Χρήστης:Φρανθίσκο Μαρίνιο/πρόχειρο

ℳáĝňà Ĥàŕṫạ

Το 1215, αφότου ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιωάννης παραβίασε πολλούς από τους αρχαίους νόμους και έθιμα βάσει των οποίων κυβερνούνταν η Αγγλία, οι υπήκοοί του τον ανάγκασαν να υπογράψει τη Μάγκνα Κάρτα, στην οποία απαριθμούνται αυτά που αργότερα θεωρήθηκαν ως ανθρώπινα δικαιώματα. Μεταξύ αυτών ήταν το δικαίωμα της εκκλησίας να μην υφίσταται κυβερνητικές επεμβάσεις και τα δικαιώματα όλων των ελεύθερων πολιτών να κατέχουν και να κληρονομούν περιουσία και να προστατεύονται από υπέρμετρη φορολογία. Εδραίωσε το δικαίωμα στις χήρες που είχαν περιουσία να επιλέγουν να μην ξαναπαντρεύονται, και εγκαθίδρυσε αρχές νόμιμων διαδικασιών και ισότητα ενώπιον του νόμου. Περιείχε επίσης προβλέψεις για την απαγόρευση της δωροδοκίας και τις παραβάσεις καθήκοντος των αξιωματούχων.

Το επόμενο καταγεγραμμένο ορόσημο στην ανάπτυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν η Έκκληση για Δικαίωμα, που δημιουργήθηκε το 1628 από το Αγγλικό Κοινοβούλιο και στάλθηκε στον Κάρολο τον Α΄ ως δήλωση πολιτικών ελευθεριών. Η άρνηση του Κοινοβουλίου να χρηματοδοτήσει την αντιδημοτική εξωτερική πολιτική του βασιλιά ήταν η αιτία που οδήγησε την κυβέρνησή του να αποσπάσει εξαναγκαστικά δάνεια και να στρατωνίσει τα στρατεύματα στα σπίτια των υπηκόων ως μέτρα οικονομίας. Οι αυθαίρετες συλλήψεις και οι φυλακίσεις όσων αντετίθεντο σε αυτές τις πολιτικές είχαν προκαλέσει στο Κοινοβούλιο μια βίαιη εχθρότητα προς τον Κάρολο και προς τον Τζορτζ Βίλιερς, τον Δούκα του Μπάκιγχαμ. Η Έκκληση για Δικαίωμα δημιουργήθηκε από τον Σερ Έντουαρντ Κόουκ, στηριζόταν σε προηγούμενα θεσπίσματα και καταστατικούς χάρτες και αποτελείται από τέσσερις αρχές: (1) Δεν πρέπει να επιβάλλονται φόροι χωρίς τη συναίνεση του Κοινοβουλίου, (2) Κανένας υπήκοος δεν μπορεί να φυλακίζεται χωρίς αποδείξεις (επαναβεβαίωση της αρχής του habeas corpus), (3) Κανένας στρατιώτης δεν μπορεί να στρατωνίζεται από πολίτη και (4) Ο Στρατιωτικός Νόμος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εν καιρώ ειρήνης.

ḇḁḁŗÞœøə

«...Μόλις η κατάσταση αγρίεψε, οι Βεδουίνοι περικύκλωσαν το μοναστήρι. Ηταν οπλισμένοι. Στην αρχή τα όπλα τα είχαν κρυμμένα κάτω από τις κελεμπίες, μετά τα κρατούσαν φανερά. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τα χρησιμοποιήσουν...».

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, Δαμιανός, αφηγείται στην «Κ» άγνωστες πτυχές της «Αραβικής Ανοιξης», και το πώς νομαδικές φυλές μουσουλμάνων της ερήμου έθεσαν υπό την προστασία τους, το παλαιότερο μοναστήρι της Χριστιανοσύνης, στις παρυφές της Αγίας Κορυφής, όπου σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Μωυσής παρέλαβε τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Μιλάει ακόμα για τα προβλήματα της μονής με ακραίους ισλαμιστικούς κύκλους, τα δεινά των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, αλλά και τη μακραίωνη αρμονική συμβίωση του ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού με το μουσουλμανικό στοιχείο στην ταραγμένη περιοχή του Σινά.

