Συζήτηση:Καλλιτέχνης
πρέπει να διαγραφεί το σχετικό ιστορικό του άρθρου
Ναι αλλά για ποιο λόγο; --Κλεάνθης 13:51, 11 Ιανουαρίου 2007 (UTC)
Φίλε Κλεάνθη αναζητώντας το ηθικό: Μια γνώμη είναι οτι είναι προτιμότερη η πρακτική μέσω παραδειγμάτων διότι είναι και πιο παιδαγωγικό και πιο σωστό. Ας μην ξεχνάμε οτι αυτή η έννοια για να είναι πραγματικά σωστή πρέπει να είναι 0 απο αντιεπιχειρήματα. Anyway είναι ένα θέμα που πρέπει να αρχίσει πρώτα με ιστορική προσέγγιση μέσα απο τον Όρο Τέχνη. Οι Ιστορικές αναφορές και η αρθρογραφία πρέπει να είναι απόλυτα συγκεκριμένες. Η Αγγλική έκδοση π.χ. είναι διαμάντι. Πάντα όμως πρέπει αυτή η λέξη να περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της Τέχνης χωρίς να χαραχτηρίζει υποκειμενικά με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η διακριτικότητα με μια τέτοια εισαγωγή χάνεται. Αν αυτή η έννοια ήταν τεκμηριωμένη ...προσεχτικά... αυστηρά ίσως ήταν και επίτευγμα.''
Δεν μπορεί να γίνει μια απλή διαγραφή ιστορικού και να κρατηθεί η έννοια? θα ήταν πιο χρήσιμο.
προσωπική τωρινή άποψη:
Δημιουργός Καλλιτέχνης ένος καλλιτεχνικού έργου ονομάζεται αυτός που δημιούργησε το καλλιτεχνικό έργο. Ερμηνευτής ή Εκτελεστής Καλλιτέχνης ενός καλλιτεχνικού έργου είναι αυτός, που ερμηνεύσε ή εκτέλεσε αντίστοιχα, το καλλιτεχνικό έργο.
Κατα γενική παραδοχή Καλλιτέχνης θεωρείται οτι ήταν εκείνος ο οποίος ήταν κατα επανάληψη ασχολούμενος, δηλαδή κατα επανάληψη δημιουργός ή ερμηνευτής ή εκτελεστής έργων σε μια Καλή Τέχνη. Κριτήριο αυστηρό για το ποιός είναι Καλλιτέχνης κατα αυτήν την έννοια δεν υπάρχει και είναι δουλειά του επιστήμονα Ιστορικού Τέχνης σύμφωνα με τους κανόνες της σχετικής εργασίας του να κρίνει ποιός έζησε ώς Καλλιτέχνης με την επιφύλαξη ότι αυτό είναι ζήτημα αντικειμενικής αληθείας.
Καλλιτεχνικό γεγονός θεωρείται η συγκέντρωσης πολλών ή αρκετών ανθρώπων υπό το πρόσχημα μιας θεματικής καλλιτεχνικής ιδέας και η παράσταση αυτής απο τους Καλλιτέχνες. Τα υπόλοιπα άτομα ονομάζονται θεατές ή ακροατές. Έτσι ο εκτελεστής καλλιτέχνης έχει ρόλο ενεργητικό ενώ ο ακροατής παθητικό ως προς την όλη δράση. Απο την στιγμή όπου και καλλιτέχνης και κοινό συσπειρώνονονται γύρω απο αυτήν την καλλιτεχνική ιδέα και οι δύο είναι συμμέτοχοι λοιπόν στο καλλιτεχνικό γεγονός. Έτσι λοιπόν οι Καλλιτέχνες πάντα απευθύνονται σε κοινό το οποίο έχει γνώμονα τις δικές τους μουσικές προτιμήσεις και υπο κάποιες προυποθέσεις, απαραίτητες δε, για την τέλεση του καλλιτεχνικού γεγονότος το οποίο στοχεύει στην περάτωση της προαναφερθήσας καλλιτεχνικής ιδέας.
ΔΙΑΦΩΝΩ! Το κοινό μπορεί να παίξει ενεργητικό ρόλο σε καλλιτεχνικά γεγονότα και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το κάνει. Επίσης η χαοτική ακολουθία που χαρακτηρίζει τις αποφάσει των ανθρώπων καθώς και τις συγκυρίες, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποκλείσουν με σιγουριά την ενεργητικότητα του κοινωνού του καλλιτεχνικού γεγονότος, ακροατή. Επιπλέον τονίζω, ότι λανθασμένα αναφέρεστε σε μουσικές προτιμήσεις αποκλειστικά, ενώ το σύνολο του κειμένου που πλαισιώνει τη φράση δε δηλώνει κατ'ανάγκη μόνο την τέχνη των ήχων. Φιλικά. ∫lnxdx =xlnx - x + c 23:21, 6 Ιουνίου 2007 (UTC)
Είχα ακριβώς στο νου μου παραδείγματα απο την καθημερινότητα και ετσι βγήκε αυτή η παράφραση με το μουσικές προτιμήσεις. Επίσης αποτελεί παράδειγμα γιαυτό τίθεται στην συζήτηση. Επίσης σε ευχαριστώ για την διόρθωση αυτή.(ακριβέστερα μου έφυγε ενα π.χ.) Επίσης περισσότερο για αυτές (υπολοιπες τέχνες απο την τέχνη των ήχων) προοριζόνταν το κείμενο για να τονίσει λοιπόν αυτήν την γενίκευση. Τέλος παθητικός ονομάζεται οχι αυτός που αποδέχεται κάτι χωρίς κρίση αλλά αυτός ο οποίος συμμετέχει μη ενεργητικά με την παρουσία του.
Οπότε έχουμε?: Καλλιτεχνικό γεγονός θεωρείται η συγκέντρωση πολλών ή αρκετών ανθρώπων υπό το πρόσχημα μιας θεματικής καλλιτεχνικής ιδέας και η παράσταση αυτής απο τους Καλλιτέχνες. Τα υπόλοιπα άτομα ονομάζονται θεατές ή ακροατές δηλαδή το κοινό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι εμφανής και η συμμετοχή σε κάποιο βαθμό του κοινού ή μέρους αυτού στο καλλιτεχνικό γεγονός το οποίο στοχεύει στην περάτωση της προαναφερθήσας καλλιτεχνικής ιδέας.