Υπόσταση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η υπόσταση (Ελληνικά: ὑπόστασις) είναι η υποκείμενη κατάσταση ή η υποκείμενη ουσία και είναι η θεμελιώδης πραγματικότητα που υποστηρίζει όλα τα άλλα. Στον Νεοπλατωνισμό την υπόσταση της ψυχής, του νου και του «ενός» εξέτασε ο Πλωτίνος[1]. Στη χριστιανική θεολογία, η Αγία Τριάδα αποτελείται από τρεις υποστάσεις: Υπόσταση του Πατρός, Υπόσταση του Υιού και Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος[2].

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Anton 1977, σελ. 258-271.
  2. The Encyclopedia of Christianity. 5. Fahlbusch, Erwin, Lochman, Jan Milič, Mbiti, John S., Pelikan, Jaroslav, 1923-2006, Vischer, Lukas, Bromiley, G. W. (Geoffrey William). Grand Rapids, Michigan: Eerdman. 2008. σελίδες 543. ISBN 978-0802824134. OCLC 39914033. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]