Σύνδρομο του επιζήσαντα

Το σύνδρομο του επιζήσαντα, γνωστό και ως ενοχή του επιζήσαντα ή διαταραχή του επιζήσαντα, συμβαίνει όταν ένα άτομο αισθάνεται ένοχο αφού επιβιώσει από παρολίγον θάνατο ή τραυματικό γεγονός όπου άλλοι πέθαναν. Μπορεί να προκαλέσει παρόμοια συμπτώματα κατάθλιψης που σχετίζονται με τη διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Ο Νίτερλαντ εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο για να περιγράψει το αίσθημα τιμωρίας που πολλοί από τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος ένιωθαν όταν επιβίωσαν αντί των αγαπημένων τους. Η εμπειρία και η εκδήλωση του συνδρόμου του επιζήσαντα θα εξαρτηθεί από το ψυχολογικό προφίλ του ατόμου. Όταν δημοσιεύθηκε το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών IV (DSM-IV), το σύνδρομο των επιζήσαντα αφαιρέθηκε ως αναγνωρισμένη ειδική διάγνωση και επαναπροσδιορίστηκε ως σημαντικό σύμπτωμα της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD). Η ιστορία του συνδρόμου του επιζήσαντα περιγράφει παρόμοια συμπτώματα μεταξύ πολλών ομάδων και ατόμων που βιώνουν τραγικές καταστάσεις. Άλλες μορφές ενοχής βρίσκονται στις ομάδες ιατρικής βοήθειας που χάνουν ασθενείς και κατηγορούν τον εαυτό τους. Παραδείγματα τραυματικών γεγονότων περιλαμβάνουν καταστάσεις όπου ένα άτομο αισθάνεται έντονη ενοχή μετά το θάνατο ενός αγαπημένου του. Ο πόλεμος και η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου λόγω τραυματικών γεγονότων σχετίζονται στενά με τα συναισθήματα κατάθλιψης και άγχους, τα οποία αργότερα μπορούν να οδηγήσουν σε PTSD. Οι σκέψεις αυτοκτονίας σχετίζονται με έντονα συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης από ενοχές που σχετίζονται με τραυματικά γεγονότα.

Δείτε επίσης

• Σύνδρομο της Στοκχόλμης

Περαιτέρω ανάγνωση

• Encyclopedia of Stress, Academic Press. 1η έκδοση (Απρίλιος 2000) (αγγλικά)
• Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder, American Psychiatric Publishing. 4η έκδοση (Ιούνιος 2000) (αγγλικά)