Τατιάνα Γκορίτσεβα
| Τατιάνα Γκορίτσεβα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Татьяна Михайловна Горичева (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 12 Αυγούστου 1947[1] Αγία Πετρούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2][3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος[4] υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων θεολόγος[4] |
| Εργοδότης | Ženščina i Rossija |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Viktor Krivulin (1974–2001) |
Η Τατιάνα Γκορίτσεβα (γεννήθηκε το 1947) είναι Ρωσίδα θεολόγος, φιλόσοφος και φεμινίστρια.
Η Γκορίτσεβα σπούδασε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ, όπου είχε καθηγητή τον Μπαρίς Παραμόνοφ. Η πρώτη της ειδίκευση ήταν ο γαλλικός και γερμανικός υπαρξισμός, και αλληλογράφησε με τον Μάρτιν Χάιντεγκερ. Το 1973 ξεκίνησε ένα θεολογικό-φιλοσοφικό σεμινάριο μαζί με τον τότε σύζυγό της Βίκτορ Κριβούλιν, το οποίο εξελίχθηκε στη θρησκευτική ομάδα «37» διαφωνούντων με το καθεστώς, που εξέδιδε ένα περιοδικό «σαμιζντάτ» με τον ίδιο τίτλο (37). Το 1974 η Τατιάνα Γκορίτσεβα έγινε πιστή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Συνεργάσθηκε με την Τατιάνα Μαμόνοβα στο φεμινιστικό περιοδικό «σαμιζντάτ» με τίτλο Γυναίκα και Ρωσία, που εμφανίσθηκε το 1979. Μετά την απέλαση της Μαμόνοβα από τη Σοβιετική Ένωση, η Γκορίτσεβα και οι συνάδελφοί της στο Λένινγκραντ σχημάτισαν άλλη μία ομάδα γυναικών, γνωστή ως «Λέσχη της Μαρίας». Κατόπιν, το 1980, η Γκορίτσεβα υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ένωση, οπότε εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί ίδρυσε το φιλοσοφικό και θεολογικό περιοδικό Conversations, που εκδιδόταν από το 1983 μέχρι το 1991.
Η Γκορίτσεβα χαρακτηρίζει τον σύγχρονο Δυτικό πολιτισμό ως «μεταμηδενιστικό», εξαιτίας της αδιαφορίας του προς τη θρησκεία. Ωστόσο θεωρεί αυτή την έλλειψη ενδιαφέροντος ως δυνητικώς συγγενική με τη «θεία κένωσιν» του Ιησού Χριστού, που επιτρέπει στα πεζά καθημερινά πράγματα να ενδυθούν ένα νέο, πνευματικό νόημα. Διαγιγνώσκει τον σύγχρονο πολιτισμό ως επιδεικνύοντα έναν συμβατικό κυνισμό, τον οποίο θεωρεί αντίθετο με την προσωπική ελευθερία και αντισυμβατικότητα των αρχαίων κυνικών φιλοσόφων, η οποία έδειχνε τον δρόμο προς τον ασυμβίβαστο ριζοσπαστισμό των «δια Χριστόν σαλών»:
«Οι δια Χριστόν σαλοί, όπως και οι αρχαίοι κυνικοί, είναι πλήρως απελευθερωμένοι από την κοινή λογική και από όλες τις συμβάσεις του ανθρώπινου βίου [...] Η έλλειψη καθωσπρεπισμού τους είναι τόση, ώστε θα μπορούσαν να συγκαταλεχθούν στους ήρωες του Ραμπελαί. Είναι γκροτέσκοι και κάποτε φαίνονται, όπως και οι αρχαίοι κυνικοί, σαν ζώα»
Μερικά βιβλία της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αγγλική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Talking about God is dangerous: my experiences in the East and in the West (1986)
- Cry of the spirit: witnesses to faith in the Soviet Union (1989)
Στην ελληνική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η τρέλα τού να είσαι Χριστιανός
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. skuk0002704. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 18353763.
- ↑ 4,0 4,1 books
.google .fr /books?id=Df _-DwAAQBAJ&pg=PA227.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Mikhail Epstein: Ideas Against Ideocracy: Non-Marxist Thought of the Late Soviet Period (1953–1991), Bloomsbury Publishing, 2021, σσ. 103-105
|