«Τις μέρες εκείνες της επανάστασης κατά του Μουμπάρακ είχαμε έναν ξεσηκωμό και μια γενικευμένη αναρχία. Υπήρχαν φόβοι ότι κάποιες φυλές από το βόρειο Σινά θα κατέβουν για λεηλασίες. Τότε οι Βεδουίνοι πήραν τα όπλα και δημιούργησαν ένα κλοιό, μια ασπίδα προστασίας γύρω από το μοναστήρι...». Δεινοί πολεμιστές οι Βεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν ειρήνη και ομονοία», από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε και χτίστηκε η μονή και όταν χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα για να την υπερασπιστούν.

ĐęĦħÍ

Η τεράστια και πολύβουη πρωτεύουσα της Ινδίας συναπαρτίζει με την Τζαϊπούρ και την Άγρα το περίφημο Χρυσό Τρίγωνο, έναν από τους πλέον διαχρονικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς παγκοσμίως. Σε πρώτη επαφή, το Δελχί μπορεί να σε εξουθενώσει με το ασφυκτικό mix από ανθρώπους, ήχους, δραστηριότητες. Όμως, αν ξεπεράσεις το πρώτο σοκ και ξύσεις κάτω από την επιφάνεια, θα ανακαλύψεις την καρδιά της Ινδίας να χτυπά: εκπληκτικά μνημεία στις πιο απρόσμενες γωνιές, θαυμάσια μουσεία, κήποι παντού, μια πολύ ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή. Last but not least, το Δελχί είναι η χαρά του gastro-blogger μπορείς να πετύχεις εκπληκτικό φαγητό στα πιο απρόσμενα σημεία (και ναι, αν είσαι έμπειρος ταξιδιωτικά, τολμάς να φας και εκτός ξενοδοχείου). Όπως σε πολλές πόλεις με ιστορία, υπάρχει διακριτή Παλιά Πόλη. Μπορείς να περάσεις τη μισή μέρα στο θορυβώδες, σκονισμένο αλλά σούπερ γοητευτικό Παλαιό Δελχί και το απόγευμα να απολαύσεις το ποτό σου σε κάποιο από τα αριστοκρατικά μπαρ του Νέου Δελχί. Περιτοιχισμένο από απομεινάρια των αρχαίων τειχών, το Παλαιό Δελχί έχει παντού τα σημάδια της Mughal αισθητικής: οι αυτοκράτορες της δυναστείας ήταν απόγονοι των Τιμουριδών και του Τζενγκίς Χαν, πράγμα που σημαίνει πως οι ισλαμικές επιρροές είναι έντονες σε κάθε πολιτισμική έκφραση. Εδώ θα συναντήσεις κάποιες από τις «αρχετυπικές» εικόνες που αναπόφευκτα έχεις στο μυαλό σου για την Ινδία. Μεσαιωνικά παζάρια, μέγαρα-αρχιτεκτονικά κοσμήματα, τζαμιά, ναοί και ιερά σχηματίζουν έναν πυκνό αστικό ιστό που εύστοχα έχει χαρακτηριστεί ο «μικρόκοσμος της Ινδίας». Το Νέο Δελχί, αντιθέτως, είναι μια νέα πόλη που σχεδιάστηκε επί χάρτου από τους κορυφαίους αρχιτέκτονες sir Edwin Lutyens και Herbert Baker: ο θεμέλιος λίθος μπήκε μόλις το 1911 από το τότε βασιλικό ζεύγος την Αγγλίας. Από το εμπορικό κέντρο Connaught Place μέχρι τα κτίρια αυτοκρατορικής αρχιτεκτονικής και την Πύλη της Ινδίας, το Νέο Δελχί δίνει την εικόνα μιας δυναμικής μεγαλούπολης που ξέρει να φλερτάρει τόσο με την παράδοση όσο και με το high tech. Ένας τουριστικός αλλά επαρκής τρόπος για να ανακαλύψεις την πόλη είναι να πάρεις το HoHO bus, που κάνει έναν κύκλο 65 χλμ. στο Παλαιό και Νέο Δελχί, με στάσεις σε όλα τα μνημεία.