Η υπόσταση (Ελληνικά: ὑπόστασις) είναι η υποκείμενη κατάσταση ή η υποκείμενη ουσία και είναι η θεμελιώδης πραγματικότητα που υποστηρίζει όλα τα άλλα. Στον Νεοπλατωνισμό την υπόσταση της ψυχής, του νου και του «ενός» εξέτασε ο Πλωτίνος[1]. Πριν τον Χριστιανισμό και την θεολογία των Καππαδόκων Πατέρων η έννοια της ουσίας δεν διαφοροποιούνταν από την έννοια της υπόστασης. Στη χριστιανική θεολογία η υπόσταση είναι διάφορη αλλά αναπόσπαστη της ουσίας[2][3] και η Αγία Τριάδα αποτελείται από τρεις υποστάσεις αλλά από μία ουσία: Υπόσταση του Πατρός, Υπόσταση του Υιού και Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος[4], η οποία υπόσταση είναι συνώνυμο του προσώπου[2].
