Συζήτηση:Ομακοείον

Δεν μπορεί με το που φτιάχνω ένα άρθρο και ακόμη το επεξεργάζομαι να πέφτουν δυο άτομα πανω του να κανουν διορθώσεις! Ηρεμήστε επιτέλους!--Sappho 17:17, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Εγώ προσωπικά είμαι απόλυτα ήρεμος, όταν διορθώνω ορθογραφικά λάθη. Ίσως εσύ θα έπρεπε να χαλαρώσεις, ή να χρησιμοποιήσεις το πρότυπο {{inuse}}, αν δε σου αρέσει ο συνωστισμός. --Diderot 17:21, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Δεν τελειώσα! Ούτε 5 λεπτά δεν έχει που δημιούργησα νέο άρθρο και πέσανε πάνω του 2-3 άτομα. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό..

Επιτρέπεται και είναι απολύτως φυσιολογικό με βάση την GFDL, όσο για την ταχύτητα αυτό σημαίνει wiki (wiki-wiki) και αυτό εξυπηρετεί, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, το συγκεκριμένο λογισμικό --lady 17:26, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Αγαμίες; :-) — Ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη Sappho (συζήτηση • συνεισφορά) .

Το nickname σου με αποτρέπει από το να απαντήσω. :)--lady 17:31, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Εμένα, πάλι όχι, χιχι! Λοιπόν, είπαμε wiki-wiki, όχι φίκι-φίκι :-)) --Diderot 17:33, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Θα χαρώ πολύ εάν γενικώς το εφαρμόσεις αυτό από δω και στο εξής. :-)--Sappho 17:32, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Με τρομάζεις... :)--lady 17:34, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Ο καθαρμός είναι έργον επίπονον (to be continued)

"διότι τούτο είναι το δυσκολότερο κάθε εγκρατείας, το να συγκρατείται η γλώσσα"

Όταν ο Πυθαγόρας έφθασε εις τον Κρότωνα της νοτίου Ιταλίας, με τους λόγους του έκανε τέτοια εντύπωση που ήρχισαν να συρρέουν άνθρωποι από τις γειτονικές χώρες για να τον ακούσουν. Λέγεται πως την πρώτη του δημόσια ομιλία παρακολούθησαν πάνω από 2000 άτομα. Γοητευμένοι από τους λόγους του, οι πρώτοι εκείνοι ακροατές αποφάσισαν να μην επιστρέψουν εις τας ιδιαιτέρας πατρίδας των αλλά μετά των γυναικών και παιδιών των, να μείνουν κοντά του. Έκτισαν ένα τεράστιο οίκημα ομαδικής διδασκαλίας, που ονόμασαν Ομακοείον. Και αφού απεδέχθησαν ορισμένους Νόμους και παραγγέλματα από τον Πυθαγόρα ως θείες υποθήκες, έξω από τις οποίες τίποτε δεν έκαναν, παρέμειναν με ομόνοια μαζί με το σύνολο των μαθητών επευφημούμενοι και μακαριζόμενοι από όλους τους γύρω των. Τις δε περιουσίες των έθετον εις κοινή χρήση (κοινά τα των φίλων) και συγκατέλεγαν τον Πυθαγόρα μεταξύ των Θεών.

Εντός της κοινότητος του Ομακοείου ο Πυθαγόρας προετοίμαζε τας ψυχάς των ακροατών του με την βοήθεια της μουσικής κι έπαιζε συχνώς την λύρα του ψάλλοντας αρχαίους παιάνας και στίχους του Ομήρου και Ησιόδου και δικές του συνθέσεις που χρησιμοποιούσε θεραπευτικώς για να καταπραΰνει αρρώστιες τόσο της ψυχής όσο και του σώματος. Όσοι νέοι προσήρχοντο προς εκείνον για να διδαχθούν, τους υπέβαλλε πρώτα εις αυστηρά εξέταση. Ζητούσε να μάθει πώς συμπεριφέροντο εις τας συναναστροφάς με τους γονείς και λοιπούς συγγενείς. Επίσης ποιές ήταν οι επιθυμίες και οι φίλοι των και η συμπεριφορά που είχαν προς τους φίλους, πώς και με ποιόν περνούσαν την ημέρα των, με ποιά πράγματα εχαίροντο και με ποιά ελυπούντο. Εξήταζε ακόμη τα παράκαιρα γέλια, την σιωπή και την περιττή ομιλία των και επρόσεχε το παράστημα, το βάδισμα και την όλη κίνηση, αποβλέποντας από την φυσιογνωμία των νέων και από τα εξωτερικά γνωρίσματα της φύσεως να κάνει φανερά τα αφανή χαρακτηριστικά της ψυχής.

