Συνδιάσκεψη

Με τον όρο Συνδιάσκεψη στο Διεθνές Δίκαιο χαρακτηρίζεται η συνάντηση, συγκέντρωση σε κάποιο τόπο των αντιπροσώπων κάποιων Χωρών με κύριο συνήθως σκοπό την προπαρασκευή Συνθήκης προκειμένου στη συνέχεια να υποβάλουν προς υπογραφή των μερών (Χωρών) για ν΄ ακολουθήσουν την οδό της επικύρωσης από τα κοινοβούλια ή άλλα αρμόδια όργανα των ενδιαφερομένων μερών.

Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται ιδιαίτερα για τον προσδιορισμό των διπλωματικών συναντήσεων σε αντίθεση μ΄ εκείνες που εξετάζονται δευτερεύοντα θέματα και που απλά καλούνται συναντήσεις, συνηθέστερα "πρεσβευτικές".

Μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και αμέσως μετά την ανακωχή του Μούδρου ακολούθησε η Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων ή Συνδιάσκεψη ειρήνης (1919) (18 Ιανουαρίου - 12 Μαΐου 1919) μεταξύ αντιπροσώπων 32 συνολικά Χωρών υπό την Προεδρία του Γάλλου Πρωθυπουργού Κλεμανσώ.
Τον Φεβρουάριο του 1920, τρεις μόλις μήνες μετά τη Συνθήκη του Νεϊγύ, πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη Λονδίνου (1920) μεταξύ των Πρωθυπουργών Αγγλίας Γαλλίας και Ιταλίας. Μετά δε και την υπογραφή της Συνθήκης του Τριανόν (1920) ακολούθησαν η Διάσκεψη Γαλλίας (1920), μεταξύ των Συμμάχων, η Διάσκεψη Σπα Βελγίου μεταξύ των Συμμάχων αφενός και της Γερμανίας και Τουρκίας αφετέρου, μετά από τις οποίες και ακολούθησε η Συνθήκη των Σεβρών. Σημαντική στη συνέχεια συνδιάσκεψη ήταν η Συνδιάσκεψη Λονδίνου 1921 μετά την οποία ακολούθησαν διάφορες συμφωνίες και διασκέψεις μέχρι την Ανακωχή των Μουδανιών, μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας αφενός και Τουρκίας αφετέρου, όπου και κατέληξαν στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης της Λωζάννης όπου αναθεωρήθηκε η Συνθήκη των Σεβρών με την νέα Συνθήκη της Λωζάννης.

Όμως από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ο όρος "Συνδιάσκεψη" τείνει γενικά να υποκαταστήση τον διεθνή όρο Συνέδριο.

Σημαντικότερες Συνδιασκέψεις θεωρούνται οι δύο της Χάγης 1899 και 1907 που αφορούσαν Πολέμου συμβάσεις καθώς και η Συνδιάσκεψη Γιάλτας το 1945 και η Συνδιάσκεψη Πότσδαμ επίσης το 1945.