Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χασμουρητό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ζοζέφ Ντυκρώ ενώ χασμουριέται σε αυτοπορτραίτο του, γύρω στο 1783.

Το χασμουρητό αποτελείται από την ταυτόχρονη εισπνοή αέρα και το τέντωμα των τυμπάνων των αφτιών, ακολουθούμενο από μια εκπνοή. Κατά τη διάρκεια του χασμουρητού, ο τυμπανικός υμένας στο μέσο αυτί συστέλλεται, δημιουργώντας έναν θόρυβο μέσα στο κεφάλι.

Το χασμουρητό συμβαίνει όταν ο οργανισμός είναι καταβεβλημένος, μετά το ξύπνημα[1] και κατά τη διάρκεια κουραστικών δραστηριοτήτων. Συνήθως συνδέεται με κόπωση, άγχος, υπνηλία ή ακόμα και πείνα. Στους ανθρώπους, το χασμουρητό προκαλείται συχνά από άλλους που χασμουριούνται (π.χ. βλέποντας ένα άτομο, μιλώντας με κάποιον στο τηλέφωνο που χασμουριέται) και είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θετικής ανατροφοδότησης.[2] Αυτό το «μεταδοτικό» χασμουρητό παρατηρήθηκε επίσης στους χιμπατζήδες, τους σκύλους, τις γάτες, τα πουλιά και τα ερπετά, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα είδη.[3][4]

  1. Anderson, James R.; Meno, Pauline (2003). «Psychological Influences on Yawning in Children». Current Psychology Letters 2 (11). http://cpl.revues.org/index390.html. 
  2. Camazine, Deneubourg, Franks, Sneyd, Theraulaz, Bonabeau, Self-Organization in Biological Systems, Princeton University Press, 2003. (ISBN 0-691-11624-5), (ISBN 0-691-01211-3) (pbk.) p. 18.
  3. Shepherd, Alex J.; Senju, Atsushi; Joly-Mascheroni, Ramiro M. (2008). «Dogs catch human yawns». Biology Letters 4 (5): 446–8. doi:10.1098/rsbl.2008.0333. PMID 18682357. Lay summary – BBC News (August 5, 2008). 
  4. Madsen, Elanie E.; Persson, Tomas; Sayehli, Susan; Lenninger, Sara; Sonesson, Göran (2013). «Chimpanzees Show a Developmental Increase in Susceptibility to Contagious Yawning: A Test of the Effect of Ontogeny and Emotional Closeness on Yawn Contagion». PLoS ONE 8 (10): e76266. doi:10.1371/journal.pone.0076266. PMID 24146848. Bibcode2013PLoSO...876266M. Lay summary – LA Times (October 16, 2013).