Χρήστης:ManosHacker/Ιστορίες που εμπνέουν και διδάσκουν

Οι ιστορίες αυτές μπορεί να είναι πραγματικές ή φανταστικές και σκοπός τους είναι να εμπνεύσουν και να διδάξουν τον μαθητευόμενο στη Βικιπαίδεια, είτε με αλληγορικό τρόπο είτε με παραδειγματισμό. Η αλληλεπίδραση των χρηστών στη Βικιπαίδεια φέρνει συχνά θέματα προς συζήτηση στο μάθημα, και κάποιες φορές ο εκπαιδευτής μπορεί να κρίνει πως είναι πιο σωστό να χρησιμοποιήσει μια ιστορία που θα αποτραβήξει τον εκπαιδευόμενο από το βίωμά του, στο οποίο βρίσκεται συναισθηματικά παγιδευμένος, και να τον διδάξει σε ένα παράλληλο πεδίο. Μετά την ιστορία ζητείται από αυτούς που την άκουσαν να εκφράσουν τι εισέπραξαν, ο καθένας. Έπειτα ο εκπαιδευτής κάνει σύνδεση με το θέμα στη Βικιπαίδεια από το οποίο προέκυψε η ιστορία και η συζήτηση, σε γενικό επίπεδο και όχι εκθέτοντας προσωπικά τον εμπλεκόμενο, και απαντά τις όποιες ερωτήσεις συνδέοντάς τις με τις πρακτικές στη Βικιπαίδεια.

Κόλαση και Παράδεισος

(Η ιστορία εξιστορείται σε όρθια στάση, με αίσθηση γαλήνης, και οι κινήσεις των χεριών ακολουθούν σε άμεσο χρόνο τις αντίστοιχες κινήσεις των ηρώων της ιστορίας. Τα μικρά γράμματα δεν τα αφηγούμαστε.)

Ένας Ευγενής Πολεμιστής επισκέπτεται έναν Μεγάλο Δάσκαλο που ζει μακριά, έξω από την πόλη, με σκοπό να διδαχθεί από αυτόν. Φθάνει μπροστά του, συστήνεται και του ζητά να τον διδάξει:

Πολεμιστής: Δάσκαλε θέλω να μάθω τι είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση.

Δάσκαλος: Εσύ, ένας αχρείος και άξεστος, επιθυμείς να μάθεις τέτοιο πράγμα;

Ο Πολεμιστής, με πληγωμένη την περηφάνια του, τραβά το σπαθί του

( και το σηκώνει να χτυπήσει τον Δάσκαλο. Με καίρια κίνηση ο Δάσκαλος δείχνει με το δάχτυλο τον Πολεμιστή με το σηκωμένο σπαθί και του λέει: )

Δάσκαλος: Αυτή είναι η Κόλαση.

( παύση )

Ο Πολεμιστής ξυπνά από τον θυμό του, βάζει το σπαθί του στη θέση του και κοιτά τον Δάσκαλο σιωπηλός.

( τότε ο Δάσκαλος συνεχίζει, δείχνοντας πάλι τον Πολεμιστή, με την παλάμη του χεριού του ελαφρά λυγισμένη και στραμμένη προς τα επάνω: )

Δάσκαλος: ...και αυτός είναι ο Παράδεισος.

Ο Πολεμιστής υποκλίνεται στον Δάσκαλο και αποχωρεί, και αφήνει τον Δάσκαλο πάλι μόνο του στη γαλήνη της εξοχής.

