Χρήστης:Μαρια Τοντοροβα/πρόχειρο

Η Αμελια στο Λονγκ Μπιτς

Στο Λονγκ Μπιτς (Long Beach), στις 28 Δεκεμβρίου 1920, αυτή και ο πατέρας της επισκέφτηκαν ένα αεροδρόμιο όπου ο Φρανκ Χωκς (Frank Hawks) (ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως πιλότος αγώνων) της προσέφερε μία πτήση που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή της Έρχαρτ. «Μέχρι τη στιγμή που ήμασταν στα διακόσια ή τριακόσια πόδια από το έδαφος» είπε, «ήξερα ότι έπρεπε να πετάξω».[32] Μετά από εκείνη την δεκάλεπτη πτήση, αποφάσισε πως έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να πετά. Κάνοντας διάφορες δουλειές, ως φωτογράφος, οδηγός φορτηγού και στενογράφος στην τοπική τηλεφωνική επιχείρηση, κατόρθωσε να μαζέψει 1.000 δολάρια για τα πτητικά μαθήματα. Η Έρχαρτ έκανε τα πρώτα της μαθήματά, ξεκινώντας στις 3 Ιανουαρίου 1921, στο αεροδρόμιο Κίννερ (Kinner Field), κοντά στο Λονγκ Μπιτς, όμως για να φθάσει στο αεροδρόμιο η Αμέλια έπρεπε να πάρει ένα λεωφορείο ως στο τέλος της γραμμής και στη συνέχεια να περπατήσει τέσσερα μίλια.[33] Δάσκαλός της ήταν η Ανίτα «Νέτα» Σνουκ (Anita "Neta" Snook), μία πρωτοπόρος αεροπόρος που χρησιμοποιούσε ένα πλεονάζον Curtiss JN-4 «Canuck» για τα μαθήματα. Η Αμέλια έφθασε στην Σπουκ με τον πατέρα της και ένα μοναδικό αίτημα, «Θέλω να πετάξω. Θα με διδάξετε;».[34]

Έξι μήνες αργότερα, η Αμέλια αγόρασε ένα μεταχειρισμένο κίτρινο διπλάνο Kinner Airster, το οποίο παρονόμασε «το καναρίνι». Στις 22 Οκτωβρίου 1922, πέταξε με το Airster σε ύψος 14.000 ποδιών, θέτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ για τις γυναίκες πιλότους. Στις 15 Μαΐου 1923, η Έρχαρτ έγινε η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου (με αριθμό μητρώου #6017)[35] από την Διεθνή Συνομοσπονδία Αεροπορίας (Fédération Aéronautique Internationale - FAI).[36]

Αρχική πτητική εμπειρία Εκείνη περίπου την περίοδο η Αμέλια επισκέφτηκε μια έκθεση που διοργανώθηκε στο Τορόντο μαζί με μία φίλη της. Ένα από τα θεάματα της έκθεσης ήταν μια πτητική επίδειξη που πραγματοποιήθηκε από έναν άσσο του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.[29] Ο πιλότος εντόπισε την Έρχαρτ και τη φίλη της, οι οποίες παρακολουθούσαν από ένα απομονωμένο σημείο και βούτηξε προς το μέρος τους. «Είμαι βέβαιη ότι είπε στον εαυτό του, ‘προσέξτε με που θα τις κάνω να χοροπηδήσουν’» είπε. Η Έρχαρτ όμως παρέμεινε στη θέση της, με ανάμεικτα αισθήματα φόβου και ευθυμίας. Καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε, κάτι ξύπνησε μέσα της, «δεν το κατάλαβα τότε» είπε, «αλλά πιστεύω ότι εκείνο το μικρό κόκκινο αεροπλάνο ήταν σαν να μου είπε κάτι καθώς περνούσε».[30]

Μέχρι το 1919 η Έρχαρτ προετοιμαζόταν για να μπει στο κολέγιο Σμιθ (Smith College), όμως άλλαξε γνώμη και εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια (Columbia University) για να σπουδάσει ιατρική.[31] Εγκατέλειψε όμως το πανεπιστήμιο ένα χρόνο αργότερα για να βρεθεί με τους γονείς της που είχαν επανασυνδεθεί στην Καλιφόρνια.