Όσους έκρινε κατάλληλους για να αρχίσουν να διδάσκονται, ο Πυθαγόρας υπέβαλλε εις τριετή απομόνωση, προκειμένου να διαπιστώσει ποιά η σταθερότης και η αληθινή φιλομάθειά των, κι επιπλέον εάν έχει προετοιμασθεί ικανοποιητικώς ο νέος μαθητής ώστε να περιφρονεί τας τιμάς. Κατόπιν επήρχετο το στάδιο της πενταετούς σιωπής, προς άσκηση της εγκρατείας, διότι τούτο είναι το δυσκολότερο κάθε εγκρατείας, το να συγκρατείται η γλώσσα. Ταυτοχρόνως απείχον απ' όλας τας εμψύχους τροφάς και από μερικές ακόμη τροφάς όχι εμψύχους αλλά που εμποδίζουν τον εξαγνισμό και την καθαρότητα του λογισμού. Πίσω από παραπέτασμα ήκουον τον Πυθαγόρα δίχως να τον βλέπουν, συμμετέχοντας εις την διδασκαλία μόνο με την ακοή διά πολύ χρόνο, δίδοντας έτσι αποδείξεις των ηθικών στοιχείων του χαρακτήρος των. Κατά το διάστημα ετούτο της δοκιμασίας, τα υπάρχοντά των καθίσταντο κοινά και εδίδοντον εις τους εταίρους, τους μαθητάς που ήσαν αποδεδειγμένως ικανοί.

Κατά την συνολική διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, εμάνθανον να απέχουν από τον οίνο, να τρέφονται ελαφρώς και να κοιμούνται λίγο, να περιφρονούν την ανθρώπινη δόξα και πλούτο και τα άλλα παρόμοια. Εδιδάσκοντο να δείχνουν ανυπόκριτο σεβασμό προς τους μεγαλύτερους ενώ με τους συνομηλίκους να συμβιώνουν κατά όμοιο τρόπο ανεπίπλαστο και φιλόφρονα. Να ενισχύουν τους νεοτέρους και να τους προτρέπουν εις έργα αγαθά, δίχως φθόνο. Γενικώς να συμπεριφέρονται φίλια μεταξύ των, και ακόμη και προς μερικά από τα άλογα ζώα να συμπεριφέρονται δικαίως και με φυσικότητα. Όσοι εθεωρούντο άξιοι να μετάσχουν των θεωριών του Πυθαγόρου, εφ' όσον εκρίνοντο από την ζωή και την γενικοτέρα συμπεριφορά των, μετά την πενταετή σιωπή καθίσταντο "εσωτερικοί" και ονομάζοντο εταίροι. Οι εταίροι έβλεπαν τον Πυθαγόρα κατά την διδασκαλία και εδιδάσκοντο μαθηματικά και γεωμετρία.

Όσοι απεδοκιμάζοντο κατά την ακουσματική περίοδο, ελάμβαναν πίσω την περιουσία των διπλή. Σ' αυτούς ωσάν να ήταν νεκροί ύψωναν μνήμα οι "Ομάκοοι", κι όταν τους συναντούσαν αργότερα, τους συμπεριφέροντο σαν να ήταν κάποιοι άλλοι, διότι - έλεγαν - απέθαναν εκείνοι οι συμμαθητές των, τους οποίους εδίδασκαν με την προσδοκία να καταστούν καλοί και αγαθοί μέσω των μαθημάτων. Ανοργάνωτους, ατελείς και στείρους θεωρούσαν εκείνους που παρουσίαζαν δυσκολίες στη μάθηση. Ομοίως νεκρός εθεωρείτο κάποιος, αν μετέδιδε την πυθαγορική διδασκαλία εις αμύητους, δίχως τα κανονικά μαθήματα και δίχως να έχουν τα εφόδια των καταλλήλων θεωρητικών γνώσεων ούτε των μακροχρόνιων πρακτικών καθάρσεως της ψυχής.

Ο Πυθαγόρας εδίδασκε πως δεν είναι δίκαιον να προσφέρεται εις όποιους κατά τύχη συναντούν αυτά που με τόσους αγώνες και σπουδή απεκτήθησαν, όπως ούτε τα μυστήρια των Ελευσινίων Θεών αποκαλύπτονται εις αμύητους. Ίσόποσα άδικοι και ασεβείς είναι εκείνοι που το πράττουν. Χρειάζεται χρόνος για να απορριφθούν οι ηθικοί ρύποι που είχαν εισχωρήσει εντός των απαιδεύτων ψυχών, μέχρι να καταστούν μετά από πολλά έτη ικανές προς αποδοχή των Πυθαγορείων διδαγμάτων. Ο Πυθαγόρας θεωρούσε πως πρέπει με φωτιά και με σίδερο και με κάθε άλλη μέθοδο να καθαρίσουν οι αφύσικες και βαθιά ριζωμένες επιθυμίες, πάθη και κακές έξεις και αφού η ψυχή απαλλαχθεί από όλα εκείνα τα κακά, τότε μόνο είναι δυνατόν να φυτευθεί κάτι χρήσιμο εντός της και να παιδαγωγηθεί. Η καλλιέργεια της ψυχής ήταν λοιπόν άκρως απαραίτητη πριν δεχθεί τους λόγους της φιλοσοφίας.

