Χρήστης:Christine32/πρόχειρο/Άγιος Άνθιμος της Χίου

Αυτή η σελίδα είναι ένα πρόχειρο του χρήστη Christine32. Εξυπηρετεί ως χώρος δοκιμών και ανάπτυξης σελίδων της Βικιπαίδειας και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.

Διαγραφή αυτού του προχείρου

1. Αντιγράψτε αυτό: #ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ [[Χρήστης:Christine32/πρόχειρο]]
2. Κάντε κλικ εδώ
3. Κάντε το επικόλληση στην αρχή της σελίδας
4. Πατήστε «Δημοσίευση»

μικρογραφία|Άγιος Άνθιμος της Χίου Ο/Η Άγιος Άνθιμος της Χίου (1869-1960) γεννήθηκε στη περιοχή του Αγίου Λουκά Λειβαδίων στην Χίο ^[1]και η μνήμη του τιμάται τη 15η Φεβρουαρίου.

Κοσμικός βίος

Το κανονικό όνομα του Αγίου ήταν Αργύριος Βαγιάνος και μεγάλωσε σε ένα ευλαβικό και ήσυχο περιβάλλον από τους γονείς του Κωνσταντίνο και Αργυρώ, οι οποίοι φρόντισαν να δώσουν χριστιανική αγωγή στο παιδί τους. Γράμματα δεν έμαθε πολλά καθώς περιορίστηκε στις γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Παρόλα αυτά το ισχυρό οικογενειακό περιβάλλον του είχε βαθιά επίδραση στο πνεύμα του και την ανατροφή του. Μάλιστα κάθε Κυριακή πήγαινε να εκκλησιαστεί στο Μοναστήρι των Αγίων Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννου. Εκεί είχε την τύχη να γνωρίσει τον Άγιο Νεκτάριο Ιεροδιάκονο ο οποίος έπειτα από μια συζήτηση που είχε με τον οκτάχρονο Αργύρη απευθύνθηκε στον γέροντα της Μονής Παχώμιο^[2] και του είπε πως μια μέρα αυτό το παιδί θα γινόταν Άγιος.

Μοναστικός βίος

Ο Παχώμιος αναγνωρίζοντας την πνευματική εξέλιξη του Αργύριου, τον έκειρε μικρόσχημο μοναχό σε ηλικία μόλις 20 ετών. Έτσι λοιπόν ο Αργύριος μετονομάστηκε σε Άνθιμος, για να ευωδιάζει όποιον τον πλησιάζει με τα όμορφα άνθη των αρετών του. Αξίζει να τονιστεί πως ο Άνθιμος σύμφωνα με τον Παχώμιο ήταν πρότυπο μοναχού και μια μέρα θα γινόταν μεγάλος Πατέρας. Λόγω της ευστροφίας και της οξύνειας του, του ανατέθηκε μαζί με άλλους αδερφούς η επίβλεψη των εργασιών που γίνονταν για την ανοικοδόμηση της γυναικείας μονής του Αγίου Κωνσταντίνου. Δυστυχώς παρόλη την καλή διάθεση και τον ενθουσιασμό του 'Ανθιμου για την ανέγερση της Μονής η ασθένεια τον κατέβαλλε και το σώμα του τον εμπόδιζε να προσφέρει. Ύστερα απο μια αξιοθαύμαστη νηστεία , αγρυπνία και προσευχή κατόρθωσε να επανέλθει. Το χρόνια του ήταν γεμάτους ασκητικούς αγώνες και προσευχή, δοκιμάστηκε και απο τον ίδιο τον διάβολο μέχρι που ήλθε σε θεική έκσταση και το πνεύμα του κατευθύνθηκε στους ουρανούς ενώ άκουγε μελωδίες. Αφού επέστρεψε ξανά στο σώμα του το μόνο που έλεγε ήταν ''Κύριε ελέησον''. Εν τέλει σε ηλικία 40 χρόνων κείρεται μεγαλόσχημος μοναχός απο τον διάδοχο του Παχώμιου, Ιερομόναχο Ανδρόνικο.

Έργο

Στη Χίο υπήρξε εφημέριος του Λεπροκομείου, όπου και έλαβαν χώρα η αρετή και αγιότητα του. Στο λεπροκομείο λοιπόν επικεντρώνεται όλη η θαυματουργή του δράση μέσω αναρίθμητων θαυμάτων θεραπείας ασθενών. Το ίδρυμα μετατράπηκε από ένα κέντρο με δυστυχισμένους αρρώστους σε πνευματικό κέντρο ελπίδας και σωματικής υγείας. Καθημερινά ο Άνθιμος συνομιλούσε και κοινωνούσε με τους λεπρούς δημιουργώντας μια αγιάζουσα ατμόσφαιρα. Όλο αυτό έδωσε την ώθηση για την ίδρυση της Μονής με στόχο την στέγαση προσφύγων γυναικών μοναχών οι οποίες προέρχονταν απο την Μικρά Ασία. Έτσι λοιπόν υψώθηκε ο μεγαλοπρεπής ιερός Παρθενώνας της Παναγίας βοηθείας της Χίο που αποσκοπούσε στην θεραπεία των ασθενών και των πασχόντων που κατέφευγαν κοντά του.

Κοίμηση

Ώριμος πλέον σε ηλικία 91 ετών, ο Άνθιμος με αξιοθαύμαστη οσιότητα, τέλεσε την τελευταία του λειτουργία στις 27 Ιανουαρίου 1960 μ.Χ και λίγες μέρες αργότερα στις 15 Φεβρουαρίου αναπαύθηκε εν ειρήνη.

Λείψανα

Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1965 την ημέρα γιορτής του Αγίου Ιερομάρτυρα Ανθίμου επισκόπου Νικομηδείας, αλλά και γιορτή της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου και τα λείψανα του τοποθετήθηκαν και φυλάσσονται σήμερα στο ιερό Βήμα της Μονής, δεξιά της Αγίας Τράπεζας.