Συζήτηση:Σχετική χρονολόγηση

Τα περιεχόμενα της σελίδας δεν υποστηρίζονται σε άλλες γλώσσες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Διορθώνω. «Το προϊόν της συναίρεσης είναι πάντοτε ῶ». Αυτό είναι λάθος. Η συναίρεση δεν επιφέρει ῶ αλλά ῷ, ῇ και ᾷ. Γίνεται σχεδόν πάντοτε σε συνδυασμό με την κράση. Η κράση μετατρέπει το βραχύ φωνήεν (α,ε,ο) σε μακρό (α,η,ω) και στην συνέχεια η συναίρεση υπογράφει το παραβρισκόμενο άφωνο «ι» για να έχωμεν (ᾷ, ῇ, ῷ).

Διορθώνω. «το ληκτικό τέρμα ὧν προήλθε από μόρφημα *osom» Προσέξτε τις μας λέει ότι γίνεται εδώ. Φθείρεται το «ς» και ενώνονται τα δύο «ο» σε «ω» και μετά τρέπεται το «μ» σε «ν». Όπου πονάει κόβει για να έχει το επιθυμιτό αποτέλεσμα. Τραγελαφικό. Εγώ θα έλεγα (χαριτολογώντας) ότι προήλθε από «μόρφημα» «ονς». Η γενική πληθυντικού γίνεται από την γενική ενικού προσθέσει του «ν». Η γενική ενικού είναι -ος και η γενική πληθυντικού είναι -ονς και στην συνέχεια φθείρεται το «ς» και εκτείνεται το «ο» σε «ω» για να έχομεν «ων». Γίνεται κράση. Είναι προφανές ότι η κράση δεν περιορίζει την δράση της στα φωνήεντα.

Το πάθος λέγεται συναλοιφή και ενώνει δύο συλλαβές (κατά φωνήεντα) και γίνεται κατά τρόπους επτά.

Τρεις απλούς, 1. κράση 2. έκθλιψη 3. συναίρεση

και τέσσερις συνθέτους, 1. κράση και συναίρεση 2. κράση και έκθλιψη 3. έκθλιψη και συναίρεση 4. κράση και έκθλιψη και συναίρεση

Παράδειγμα. Το «ω» της ονομαστικής ενικής προκύπτει κατόπιν κράσεως. Φθείρεται η πτωτική κατάληξη «ς» και εκτείνεται το «ο» σε «ω» για να επανέλθει στις άλλες πτώσεις ξανά ως «ο». Το ίδιο συμβαίνει και στην γενική πληθυντική αλλά όχι στην γενική ενική. Εκεί είναι απλώς μια κακή συνήθεια των αθηναίων.--Nestanaios (συζήτηση) 23:16, 23 Ιανουαρίου 2016 (UTC) [απάντηση]