Χειραφέτηση
Η χειραφέτηση (από τα: "χέρι" και "αφήνω") είναι οποιαδήποτε ενέργεια που επιτρέπει σε ένα άτομο ή μια ομάδα ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σε μια κατάσταση αυτονομίας με την παύση της υπαγωγής σε κάποια εξουσία, όπως η χειραφέτηση των γυναικών ή η χειραφέτηση των αποικιών ώστε να αποκτήσουν ανεξαρτησία.
Σε μερικές περιοχές του κόσμου ο χειραφετημένος ανήλικος μπορεί να εκτελέσει μόνος του και χωρίς την παρέμβαση εκείνων που ασκούν τη γονική εξουσία κάθε είδους πράξεις και συμβάσεις, εκτός από εκείνα για τα οποία απαιτείται η έγκριση ενός αρμόδιου δικαστή. Επίσης δεν μπορεί να εμφανιστεί στο δικαστήριο χωρίς ειδικό κηδεμόνα[1].
Νομοθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο σύγχρονο δίκαιο, ο όρος χρησιμοποιείται συγκεκριμένα με την έννοια της απονομής σε ανήλικο από τους γονείς ή τους κηδεμόνες του όλα, ή τα περισσότερα από τα αστικά δικαιώματα και εξουσίες, που συνήθως συνεπάγεται η ηλικία ενηλικίωσης. Επιπλέον, κάποιες νομοθεσίες παρέχουν την ηλικία ενηλικίωσης στον ανήλικο που έχει παντρευτεί.
Κατά μία ευρεία έννοια, η χειραφέτηση αποκτά τα δικαιώματα της ενηλικίωσης ακόμη και χωρίς να είναι 18 ετών. Στην ελληνική νομοθεσία, οι έγγαμοι ανήλικοι απολαμβάνουν αυτά τα επιπλέον δικαιώματα[2].
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Garfias, Galindo (2000). Derecho civil (στα Ισπανικά). México DF: Porrúa. σελ. 417.
- ↑ «Τι ισχύει για τα δικαιώματα των παντρεμένων ανηλίκων;». KavalaWebNews.gr.