( παύση, επαφή με τα βλέμματα )

Σημειώσεις για τη συζήτηση

• Ο δάσκαλος τολμά να κινηθεί στο όριο, με σκοπό να διδάξει, σε πρώτη ματιά (για τον παρατηρητή) επικίνδυνα, κατά βάθος με ικανότητα και μεγάλη αυτοπεποίθηση.
  • Ο πολεμιστής έχει την ικανότητα να καταλάβει, να διδαχθεί, και ο δάσκαλος το έχει εντοπίσει νωρίς.
• Με το δάχτυλο ο δάσκαλος σταματά το σπαθί - ο καίριος λόγος γίνεται ισχυρότερος της δύναμης του όπλου.
  • Ο δάσκαλος επεμβαίνει καίρια, αποτρέποντας την εξέλιξη συγκινησιακής πειρατείας στον πολεμιστή.
• Η σιωπή του πολεμιστή είναι ενέργεια που απορρέει από το ξύπνημα στη μέση του θυμού· ο παράδεισος είναι η ευφορία από τον έλεγχο του εαυτού του που πηγάζει από την εσωτερική ειρήνη που έχει κατακτήσει ο πολεμιστής, μια ειρήνη διαφορετική από αυτή που διαπραγματεύεται κανείς με τον λόγο.
  • Η σιωπή και ακινησία είναι αποτέλεσμα ενέργειας συγκέντρωσης που αντιστέκεται στη φυσικότητα της συνεχούς μεταβολής (κίνηση, αντίδραση).
• Στο τέλος ο δάσκαλος μένει μόνος του, στην κενότητα. Η απόσταση από τα πράγματα είναι απαραίτητη για την απόκτηση της σοφίας.

Σημεία εφαρμογής για τις πρακτικές και τη συμπεριφορά στη Βικιπαίδεια

• Η επιχειρηματολογία και το παράδειγμα σε σωστό τόπο και χρόνο νικά τη διεκδίκηση της αυθεντίας· ένα καίριο επιχείρημα αρκεί να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων.
• Όταν κάποιος νιώθουμε πως μας «επιτίθεται» στη Βικιπαίδεια, πιθανότατα προσπαθεί να μας διδάξει. Είναι σχεδόν αδύνατο να διδαχθεί κανείς χωρίς να «πληγωθεί», έστω ελάχιστα. Προσπαθούμε να λειτουργούμε με καλή πίστη.
  • Αν είναι δύσκολο να επιτύχουμε την εσωτερική μας ειρήνη ίσως βοηθά να κατανοήσουμε πως εκείνος μας φέρνει σε δυσκολία γίνεται δάσκαλός μας, κάτι για το οποίο (εσωτερικά) τον ευγνωμονούμε.
• Το να πάρουμε απόσταση από το αντικείμενο της τριβής και να αφήσουμε χρόνο, ώστε να μην αντιδρούμε υπό ισχυρά συναισθήματα, μας χαρίζει καθαρή σκέψη και ευρύτερη οπτική γωνία.
• Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταφέρουμε να «ξυπνήσουμε» στη μέση του θυμού μας, ακόμη κι αν έχουμε ήδη παρασυρθεί. Η νίκη της τύφλωσης από τα συναισθήματά μας φέρνει αποτελέσματα και κερδίζει τον σεβασμό.
• Κάποιες φορές το να επιχειρηματολογεί κανείς δεν είναι το ίδιο αποδοτικό με το να παραμένει σιωπηλός. Αποφεύγουμε να ταΐζουμε ένα (ή μια ομάδα) τρολ.
• Το να κρατούμε τη σιωπή μας «τρίζοντας τα δόντια» διαφέρει από την αίσθηση της ευφορίας όταν διατηρούμε τον έλεγχο του εαυτού μας. Αν δε βρισκόμαστε σε εσωτερική ειρήνη, το τρολ τρέφεται ήδη
• «Η σιωπή είναι χρυσός»: ο λόγος πολύ εύκολα μπορεί να δώσει λαβές και να στρεβλωθεί. Έναν «πόλεμο λάσπης» δεν τον κερδίζει όποιος «παίζει καθαρά».
• Δεν έχουν όλοι την ετοιμότητα να αφεθούν να διδαχθούν με «δύσκολο τρόπο». Πρέπει να είμαστε ευγενικοί