Ο Πυθαγόρας διέκρινε κι εχώριζε τους μαθητές του αναλόγως με την αξία του καθενός. Αφού δεν είχαν τα ίδια μορφωτικά αγαθά και φύση δεν ήταν δίκαιο να μετέχουν στα ίδια ακροάματα. Μετέδιδε στον καθένα την αναλογούσα μερίδα των λόγων που του ταίριαζε, προσφέροντας την ευεργεσία εις όλους κατά το δυνατόν, τηρώντας όμως την αναλογία της δικαιοσύνης κατά την διδασκαλία. Και άλλους απεκάλει Πυθαγορείους, άλλους Πυθαγοριστές (εδώ ο Ιάμβλιχος κάνει σύγκριση με τους χαρακτηρισμούς 'αττικός' και 'αττικιστής'). Και άλλους ανεκήρυξε "γνησίους" κι άλλους εθέσπισε να αποκαλούνται "ζηλωτές" εκείνων. Και όρισε να είναι κοινή η περιουσία των Πυθαγορείων και η συμβίωση των να διατηρείται καθ' όλο το χρονικό διάστημα της μαθητείας.

Διακρίνουμε λοιπόν δύο τύπους μαθητών εις το Ομακοείον:

1. Οι μαθητές, που επίσης ονομάζονταν "συνόντες" και ακούοντες ή ακουσματικοί. Αυτοί ήσαν οι "εξωτερικοί" και δεν ήταν γνήσιοι Πυθαγόρειοι (οι μαθηματικοί παρέδιδαν πως οι θεωρίες των ακουσματικών δεν κατήγοντο από τον Πυθαγόρα αλλά από τον Ίππασο τον Κροτωνιάτη ή Μεταποντίνο).
Η φιλοσοφία τους είναι ακούσματα δίχως αποδείξεις και αιτιολογήσεις, αλλά εντολές ότι "έτσι πρέπει να πράττωνται". Επεδίωκαν να διαφυλάττουν ως θεϊκά δόγματα όσα ήκουον να έχει πει ο Πυθαγόρας. Σώφρονες μεταξύ των θεωρούσαν όσους διετήρουν εις τον νου των τα περισσότερα φιλοσοφικά ακούσματα.
Τα περισσότερα ρητά που διασώζονται ως πυθαγορικά παραγγέλματα ήταν στην πραγματικότητα από το στάδιο διδασκαλίας των ακουσματικών.

2. Oι εταίροι, που επίσης ονομάζοντο γνώριμοι και ομιλούντες ή μαθηματικοί. Αυτοί ήσαν οι "εσωτερικοί" και οι γνήσιοι Πυθαγόρειοι, διακρινόμενοι εις πολιτικούς, οικονομικούς και νομοθετικούς. Καθημερινώς υπέβαλλον τον εαυτό τους εις εξέταση: τι παρέβην; τι είπα; τι έπρεπε να κάνω και δεν έκανα;
Η φιλοσοφία των δεν έγινε ποτέ γνωστή αλλά ήταν βέβαιο πως περιελάμβανε εκτεταμένη μελέτη μαθηματικών και γεωμετρίας καθώς εντρυφούσαν εις την 'περί των ουρανίων επιστήμη'.

--213.5.98.83 19:18, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Dead3y3 είναι αρκετά τα ορθογραφικά λάθη του κειμένου όπως το γράφεις. Θα σε συμβούλευα να χρησιμοποιήσεις το παραπάνω κείμενο για check spelling--ΗΠΣΤΓ 19:36, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

Υπενθύμιση

Υπάρχουν κανόνες με τους οποίους γίνεται η διόρθωση ενός κειμένου. Αφορούν ορθογραφικά/συντακτικά σφάλματα, ιστορική ανακρίβεια, έλλειψη ουδετερότητος και επαληθευσιμότητος. Εφόσον διαπιστώνω επέμβαση εκτός των κανόνων της wiki σε άρθρο που να προήλθε από δική μου έρευνα, χρόνο και κόπο, θα το επαναφέρω όσες φορές κι αν χρειασθεί. --Sappho 20:38, 29 Αυγούστου 2006 (UTC)

ΥΓ: Άλλο οίνος και άλλο κρασί, δηλαδή κεκραμένο υγρό, κράμα, μίξη. "Κρασί" κυριολεκτικά μπορεί να είναι και ο χυμός μήλου με βύσσινο. Ή οποιοδήποτε άλλο κράμα.