Χρήστης:Katikei/πρόχειρο/Φώφη Τρέζου
|
Αυτή η σελίδα είναι ένα πρόχειρο του χρήστη Katikei. Εξυπηρετεί ως χώρος δοκιμών και ανάπτυξης σελίδων της Βικιπαίδειας και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
|
θεατρικός συγγραφέας, κριτικός θεάτρου, αρθρογράφος, στιχουργός, μεταφράστρια
-Η Φώφη Τρέζου, ένα τρελοκόριτσο που δούλευε στην ανοικοδόμηση (είχε μόλις τελειώσει Γεωπόνος) και ήθελε να φύγει στην Αφρική. (Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/stories/natalia-mela-poia-stasi-dolofonia-kitsoy-maltezoy)
-Μέλος στην Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (2003)
"Ο αρχιτέκτων" και "Το γυάλινο κιβώτιο" 05/05/1971 περιοδικό Γυναίκα http://www.nt-archive.eu/viewFiles1.aspx?playID=493&pubID=4934
- ΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ –
Λένα Τσούχλου
Η Τσούχλου ήταν στην παρέα του Μακρή όταν αυτός έγραψε την περίφημη προκήρυξη του «Συνδέσμου Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων», όπου μεταξύ των άλλων «έθετε ως στόχο» την ανατίναξη του Παρθενώνα «…Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τελεία κατεδάφιση του Παρθενωνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει…» Αυτό το ερώτημα-πρόταση βρίσκει απάντηση στο ότι ο Παρθενώνας είχε καταλήξει ένα σύμβολο για κάθε ιδεολογική χρήση. Δεν υπήρχε πορεία αριστερών ή δεξιών που να μην είχε πανό με την εικόνα του Παρθενώνα. Όλα αυτά συνέβαιναν στη διετία 1944-1946. Η «κίνηση των Ανεύθυνων» όπως ονομάζονταν εκείνη την εποχή μια μεγάλη παρέα από διανοούμενους, καλλιτέχνες κ.λπ. με άξονα το Κολωνάκι μεταξύ των οποίων ήταν και οι Γιώργος Μακρής, Λένα Τσούχλου, Ναταλία Μελά, Τάκης Βασιλάκης, Φώφη Τρέζου, Μίνως Αργυράκης και πολλοί/ές άλλοι/ες. Μέσα από αυτή τη νεολαία της εποχής του πολέμου, που δεν συμβιβαζόταν με τις επιταγές της μιας ή της άλλης πλευράς πρόεκυψαν πιο «κλειστές παρέες». Η Λένα Τσούχλου ονομάζει την παρέα της «Προάγγελους του Χάους». Η φίλη της Φώφη Τρέζου, αυτοονομάζεται «ανεύθυνη» και λίγα χρονιά αργότερα, γράφει το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι», όπου περιγραφεί την ψυχολογία της έξαλλης αυτής παρέας. Οι Ανεύθυνοι μπορούμε να πούμε ότι είναι το πρώτο «ροκ εν ρολ φαινόμενο» το οποίο όμως περιορίζεται στην Αθήνα. Είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν εν μέσω κατοχής και εμφυλίου να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι: – Η προκήρυξη των «Αισθητικών Σαμποτέρ» – Τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μάκρη – Και το ποίημα της Λένας Τσούχλου «Εμείς οι λίγοι». Το ποίημα της Λένας έχει τεράστια σημασία για την ιστορία της νεανικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Δείχνει πια καθαρά τις πρώτες φωνές που αρχίζουν να ορθώνουν έναν ανεξάρτητο νεανικό λόγο. Δείχνει ότι έχει αρχίσει να σχηματίζεται η σκέψη για ζωή, σε λίγους βέβαια, αλλά έστω σε αυτούς τους λίγους έχουμε τα πρώτα καθαρά σημάδια που οδηγούν πολύ μακριά από όλες τις «καθοδηγήσεις». Οι «μεγάλοι ενθουσιασμένοι» και οι «μεγάλοι αρνητές» γραφούν στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους τις επιταγές μιας σχιζοφρενικής «κομμουνιστικής» ηγεσίας και τους ασφυκτικούς περιορισμούς μιας «εθνικόφρονας» δεξιάς.
