθαψε εκεί τον Καραγκιόζη με μεγάλες τιμές. Η αδικία όμως αυτή, εκόστισε πολύ στον πασά κι αρρώστησε βαριά. Οι άλλοι αγάδες, για να διασκεδάσουν τον άρρωστο πασά τους, φέρανε τον Χατζηαβάτη στο σαράι να του λέει τα χωρατά του Καραγκιόζη.
Μια μέρα ο Χατζηαβάτης έκοψε έναν χάρτινο Καραγκιόζη, τέντωσε ένα πανί που το φώτιζε ένα φώς, κι έδωσε παράσταση του Καραγκιόζη. Ο πασάς ευχαριστήθηκε τόσο πολύ που έδωσε τη άδεια στον Χατζηαβάτη να παίζει παραστάσεις όπου θέλει. Μια παράσταση του Χατζηαβάτη είδε κι ο Γιάννης Μπράχαλης κι έφερε την τέχνη στην Ελλάδα.
Αλλά τέχνη ελληνική την έκανε ο Μίμαρος.»[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Σπαθάρης, Σωτήρης (1992). Απομνημονεύματα και η τέχνη του Καραγκιόζη. Αθήνα. σελ. 161-162.