Συζήτηση χρήστη:213.5.145.79

Αγαπητέ Φρέντερικ, δε θα ήταν εδώ ο κατάλληλος τόπος να συζητήσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της μοναρχίας. Σου απαντώ επί τροχάδην, για να σου εξηγήσω τι εννοούν τα επιχειρήματα που έβαλα στη συζήτηση. 1. Δημοκρατική νομιμοποίηση: μόνο ο πρώτος βασιλιάς εκλέγεται από συντακτική συνέλευση, οι διάδοχοί του εκλέγονται από τη φύση. Ο Γεώργιος ο Α' ίσως είχε «δημοκρατική νομιμοποίηση», οι διάδοχοί του το μόνο που είχαν ήταν να είναι απόγονοί του. Επίσης δημοκρατική νομιμοποίηση σημαίνει και εκ νέου κρίση σε τακτά διαστήματα (ένα κοινοβούλιο ή ένας πρόεδρος που εκλέγεται για 20 χρόνια κατά την τρέχουσα συνταγματική θεωρία δεν είναι δημοκρατικός, γιατί μετά τα πρώτα 5-6 χρόνια παύει να έχει νομιμοποίηση από τον λαό). Δεν εννοώ ότι κράτη όπως η Αγγλία ή οι σκανδιναβικές χώρες δεν είναι δημοκρατίες, ίσα-ίσα, αλλά εκεί είναι θέμα παράδοσης και ιστορίας. Δεν έχω υπ'όψιν μου σε νεοσύστατα κράτη χωρίς προϊστορία μοναρχίας να επιλέγεται η βασιλεία ως πολίτευμα. Ακριβώς γιατί είναι υπέρμετρη δέσμευση για τις επόμενες γενιές να έχεις μια οικογένεια στο κεφάλι σου που δεν ξέρεις αν ο διάδοχος θα είναι καλός ή διανοητικά ανάπηρος κλπ. 2. Η χρηματοδότηση είναι μεγάλη ιστορία και δεν υπάρχει σαφής απάντηση. Ακόμα κι αν είναι σωστά αυτά που μου λες δεν ξέρω κάποιο κράτος που ο διάδοχος να πιάνει δουλειά για να κερδίζει τα προς το ζην ωσότου ενθρονιστεί. Επίσης οι Πρόεδροι Δημοκρατίας δεν παντρεύονται συνήθως όσο έχουν το αξίωμα, ενώ οι βασιλόπαιδες και οι βασιλείς παντρεύονται/βαφτίζονται κλπ. και όλα αυτά δε νομίζω να τα πληρώνουν από την τσέπη τους.--Αρχίδαμος^{μίλα μου} 16:29, 15 Φεβρουαρίου 2007 (UTC)