Τελεολογία
Η Τελεολογία είναι μία φιλοσοφική ιδέα ότι τα πράγματα έχουν σκοπούς ή αιτίες. Είναι η "άποψη ότι οι εξελίξεις οφείλονται στον σκοπό ή στον σχεδιασμό, ο οποίος εξυπηρετείται από αυτές".[1]
Ένα παράδειγμα θα ήταν η άποψη του Αριστοτέλη για τη φύση, που υιοθετήθηκε αργότερα από την Καθολική Εκκλησία. Η λέξη "τελεολογικός" προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική τέλος, η οποία σημαίνει "πέρας" η "σκοπός". Ένα απλούστερο παράδειγμα θα ήταν ένα εργαλείο όπως το ρολόι, το οποίο είναι σχεδιασμένο από τον άνθρωπο να καταδεικνύει την ώρα.
Το αν ή όχι μία οντότητα (άνθρωπος ή θεός) χρειάζεται να προκαλέσει τελεολογία για να συμβεί αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα. Όλες οι κουλτούρες που ξέρουμε έχουν ιστορίες δημιουργίας στις θρησκείες τους. Ωστόσο, μεγάλο μέρος της επιστήμης λειτουργεί με βάση την αρχή ότι ο φυσικός κόσμος είναι αυτο-οργανωμένος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την αστρονομία και τη βιολογία, οι οποίες κάποτε εξηγήθηκαν ως η δράση μίας θεότητας, και τώρα θεωρούνται φυσικές και αυτόματα αυτο-οργανωμένες.[2] Η Κυβερνητική είναι η βασική επιστήμη της αυτο-οργάνωσης συστημάτων.
Το γενικό θέμα του κατά πόσον η αρχική έννοια της τελεολογίας ισχύει και για το φυσικό κόσμο εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο διαμάχης μεταξύ θρησκείας και επιστήμης.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |