Χρήστης:Maria Markouli/πρόχειρο
ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αμέλια Μαίρυ Έρχαρτ ήταν κόρη του Σάμιουελ «Έντουιν» Στάντον Έρχαρτ (Samuel "Edwin" Stanton Earhart, 1868-1930[7]) και της Αμέλια Ότις Έρχαρτ (Amelia Otis Earhart, 1869-1962[8]). Γεννήθηκε στο Άτκισον του Κάνσας,[9] στο σπίτι του παππού της (από την πλευρά της μητέρας της) Άλφρεντ Ότις (Alfred Otis), πρώην ομοσπονδιακού δικαστή, προέδρου της Atchison Savings Bank και εξέχοντα πολίτη του Άτκισον. Ο Άλφρεντ Ότις αρχικά δεν ήταν σύμφωνος με το γάμο της κόρης του και δεν ήταν ικανοποιημένος με τη σταδιοδρομία του Έντουιν ως δικηγόρου.
Η Αμέλια ονομάστηκε, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση, από τις δύο γιαγιάδες της (Amelia Josephine Harres και Mary Wells Patton).[10] Από μικρή ηλικία η Αμέλια, το χαϊδευτικό της οποίας ήταν «Meeley» (μερικές φορές «Milie»), έπαιζε το ρόλο της αρχηγού ενώ η κατά δύο χρόνια νεότερη αδερφή της Γκρέις Μουριέλ (Grace Muriel 1899-1998)[11] ενεργούσε σαν υπάκουος οπαδός. Και τα δύο κορίτσια συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα παρωνύμια της παιδικής ηλικίας τους και μετά την ενηλικίωση τους.[10] Η ανατροφή τους ήταν μη συμβατική, δεδομένου ότι η Άμι Έρχαρτ (Amy Earhart) δεν πίστευε στη ανατροφή των παιδιών της ως «συμπαθητικά μικρά κορίτσια».[12] Από την άλλη όμως η γιαγιά τους αποδοκίμαζε τις παντελόνες[13] που φορούσαν τα παιδιά της κόρης της και η Αμέλια, παρόλο που εκτιμούσε την ελευθερία κινήσεων που της παρείχαν, γνώριζε καλά ότι τα υπόλοιπα κορίτσια στη γειτονιά δεν ντύνονταν έτσι.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δύο αδελφές, Αμέλια και Γκρέις, παρέμειναν με τον παππού και τη γιαγιά τους στο Άτκισον, ενώ οι γονείς τους μετακόμισαν στο Ντε Μόιν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Αμέλια έλαβε μια μορφή κατ’ οίκον εκπαίδευσης μαζί με την αδελφή της, από τη μητέρα της και μια παιδαγωγό. Αργότερα ομολόγησε ότι «αγάπησε υπερβολικά την ανάγνωση»[20] και πέρασε αμέτρητες ώρες στη μεγάλη οικογενειακή βιβλιοθήκη. Το 1909, όταν επανασυνδέθηκε τελικά η οικογένεια στο Ντε Μόιν, οι αδελφές Έρχαρτ γράφηκαν σε δημόσιο σχολείο για πρώτη φορά, με τη Αμέλια να εισάγεται στην έβδομη τάξη σε ηλικία 12 ετών.
Χρησιμοποιώντας την φυσική ομοιότητά της με τον Λίντμπεργκ,[48] στον οποίο ο τύπος είχε δώσει το όνομα «τυχερό Λίντι», μερικές εφημερίδες και περιοδικά άρχισαν να αποκαλούν την Αμέλια «κυρία Λίντι».[49] Η United Press ανακήρυξε την Έρχαρτ «βασίλισσα των Αιθέρων».[50] Αμέσως μετά την επιστροφή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανέλαβε έναν εξαντλητικό γύρο διαλέξεων (1928-29). Εν τω μεταξύ, ο Πούτναμ είχε αναλάβει μια εκστρατεία να την προωθήσει, η οποία περιλάμβανε την έκδοση ενός βιβλίου που είχε γράψει η Έρχαρτ, μια σειρά νέων διαλέξεων και χρήση των φωτογραφιών της στην προώθηση προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων αποσκευών, των τσιγάρων «Lucky Strike» (που όμως δημιούργησε προβλήματα για την εικόνας της, με αποτέλεσμα το περιοδικό McCall να αποσύρει μια προσφορά που της είχε κάνει)[51] και γυναικείας ένδυσης. Τα χρήματα που κέρδισε από την «Lucky Strike» τα διέθεσε σε μια δωρεά 1.500 δολαρίων για την επικείμενη αποστολή του αντιπλοιάρχου Ρίτσαρντ Μπέρντ (Richard Byrd) στον Νότιο Πόλο.[51]
ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αμέλια αναμίχθηκε ενεργά στις προωθήσεις των προϊόντων που συνδέονταν με το όνομά της, ειδικά στη γυναικεία μόδα. Για πολλά χρόνια έραβε η ίδια τα ενδύματά της και η γραμμή «active living» που πωλούνταν σε 50 καταστήματα, όπως το Macy's στις μητροπολιτικές περιοχές, ήταν η έκφραση μιας νέας εικόνας της Έρχαρτ. Η άποψή της της για απλές, φυσικές γραμμές και υλικά που δεν τσαλακώνονταν και μπορούσαν εύκολα να πλυθούν υιοθέτησε το εύηχο αλλά θηλυκό «A.E.» (το όνομα που χρησιμοποιούσε με την οικογένεια και τους φίλους της).[52][53] Η σειρά αποσκευών που προώθησε με την ονομασία Modernaire Earhart Luggage, η οποία παράγεται ακόμα και σήμερα, έφερε τη σφραγίδα της προσωπικότητάς της, καθώς ικανοποιούσε πλήρως τις απαιτήσεις των αεροπορικών ταξιδιών.[54] Η εκστρατεία μάρκετινγκ του Τζ. Πούτναμ ήταν επιτυχής στην καθιέρωση της αίγλης της Έρχαρτ στη δημόσια αντίληψη.
ΠΡΟΩΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δημοσιότητα γύρω από το όνομά της βοήθησε την Αμέλια να χρηματοδοτήσει τις πτήσεις της.[56] Έτσι, αποδεχόμενη μια θέση ως βοηθός συντάκτη στο περιοδικό Κοσμοπόλιταν, είχε την ευκαιρία να μετατρέψει το φόρουμ αυτό σε μία εκστρατεία για τη μεγαλύτερη δημόσια αποδοχή της αεροπορίας, εστιάζοντας ειδικά στο ρόλο των γυναικών και την εισαγωγή τους στο χώρο.[57] Το 1929 η Έρχαρτ ήταν μεταξύ των πρώτων αεροπόρων που προώθησαν τα εμπορικά αεροπορικά ταξίδια μέσω της ανάπτυξης μιας υπηρεσίας επιβατικών αερογραμμών. Μαζί με τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, αντιπροσώπευε την Transcontinental Air Transport (TAT), και επένδυσε σε χρόνο και χρήμα για την καθιέρωση της πρώτης περιφερειακής υπηρεσίας μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον. (Η TAT αργότερα εξελίχθηκε στην TWA). Ήταν αντιπρόεδρος της National Airways, η οποία πραγματοποιούσε πτήσεις την αερογραμμών Boston-Maine Airways και διάφορων άλλων αερογραμμών στις βορειοανατολικές ΗΠΑ.[58] Μέχρι το 1940 η National Airways είχε γίνει η αεροπορική εταιρία Northeast Airlines.
Για ένα διάστημα η Αμέλια ήταν αρραβωνιασμένη με τον Σάμιουελ Τσάπμαν (Samuel Chapman), ένα χημικό μηχανικό από την Βοστόνη, διέλυσε όμως τον αρραβώνα της στις 23 Νοεμβρίου του 1928.[64] Την ίδια περίοδο η Έρχαρτ και ο Πούτναμ είχαν περάσει αρκετό καιρό μαζί, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη οικειότητας μεταξύ τους. Ο Τζωρτζ Πούτναμ, ήταν διαζευγμένος από το 1929 και έκανε αρκετές προτάσεις γάμου στην Αμέλια, πριν τελικά δεχτεί.[65] Ξεπερνώντας τους αρχικούς ενδοιασμούς της, παντρεύτηκαν στις 7 Φεβρουαρίου 1931, στο σπίτι της μητέρας του Πούτναμ, στο Νοανκ (Noank) του Κοννέκτικατ. Η Έρχαρτ αναφέρει τον γάμο ως μία «συνεργασία» με «διπλά χειριστήρια». Σε ένα γράμμα που έγραψε στον Πούτναμ και το οποίο του έδωσε την ημέρα του γάμου τους, η Αμέλια έγραψε «…Θέλω να καταλάβεις ότι δεν θα σε θεωρήσω δέσμιο σε μένα με κάποιο μεσαιωνικό κώδικα πίστης, ούτε θα θεωρήσω τον εαυτό μου δέσμιο σε σένα».[66][67][68]
Οι ιδέες της Αμέλια για τον γάμο θεωρούνταν φιλελεύθερες για την εποχή καθώς πίστευε στις ίσες ευθύνες και για τους δύο συζύγους, ενώ διατήρησε το δικό της όνομα αντί του συζύγου της. Όταν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης (The New York Times), σύμφωνα με τους κανόνες γραφής τους, επέμειναν να αναφέρονται σε αυτή ως «Κα Πούτναμ», εκείνη το απέρριψε γελώντας. Ο Τζωρτζ Πούτναμ σύντομα ανακάλυψε ότι ο ίδιος αποκαλούνταν «Κος Έρχαρτ».[69] Το ζευγάρι δεν πήγε γαμήλιο ταξίδι, καθώς η Αμέλια έλαβε μέρος σε περιοδεία εννέα ημερών κατά μήκος της χώρας προωθώντας αυτόγυρα αλλά και τον χορηγό της περιοδείας «Beechnut Gum». Παρόλο που η Έρχαρτ και ο Πούτναμ δεν απέκτησαν παιδιά, αυτός είχε δύο γιους από τον πρώτο του γάμο με την Ντόροθι Μπίννεϊ (1888 – 1982),[70] την κληρονόμο της εταιρίας χημικών του πατέρα της, της Binney & Smith, γνωστή για την εφεύρεση των κηρομπογιών Crayola,[71] τον εξερευνητή και συγγραφέα Ντέιβιντ Μπίννεϊ Πούτναμ (David Binney Putnam) (1913-1992) και Τζωρτζ Πάλμερ Πούτναμ Τζούνιορ (George Palmer Putnam, Jr) (γεννημένο το 1921).[72] Η Αμέλια συμπαθούσε ιδιαίτερα τον Ντέιβιντ, ο οποίος επισκεπτόταν συχνά τον πατέρα του στο σπίτι τους στο Rye της Νέας Υόρκης. Ο Τζωρτζ, λίγο μετά τον χωρισμό των γονιών του, αρρώστησε με Πολιομυελίτιδα και δεν μπορούσε να τους επισκέπτεται τόσο συχνά.
ΓΑΜΟΣ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μερικά χρόνια αργότερα ξέσπασε πυρκαγιά στην οικία του Πούτναμ στο Rye και, πριν τεθεί υπό έλεγχο, κατέστρεψε αρκετούς από τους οικογενειακούς θησαυρούς του Πούτναμ, συμπεριλαμβανομένων και πολλών προσωπικών αντικειμένων της Έρχαρτ. Μετά την πυρκαγιά ο Τζωρτζ και η Αμέλια αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Δυτική Ακτή, καθώς ο Πούτναμ είχε ήδη πουλήσει το μερίδιό του από τον εκδοτικό οίκο στον ξάδερφό του Πάλμερ και κατέληξαν στο Βόρειο Χόλιγουντ, γεγονός που έφερε τον Πούτναμ κοντά στην κινηματογραφική εταιρία Paramount Pictures και στην νέα θέση του ως επικεφαλής του συντακτικού συμβουλίου της εταιρίας.