(Απόσπασμα από το «Ελληνικό Ροκ» του Μανώλη Νταλούκα, εκδόσεις Άγκυρα σελ. 25, 26 και 67).
Η πρώτη εκδήλωση του Υπαρξισμού στην Ελλάδα. Οι πρώτοι έλληνες που συνδέονται με τις εκφράσεις και την κουλτούρα του Υπαρξισμού, είναι μια παρέα νέων καλλιτεχνών και διανοουμένων, που δραστηροποιούνται κυρίως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιστορικά, τοποθετούνται , μετά τους Υπερλεξιστές που έδρασαν στην Κατοχή, και πριν τους Υπαρξιστές της Ιπτάμενης Παράγκας (του Σίμου Τσαπνίδη), που εμφανίστηκαν στις αρχές του 1950. Οι Ανεύθυνοι είναι το πρώτο ροκ φαινόμενο που περιορίζεται όμως στην Αθήνα. Είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι: η προκήρυξη των «Αισθητικών Σαμποτέρ», τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μακρή και το ποίημα ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ της Λένας Τσούχλου. Σε πραγματικό χρόνο, δεν είχαν το όνομα «Ανεύθυνοι», αυτό το όνομα, το έδωσε, το 1959, η Φώφη Τρέζου, μέλος της παρέας, γράφοντας γι αυτούς το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι».
Οι Ανεύθυνοι συχνάζουν στο πατάρι του Λουμίδη και στο «Βυζάντιο», στο Κολωνάκι. Σε αυτές τις συναναστροφές, εντοπίζεται η πρώτη μεταπολεμική ροκ διάθεση στην Ελλάδα: Η Ναταλία Μελά (Νάτα) εγγονή του Παύλου Μελά, έχει αφήσει την ΕΠΟΝ και γίνεται «έξαλλη» μετά την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου. Η «κολλητή» της φίλη Λένα Τσούχλου διάγει εξίσου έξαλλο βίο και διατηρεί συναισθηματικό δεσμό με τον Νίκο Κούνδουρο. (https://freedomgreece.blogspot.com/2013/11/blog-post_26.html)
-Η ιστορία που προηγήθηκε ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειας μας να μπούμε στα παπούτσια ενός θεατρικού συγγραφέα. Ας δούμε όμως τι γίνεται όταν ο χρήστης για τον οποίο τόσο μιλήσαμε, είναι όντως θεατρικός συγγραφέας. Η Φώφη Τρέζου, πελάτισσα του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, σχετικά με το θεατρικό της Ο Αρχιτέκτων, αναφέρει: Το έγραψα στα 1962. Είναι μια σάτιρα πάνω στη σχέση του αρχιτέκτονα και του πελάτη. Ο αρχιτέκτων χτίζει ένα σπίτι και θέλει να επιβάλη στους ανθρώπους, που θα το κατοικήσουν ένα τρόπο ζωής, ο οποίος να ταιριάζη στο κατασκεύασμα, να «διαμορφώνη» τους ιδιοκτήτες, σύμφωνα με το είδος του σπιτιού! Κι αν θέλετε να ξέρετε, η ιστορία δεν είναι φανταστική. Έχει βγη από εμπειρία μου προσωπική. Όσο για πιθανές αναφορές και προεκτάσεις, δεν μπορώ να σας πω τίποτα. Ας έρθουν οι άνθρωποι κι ας δουν ό,τι θελήσουν στο έργο μου…12 Σύμφωνα με την εργασία "Εκεί που το τέλειο γίνεται παράλογο": Η ιστορία του διαδραματίζεται στο εξοχικό