Τζορτζ Ολτ
| Τζορτζ Ολτ | |
|---|---|
 Ο πίνακας The Artist at Work (Ο καλλιτέχνης επί τω έργω) του Τζορτζ Ολτ, 1946 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | George Copeland Ault (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 11 Οκτωβρίου 1891[1][2][3] Κλίβελαντ |
| Θάνατος | 30 Δεκεμβρίου 1948[1][2][3] Γούντστοκ |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία[4] |
| Ψευδώνυμο | Ault, George Copeland |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[6] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών Σλέιντ Σχολή Τεχνών Σεντ Τζονς Γουντ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος σκιτσογράφος[7] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λουίζ Τζόνας (1941–1948) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζορτζ Κόπλαντ Ολτ (αγγλικά: George Copeland Ault, 11 Οκτωβρίου 1891 – 30 Δεκεμβρίου 1948) ήταν Αμερικανός ζωγράφος. Συγκαταλέγεται σε γενικές γραμμές στο κίνημα του Πρεσιζιονισμού και, αν και επηρεάστηκε από τον Κυβισμό και τον Υπερρεαλισμό, το πλέον διαχρονικό έργο του έχει ρεαλιστικό χαρακτήρα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ολτ γεννήθηκε στο Κλίβελαντ του Οχάιο στις ΗΠΑ σε μια πλούσια οικογένεια και πέρασε τα νεανικά του χρόνια στο Λονδίνο της Αγγλίας, όπου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Σλέιντ και στη Σχολή Καλών Τεχνών Σεντ Τζονς Γουντ. Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1911, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ. Η προσωπική του ζωή εφεξής ήταν ταραγμένη. Έγινε αλκοολικός κατά τη δεκαετία του 1920, μετά τον θάνατο της μητέρας του σε ψυχιατρείο.[8] Καθένας από τους τρεις αδελφούς του αυτοκτόνησε, οι δύο μετά την απώλεια της οικογενειακής περιουσίας στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929.[9]
.jpg)
Αν και είχε εκθέσει τα έργα του με κάποια επιτυχία, στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η νευρωτική συμπεριφορά του και η απομόνωσή του τον είχαν αποξενώσει από τον κόσμο των γκαλερί.[10] Το 1937, ο Ολτ μετακόμισε στο Γούντστοκ της Νέας Υόρκης με τη Λουίζ Τζόνας, που θα γινόταν η δεύτερη σύζυγός του, και προσπάθησε να αφήσει τις δυσκολίες του στο παρελθόν. Στο Γούντστοκ το ζευγάρι ζούσε μια πενιχρή ζωή σε ένα μικρό νοικιασμένο εξοχικό που δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ή εσωτερικά υδραυλικά.[11] Εξαρτώμενος από τη Λουίζ για το εισόδημά του, ο Ολτ δημιούργησε μερικούς από τους καλύτερους πίνακές του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά δυσκολευόταν να τους πουλήσει.[12] Το 1948, ο Ολτ εντοπίστηκε νεκρός πέντε ημέρες μετά τον πνιγμό του στο ρέμα Σόουκιλ στις 30 Δεκεμβρίου, καθώς πραγματοποίησε έναν μοναχικό περίπατο με θυελλώδη και μουντό καιρό. Ο θάνατος θεωρήθηκε αυτοκτονία από τον ιατροδικαστή.[13] Κατά τη διάρκεια της ζωής του, έργα του εκτέθηκαν μεταξύ άλλων στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Γουίτνι και στην Πινακοθήκη Αμερικανικής Τέχνης Άντισον (στο Άντοβερ της Μασαχουσέτης).
