Χρήστης:Κωνσταντίνος Μουστάκας

Γιώργης Μπλάνας - Καπετάν Κίσσαβος

Ο Γιώργης Μπλάνας γεννήθηκε στην Ανατολή Αγιάς νομού Λαρίσης (παλιά ονομασία: Σελίτσανη) το 1910. Ήταν το τρίτο παιδί του αγρότη Ιωάννη Κων. Μπλάνα και της Αναστασίας (1878 - 1961) μετά τον Κωνσταντίνο (κτηνοτρόφο - τυροκόμο) και την Μαρίνα (1906-1985). Ο μικρότερος αδελφός τους Δημήτρης (1912 - 1941) σκοτώθηκε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο Γιώργης Μπλάνας υιοθέτησε αριστερές πεποιθήσεις από την εφηβική του ηλικία. Ήταν απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και υπηρέτησε ως δάσκαλος από το 1929 έως το 1946 (πλην των ετών 1942-44 συμμετοχής του στον ΕΛΑΣ) στα χωριά Τσουλάρ (Μελία), Σελίτσανη, Γόννοι και εντέλει στο 6ο δημοτικό σχολείο Λάρισας από όπου το 1946 διωκόμενος λόγω των πεποιθήσεών του εγκατέλειψε τη θέση του και διέφυγε στο βουνό. Κατά τη στρατιωτική του θητεία ο Γιώργης Μπλάνας ήταν σιτιστής στον Πειθαρχικό Λόχο. Εκεί μαζί με τον Γιώργο Ν. Βόγια δημιούργησαν κομμουνιστική οργάνωση. Ο λόχος που υπηρετούσαν βγήκε πρώτος στην εκπαίδευση παρόλο που ήταν πειθαρχικός. Στον πόλεμο του 1940-41 υπηρέτησε στα μετόπισθεν ως απλός στρατιώτης. Το 1942 στη θέση Καρδαράς με απανωτούς πυροβολισμούς ξεσήκωσε και συγκέντρωσε τους κατοίκους της Ανατολής, ξεκινώντας έτσι τον ένοπλο αγώνα στη Θεσσαλία κατά των κατακτητών. Σύντομα συνδέθηκαν και με άλλη αντάρτικη ομάδα που ετοιμαζόταν εκείνο τον καιρό στην Καρύτσα Κισσάβου υπό τον Γιώργο Βόγια (καπετάν Καρτσιώτη) και με άλλες ομάδες στην ίδια την Αγιά. Το απόγευμα της 13-8-1942, στη δασική τοποθεσία Μάλτσα του χωριού Ανατολή πανηγυρικά ύψωσαν την Ελληνική Σημαία. Εκεί ο Γιώργης Μπλάνας έκανε ομιλία και ορίστηκε από την δεκαπενταμελή ομάδα αρχηγός της, με το ψευδώνυμο Κίσσαβος. Την μεθεπόμενη εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Με το ψευδώνυμο Κίσσαβος συμμετείχε σε μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων του ΕΛΑΣ εναντίον των κατακτητών και οργάνωσε την κατάληψη της Αγιάς από τον ΕΛΑΣ, από τον οποίο απολύθηκε το 1945. Το 1946 παντρεύτηκε την Ευδοκία Δημ. Λουλέ (1916-2007) συναγωνίστρια και, αδελφή γνωστών αριστερών αγωνιστών (Κώστα, Γεδεών, Θωμά, Βασίλη και Αγησίλαου Λουλέ). Στον εμφύλιο συμμετείχε στο Δημοκρατικό Στρατό (ΔΣΕ) ως καπετάνιος, διοικητής του Αρχηγείου Θεσσαλίας, και διέφυγε το 1949 στη Σοβιετική Ένωση (Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν) με τη σύζυγό του, όπου απέκτησε δυο θυγατέρες, την Αναστασία (1951-2014) και την Ανδριάνα (1955). Αρχικά φοίτησε επί τριετία στο Πολυτεχνείο της Τασκένδης εργαζόμενος παράλληλα σε εργοστάσιο. Αναγκάστηκε όμως λόγω των οικονομικών βαρών να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να εργαστεί ως επιστάτης συντήρησης κτιρίων. Μετά τα γεγονότα της Τασκένδης αποστασιοποιήθηκε από το κόμμα. Στα τελευταία χρόνια της παραμονής του στην Τασκένδη εργάστηκε εκεί ως δάσκαλος σε ελληνικό σχολείο. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και ασχολήθηκε με μεταφράσεις κειμένων από τη Ρωσική γλώσσα (Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια κ.ά.) πριν αποκατασταθεί και συνταξιοδοτηθεί οριστικά με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1990, αφού έζησε 15 χρόνια στην αγαπημένη του πατρίδα, όπως ήταν το όνειρό του. Έγραψε 2 βιβλία: "Ο Εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 όπως τα έζησα" (Δεκ 1976, 392 σελ. εκδόσεις Καστανιώτη), που έχει εξαντληθεί και "Η στρατηγική της σωστής επανάστασης" (Αθήνα 1986, 262 σελ. ιδιωτική έκδοση) που διανεμήθηκε σε ορισμένες βιβλιοθήκες, αλλά δεν κυκλοφορεί πλέον.