σπίτι ενός ζευγαριού, η κατασκευή του οποίου μόλις αποπερατώθηκε. Στο σπίτι εκτός από το ζευγάρι βρίσκεται και ο αρχιτέκτονάς του, ο οποίος αδυνατώντας να εγκαταλείψει το δημιούργημά του προτού ολοκληρωθεί οριστικά (έπιπλα, χρώματα), επεμβαίνει συνεχώς και απροκάλυπτα για να επιβλέπει το ανδρόγυνο. Ο έλεγχος που ασκεί πάνω τους υπερβαίνει τα όρια του λογικού που στο τέλος καταλήγει να εξουσιάζει πλήρως τη ζωή τους, κάνοντάς την αφόρητη. Το έργο κλείνει με τη δολοφονία του ανδρόγυνου από τον αρχιτέκτονα, αφού τελικά διαπίστωσε πως δεν εναρμονίζονταν με την αισθητική του σπιτιού.13 Δίδω την καρικατούρα του μανιακού αρχιτέκτονος που εν ονομάτι των αισθητικών αντιλήψεων και της εμπνεύσεως του, αγνοεί εντελώς τον λόγον υπάρξεως του δημιουργήματός του.14
12 «Ο αρχιτέκτων» και «Το γυάλινο κιβώτιο», Γυναίκα, 5 Μαΐου, 1971. 13 Σκαμάκης, Σταύρος και Χούσου, Γεωργία. Εκεί όπου το τέλειο γίνεται παράλογο. Παραδοτέα εργασία για το μάθημα Ιστορία και Θεωρία Αρχιτεκτονικής 8, Κατεύθυνση Α: Πλευρές του Ελληνικού Μοντερνισμού, 2012. 14 Κική Σεγδίτσα, «Τρία ελληνικά μονόπρακτα αύριον εις την Νέαν Σκηνήν. "Το γυάλινο κιβώτιο", "Ο κύριος με τα παρδαλά" και ο "Αρχιτέκτων". Η χθεσινή πρες – κόνφερανς», Νέα Πολιτεία, 28 Απριλίου, 1971. (http://www.greekarchitects.gr/site_parts/doc_files/161.15.02.pdf)
-https://www.greek-language.gr/periodika/mags/kritikh/1960/9/131999
| Περιοδικό | Συντάκτης | Τίτλος | Τόμος | Τεύχος | Σελίδα | Έτος |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Κριτική | Τρέζου Φώφη | Το θέατρο. Θεατρικός χειμώνας 1959-1960 | 2 | 9 | 107-114 | 1960 |
-Θεατρικά Έργα
Οι ανεύθυνοι (Κ. Λειβαδέας) τριλογία ("Οι ανεύθυνοι"-"Οι υπεύθυνοι"-"Το ποτάμι") Δες κριτικές στην σελίδα της Ένωση Ελλήνων κριτικών (Θρύλος περί λετσαρίας)
Ο αρχιτέκτων (μονόπρακτο) Εθνικό θέατρο http://www.nt-archive.eu/viewFiles1.aspx?playID=493&pubID=4920 + http://www.nt-archive.eu/viewFiles1.aspx?playID=493&pubID=4920 + ερασιτεχνικοί θίασοι (Περιοδικό Γυναίκα 05 Μάη 1971) / σατιρικό μονόπρακτο (1963) / Το ελληνικό μονόπρακτο σήμερα (θεατρο Φουρνος 1994 - http://digital.lib.auth.gr/record/73896?ln=el) + Παρουσιάστηκε από το ΡΙΚ το 1970 (Άντρη Κωνσταντινίδου. "Η ελληνική νεωτερική γραφή με στοιχεία παραλόγου", στο Ζητήματα ιστορίας του Νεοελληνικού θεάτρου (Για Δ. Σπάθη), ΠΕΚ σελ. 339) και ίσως 1963 ΡΙΚ ή ραδιόφωνο Κύπρου (βλ. στο προηγούμενο)
Οι δέκα εντολές (κωμικοτραγωδία) (Χατζίσκος 1969/70 http://62.103.29.196:8080/eliasim/rec.aspx?id=322072) Δες κριτικές στην σελίδα της Ένωση Ελλήνων κριτικών (αναζητηση με βαση τον τιτλο της παραστασης)
