Υδρούσα Αττικής (νησίδα)
Συντεταγμένες: 37°50′7.98″N 23°44′44.38″E / 37.8355500°N 23.7456611°E
 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Αρχιπέλαγος | Αιγαίο Πέλαγος |
| Νησιωτικό σύμπλεγμα | Νησιά Αργοσαρωνικού |
| Αριθμός νήσων | 1 |
| Έκταση | 57 στρέμματα km² |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Αττικής |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ανατολικής Αττικής |
| Δήμος | Σαρωνικού |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Υδρούσα είναι νησίδα της Αττικής μόλις 0.7 ναυτικά μίλια από την παραλιακή περιοχή του δήμου Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης. Η νησίδα έχει έκταση 57 στρεμμάτων (56.864 τ.μ.) και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Ναυτικό Όμιλο της Βούλας. Το όνομα φαίνεται να ήταν διαδεδομένο κατά την αρχαιότητα, αφού ξέρουμε ότι έτσι αποκαλούσαν κάποτε τόσο την Κέα, όσο και την Τήνο. Σε νεότερα χρόνια, στους κατοίκους των απέναντι ακτών της Αττικής ήταν γνωστή και ως Κατραμονήσι ή Πρασσονήσι.
Πανίδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο νησί μπορεί να συναντήσει κανείς άγρια κουνέλια.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το νησάκι έχει πίσω του μια περίπλοκη ιστορία με ιδιώτες κατόχους. Στον 19ο αιώνα, κατά την εποχή της συγκρότησης του ελληνικού κράτους, το νησί βρέθηκε στα χέρια ιδιωτών, οι οποίοι και το εκμίσθωναν σε βοσκούς των απέναντι ακτών. Το 1941 αγοράστηκε από τον Μιλτιάδη Αλαμανή, με μια απόφαση που πάρθηκε κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής[1]. Η απόφαση αυτή αμφισβητήθηκε από το ελληνικό δημόσιο μετά την απελευθέρωση, διεκδικώντας την κυριότητα. Το 1962 ο Άρειος Πάγος απέρριψε τις κρατικές απαιτήσεις.
Στη συνέχεια, το νησί προσπάθησε να φέρει στην ιδιοκτησία του ο οδηγός λεωφορείων Κώστας Σελίμης. Με δικό του αγώνα ενάντια στο ελληνικό κράτος προσπάθησε να νομιμοποιήσει την παραχώρηση που φαίνεται να του έγινε από την οικογένεια Αλαμανή. Το 2015, κατόπιν, δημοσιεύτηκε ότι, σε σύμπραξη με τον επιχειρηματία Νεκτάριο Νικολόπουλο, θα έφτιαχνε εκεί ένα πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο – ένα «ελληνικό experience island», όπως το χαρακτήρισαν στον Τύπο – με πρόβλεψη για πλωτή καντίνα μόνιμα αγκυροβολημένη στην Υδρούσα, η οποία θα εξυπηρετούσε τους λουόμενους.
Η δημοτική αρχή Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης κινήθηκε νομικά εναντίον τους, πέτυχε να εκδοθεί δικαστική απόφαση σφράγισης όσων εγκαταστάσεων είχαν ήδη ολοκληρωθεί, με το αιτιολογικό ότι οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες υποδείκνυαν αλλαγή χρήσης της γης, συνιστώντας παράβαση.[2]
Στο νησί υπάρχει καταφύγιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με διαδρόμους και σήραγγες, με χώρους αποθήκευσης κι ένα υπόγειο μπαλκόνι με θέα στον Σαρωνικό.