Ο Ολτ δούλευε με λαδομπογιά, ακουαρέλα και μολύβι. Συχνά συγκαταλέγεται στους ζωγράφους του Πρεσιζιονισμού, όπως ο Τσαρλς Σίλερ και ο Ράλστον Κρόφορντ, λόγω των λιτών αναπαραστάσεων αρχιτεκτονικής και αστικών τοπίων που σχεδίαζε. Ωστόσο, οι ιδεολογικές πτυχές του Πρεσιζιονισμού και ο απροκάλυπτος μοντερνισμός των επιρροών του δεν είναι τόσο εμφανείς στο έργο του - για παράδειγμα, κάποτε αναφέρθηκε στους ουρανοξύστες ως τις «ταφόπλακες του καπιταλισμού» και θεώρησε τη βιομηχανοποιημένη αμερικανική πόλη «την κόλαση χωρίς τη φωτιά».[14] Ο Ολτ ζωγράφιζε ό,τι έβλεπε γύρω του, απλοποιώντας ελαφρώς τις λεπτομέρειες σε επίπεδα σχήματα και επίπεδα και απεικονίζοντας τα υποκείμενα γεωμετρικά μοτίβα των κατασκευών. Σύμφωνα με τα λόγια της συζύγου του, η ζωγραφική ήταν γι' αυτόν ένα μέσο «δημιουργίας τάξης μέσα από το χάος».[15] Αναλυτικός ζωγράφος και τελικά ρεαλιστής, ο Ολτ διακρίνεται για τη ρεαλιστική απεικόνιση του φωτός -ιδιαίτερα του φεγγαρόφωτος και του φωτός της λάμπας- γιατί συχνά ζωγράφιζε νυχτερινές σκηνές.[16] Για τους μεταγενέστερους πίνακές του, όπως το January, Full Moon, Black Night, August Night και Bright Light at Russell's Corners (φωτογραφία), η Ρομπέρτα Σμιθ των New York Times έγραψε:
| « | Το σκηνικό είναι το ίδιο σε κάθε περίπτωση - ένα μοναχικό φανάρι, η ίδια στροφή του δρόμου, η ίδια συλλογή από αχυρώνες και υπόστεγα - αλλά ιδωμένο από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Σε αυτά, ο Όλτ έχει αναδείξει την ποίηση του σκοταδιού με έναν αξέχαστο τρόπο - την αμείλικτη μοναξιά και την παραδοξότητα που η νύχτα προσδίδει σε κάποτε οικείες μορφές και τόπους. | » |
Το 2011 το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν διοργάνωσε μια μεγάλη έκθεση γύρω από το έργο του Ολτ,[17] η οποία περιόδευσε στο Μουσείο Τέχνης της Τζόρτζια.[18]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /103367. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «George Copeland Ault». (Αγγλικά) Ault, George Copeland. 16 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6sf337z. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.caldwellgallery .com /bios /ault _biography .html. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2019. - ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 243. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ 35428. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Schwartz 1990, σελ. 301.
- ↑ Lubowsky 1988, σελ. 7.
- ↑ Lubowsky 1988, σελ. 24–26.
- ↑ Lubowsky 1988, σελ. 28.
- ↑ Schwartz 1990, σελ. 302.
- ↑ Grant Wingate, Zenobia. «George Copeland Ault | Caldwell Gallery». www.caldwellgallery.com. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ Fryd 2003, σελ. 57.
- ↑ Alexander Nemerov, "George Ault and 1940s America Αρχειοθετήθηκε 2011-09-21 στο Wayback Machine.," The Magazine Antiques.
- ↑ Schwartz 1990, σελ. 300.
- ↑ «To Make a World: George Ault and 1940s America». Smithsonian American Art Museum. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ «To Make a World: George Ault and 1940s America». georgiamuseum.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2024.[νεκρός σύνδεσμος]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ault, Louise (1978). Artist in Woodstock: George Ault, the Independent Years. Philadelphia: Dorrance Press. ISBN 0-8059-2550-3.
- Fryd, Vivien Green (2003). Art and the Crisis of Marriage: Edward Hopper and Georgia O'Keeffe. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-26654-0.
- Lubowsky, Susan (1988). George Ault. New York: Whitney Museum of American Art. ISBN 0-87427-058-8.
- Nemerov, Alexander (2011). To Make a World: George Ault and 1940s America. Washington, D.C, New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-17239-7.
- «What's New in Art». New York Times. 1973-12-16.
- Schwartz, Sanford (1990). Artists and Writers. New York: Yarrow Press. ISBN 1-878274-01-5.
- Smith, Roberta (1988-04-29). «Review/Art; George Ault's Sad, Everyday Beauty in Stillness». New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DE7D6143DF93AA15757C0A96E948260.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Harnsberger, R.S. (1992). Ten precisionist artists: annotated bibliographies [Art Reference Collection no. 14]. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 0-313-27664-1.
|