Το ποτάμι (1981) (https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Το_ποτάμι_(1981))
Απρόσωπη Εξουσία - Οι Επίγονοι, Δωδώνη 1973 (Όσον αφορά το μύθο των Ατρειδών και, συνεπώς, την παρουσία του μυθικού προσώπου του Πυλάδη στη δραματουργία της συγκεκριμένης περιόδου αναφέρονται τα εξής έργα: Αίγιστος (1957) του Δημήτρη Χριστοδούλου, Ιφιγένεια (1961) του Γιάννη Νεγρεπόντη, Ατρείδες (1962) του Θάνου Κωτσόπουλου, Όταν οι Ατρείδες… (1964) του Βαγγέλη Κατσάνη, Οι επίγονοι (1970) της Φώφης Τρέζου, Ορέστης (1971) της Ζωής Καρέλλη και Ατρείδες (1977) του Πέτρου Παρλοβάντζα ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΤΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΑΣ https://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/bitstream/10889/7653/3/Nimertis_Vlachaki%28the%29.pdf και http://www.grissh.gr/system/articles/assets/54d4/8dc5/d36a/3653/d100/00df/original/JRN-3443_ZE3671_23.pdf?1423216069)
-Μεταφράστρια
C. Malaparte, Ο μαύρος άνεμος, μτφ Φωφη Τρέζου 1957 (Αλεξανδρος Αργυριου Ιστορια της ελληνικης λογοτεχνιας και η προσληψη της σελ. 60-63)
Μετάφραση: Φώφη Τρέζου, ΘΕΑΤΡΟ, τ. 3, 15 Μαϊου 1962 - ΠΙΡΑΝΤΕΛΟ, ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΖΗΤΕΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ!!!
+ http://www.nt-archive.eu/peopleDetails.aspx?personID=5381
-Στιχουργός (δες και πιο κατω)
| α/α | Τίτλος τραγουδιού | Στιχουργός | Συνθέτης | Πρώτη εκτέλεση | Καταχώριση | Προβολές | Μεταφράσεις | |
| 1 | Σόνια | Φώφη Τρέζου | Γιώργος Ρωμανός | Γιώργος Ρωμανός | 1968 | 28.11.2016 | 722 | |
αναφορά στο βιβλίο "Γραπτά Γιώργου Β. Μακρή" 1986 εκδ. Εστία επιμ. Ε.Χ. Γονατάς
-ως συγγραφέας αντιθετη στην καθιέρωση του μονοτονικού http://palio.antibaro.gr/society/polyton2.htm και http://blueskytv.gr/2020/01/38-χρόνια-από-το-έγκλημα-της-καθιέρωσης/
-ως θεατρικος κριτικος https://www.ntng.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=2&production=2740&mode=19&pg=3&item=8540 και
http://www.nt-archive.eu/peopleDetails.aspx?personID=5381
Φώφη Τρέζου, «Πάρτυ γενεθλίων του Χάρολντ Πίντερ», περ. Επίκαιρα, τχ. 73, 26.12.1969, σ. 69-70. - http://ikee.lib.auth.gr/record/132956/files/GRI-2013-11141.pdf
Τρέζου.Φ., «Φεστιβάλ Επιδαύρου. ‘Ιππής’ του Αριστοφάνη», Επίκαιρα, 9/8/1968. : Η Φώφη Τρέζου, που έγραψε για πρώτη φορά κριτική για το Σολομό, ανέφερε για τη χορογραφία: «Είναι τόσο θεαματική η είσοδος του χορού, ώστε κανένα κοινό δεν μπορεί να μην ξεσπάσει σε χειροκροτήματα. Όμως από τη στιγμή εκείνη γίνεται και το κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης.»
