Χρήστης:GeoTrou/Αμμοδοχείο3
Ο Αντρέ Φρανκέν (γαλλικά: André Franquin, 3 Ιανουαρίου 1924 - 5 Ιανουαρίου 1997) ήταν Βέλγος κομίστας με μακρά και επιτυχημένη καριέρα. Είναι γνωστός για τη δημιουργία των δημοφιλών χιουμοριστικών τίτλων Γκαστόν ο γκάφας, Μαρσουπιλαμί και Idées noires, ενώ αναγνωρίζεται και ως ο σημαντικότερος δημιουργός που ασχολήθηκε με τη σειρά Σπιρού και Φαντάζιο.[1][2] Συγκαταλέγεται στους βασικότερους εκπροσώπους της λεγόμενης «Σχολής του Σαρλερουά» (μαζί με τους Jijé, Μορίς και Peyo).[3]
Η δουλειά του Φρανκέν ανανέωσε ριζικά τα γαλλόφωνα χιουμοριστικά κόμικς και πλέον θεωρείται ευρέως μία από τις σπουδαιότερες μορφές των γαλλοβελγικών κόμικς.[4][5][6] Το 1974, έγινε ο πρώτος δημιουργός που τιμήθηκε με το περίβλεπτο Μεγάλο Βραβείο της πόλης της Ανγκουλέμ. Ο Ερζέ είχε πει για αυτόν: «Είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Δίπλα του, είμαι ένας μέτριος υπαλληλάκος».[4]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια και αρχή της καριέρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φρανκέν γεννήθηκε στην Έτερμπεεκ των Βρυξελλών. Έζησε σε μια μια σχετικά ευκατάστατη οικογένεια, καθώς ο πατέρας του δούλευε σε τράπεζα.[7] Στα παιδικά του χρόνια διάβαζε μια μεγάλη ποικιλία εγχώριων και ξένων κόμικς, όπως τα Τεντέν[8] και Ποπάι.[9]
Μετά το σχολείο, ο Φρανκέν άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο École supérieure des arts Saint-Luc.[10] Εκεί, γνώρισε τον Έντι Πάαπε, ο οποίος, ως παλιός φοιτητής, επισκεπτόταν συχνά τους καθηγητές του. Σε μια από τις επισκέψεις αυτές, ο Πάαπε είδε κάποια σχέδια του Φρανκέν και του πρότεινε να δουλέψει στο CBA, το στούντιο κινουμένων σχεδίων που εργαζόταν και ο ίδιος.[11] Στο CBA, ο Φρανκέν γνώρισε επίσης τους Μορίς και Peyo.[12]
Το 1945, λίγο αφότου έκλεισε η εταιρεία,[13] ο Φρανκέν άρχισε να εργάζεται στην εκδοτική Dupuis, που έδρευε στο Σαρλερουά. Αρχικά, σχεδίασε κάποια εξώφυλλα και διαφημιστικά για το έντυπο Le Moustique, ενώ χάρη στη φιλία του με τον Jijé, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, ορισμένα κόμικς του δημοσιεύτηκαν στο δημοφιλές εβδομαδιαίο περιοδικό Spirou.[5] Η ομάδα του Jijé και των τριών βοηθών του, δηλαδή των Φρανκέν, Μορίς και Will, ονομάστηκε «Συμμορία των Τεσσάρων» (La Bande des quatre)[14] και αποτέλεσε τον πυλώνα του Spirou στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
Το 1946, ο Jijé, ο οποίος είχε αναλάβει τη σειρά Σπιρού και Φαντάζιο από τον δημιουργό της Rob-Vel, ζήτησε από τον Φρανκέν να πάρει τα ηνία της σειράς, καθώς επιθυμούσε να ταξιδέψει ανά τον κόσμο.[15] Με τον τρόπο αυτό, ο Φρανκέν έγινε ο σεναριογράφος και σχεδιαστής της σειράς, εισάγωντας μεγαλύτερες, πιο σύνθετες ιστορίες, αλλά και νέους χαρακτήρες. Μακράν τον πιο αναγνωρίσιμο αποτελεί το Μαρσουπιλαμί, που έκανε την εμφάνισή του το 1952 στην ιστορία Spirou et les héritiers. Πρόκειται για ένα θηλαστικό της τάξης των μονοτρημάτων, το οποίο ζει στην Παλομπία, μια φανταστική χώρα της Νοτίου Αμερικής.[16]
Μεταξύ 1948 και 1949, ο Φρανκέν ταξίδεψε μαζί με τους Jijé και Μορίς στις ΗΠΑ και το Μεξικό.[5]
Αποκορύφωμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επίδραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Brienza, Casey· Johnston, Paddy (2016). Cultures of Comics Work. New York, NY: Springer. σελίδες 162–163. ISBN 9781137550903.
- ↑ Sutliff Sanders, Joe (2016). The Comics of Hergé: When the Lines Are Not So Clear. Jackson: University Press of Mississippi. ISBN 9781496807274.
- ↑ Huard, Pierre (2016). La parodie dans la bande dessinée franco-belge: Critique ou esthétisme?. Presses de l'Université du Québec. σελ. 48. ISBN 9782760545069.
- ↑ 4,0 4,1 Rose, Cynthia (17 Φεβρουαρίου 2017). «André Franquin: Great or…The Greatest?». www.tcj.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Dictionnaire de la Bande Dessinée. Encyclopædia Universalis. 2016. ISBN 9782341002301.
- ↑ «André Franquin». Evene.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Kirkup, James (1997-01-07). «Obituary: Andre Franquin» (στα αγγλικά). The Independent. http://www.independent.co.uk/news/people/obituary-andre-franquin-1282041.html. Ανακτήθηκε στις 2017-10-28.
- ↑ Sadoul, Numa (1986). Et Franquin crea la gaffe: entretiens avec Numa Sadoul. Bruxelles: Dargaud. σελ. 13. ISBN 2871780005.
- ↑ Sadoul (1986), σελ. 83.
- ↑ Marlière, Bernard (2014). Anthologie de l'humour Belge: Du Prince de Ligne à Philippe Geluck. Primento. ISBN 9782390090199.
- ↑ Sadoul (1986), σελ. 16.
- ↑ Gaumer, Patrick (2006). La BD- Η Γαλλική Ματιά στα Κόμικς. Αθήνα: Μαμουθκόμιξ. σελ. 97. ISBN ISBN 9789603214502 Check
|isbn=value: invalid character (βοήθεια). - ↑ Gaumer (2006), σελ. 141.
- ↑ Di Salvia, Morgan (16 Ιουνίου 2010). «L'atelier de Franquin, Jijé, Morris & Will - ActuaBD». www.actuabd.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Gaumer (2006), σελ. 182.
- ↑ Gaumer (2006), σελ. 146.