-Αρθρογραφος
-περιοδικό Τομές τεύχος 12/13 1977 "Φώφη Τρέζου: Κυριακάτικα πρωϊνά" (και κείμενο του Καραντινού στο ίδιο τεύχος)
- περιοδικό Εποχές 43 - 1966 Νοέμβριος "Πίσω στον Ρομαντισμό"
-Στο Ζυγό, τεύχος 20, Αθήνα 1976, σελ. 61-62 "Η άλλη όψη του νομίσματος "
-περιοδικό Ζυγός τεύχος 32, Αθήνα 1978, σελ. 66-69 "Οι σκηνογραφίες του Δάνου" / Φώφη Τρέζου"
-Στο Ζυγό, τεύχος 36, Αθήνα 1979, σελ. 9 "Παρά θιν' αλός. ήτοι η άλωσις των παραλιών υπόστρατιάς φυσιοκτόνων"
-Στο Ζυγό, τεύχος 40, Αθήνα 1980, σελ. 9 "Ωδή στη μοναξιά"
- περιοδικο ΘΕΑΤΡΟ 67' (Χορν στο εξωφυλλο) συνεργάζεται
Βιβλιογραφικές αναφορές στην Φ.Τ
-Chara Bakonikola-Geōrgopoulou - Kanones kai exaireseis: keimena gia to neoellēniko theatro εκδ Ελληνικά Γραμματα 2000, σελ. 172
-Γιωργος Π Πεφανης - Κειμενα και νοηματα: μελετες και αρθρα για το θεατρο, Εκδοσεις Σοκολη, 2005 σελ. 94-95
- Nea hestia, Τεύχη 1736-1738 σελ 167 (Αρης Κωνσταντινιδης)
________________________________________________________________________
Υπάρχουν τραγούδια του Γιώργου Ρωμανού, ηχογραφημένα την περίοδο 1965 – 1971, που δεν έχουν βγει ακόμα.
Σωστό. Για παράδειγμα, ο κύκλος δέκα τραγουδιών που έκανε για το θεατρικό έργο «Δέκα Εντολές» της Φώφης Τρέζου, από όπου βγήκε μόνο το ένα, η Σόνια.
7. Το τραγούδι «Σόνια» είναι ένα τραγουδάκι για παιδάκια
Λάθος. Η Σόνια, είναι ένα επαναστατικό τραγούδι, όχι μόνο για μεγάλους, αλλά και για λίγους και πολύ μυημένους. Ένα από τα δέκα τραγούδια, που αναπτύσσουν με σημειολογικό τρόπο, την ιδεολογία της επαναστατικής ομάδας «Εναντίον της Τεχνοκρατικής Τυραννίας».
https://freedomgreece.blogspot.com/2015/02/blog-post_6.html
Τα τραγούδια «Σόνια» (μουσική που έγραψε για το έργο Δέκα εντολές της Φώφης Τρέζου, σε στίχους της ίδιας, για το Θέατρο Χατζίσκου) και «Μηνάς» (μουσική/στίχοι: Γ.Ρ), τυπώνονται σε 45αρι το ίδιο έτος, με διευθυντή ορχήστρας τον Νίκο Μαμαγκάκη.
https://www.timesnews.gr/γιώργος-ρωμανός-το-ρολόι-ίσως-το-πιο/
______________________________________________________________________
Ανάμεσα στους συνεργάτες και τους έκτακτους ομιλητές στα σεμινάρια και τις διαλέξεις που οργανώθηκαν ήσαν: ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Σωκράτης Καραντινός, ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος, ο Ιππόλυτος Παπαηλιόπουλος, ο Αντώνης Φωκάς, ο Τάκης Σινόπουλος, η Ίρα Οικονομίδη, ο Δημήτρης Κρίτσας, η Βάσω Κατράκη. Ο γράφων δίδαξε Τυπογραφία από τον Οκτώβριο του επομένου έτους και γι’ αρκετά χρόνια, οπότε τον διαδέχθηκε ο Ασαντούρ Μπαχαριάν. Θ’ ακολουθήσουν η Νίκη
Καναγκίνη, η Μερόπη Πρέκα, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Μιχάλης Δωρής. Ο Γιώργος Βακιρτζής, ο Παύλος Μοσχίδης, η Φώφη Τρέζου, η Ζωή Σκιαδαρέση, ο Κώστας Μαλάμος, η Νίνα Τέτση, ο Δανιήλ Γουναρίδης (που εδώ και χρόνια πιά διευθύνει τη Σχολή Βακαλό), και πολλοί άλλοι, νέοι τότε ακόμη, ζωγράφοι, διακοσμητές, αρχιτέκτονες (https://vakalo.gr/wp-content/uploads/50years_vakalo_www.pdf)