Συζήτηση:Δαιμονοληψία

1. Θεωρούμενη η "Δαιμονοληψία", "ως αρρωστημένος θρησκευτικός ψυχισμός ατόμου" αυτονοήτως αντιδιαστέλλεται προφανώς "κάποιον υγιή θρησκευτικό ψυχισμό". 2. Όμως δεν υπάρχει ένας σαφής "χώρος" ενέργειας δαιμόνων, παρά ένα εξυπηρετικό πλαίσιο (λαστέξ), το οποίο ρυθμίζεται αναλόγως με τις ανάγκες, τόσο της ανθρώπινης "πραγματικότητος,όσο πρωτίστως της θρησκευτικοδογματικής "πραγματικότητος". 3. (1) Τί όμως μπορούμε να θεωρήσωμε ως "υγιή θρησκευτικό ψυχισμό", όταν αυτός δομείται σε δύο ανύπαρκτα θεμέλια? 4. Ο "θρησκευτικός" αποτελεί προαπαιτούμενον, τόσο του "υγειούς", όσον και του "αρρωστημένου" """ψυχισμού""". 5. Ο "ψυχισμός", νούμενος, ως "κάτι" άλλο και διάφορο από την Νοητικότητα, μπορεί από εκεί και πέρα να αποκτήση τον οποιονδήποτε επιθετικό προσδιορισμό,άρα να θεωρηθή "περισσότερο" υπαρκτός. 6. (5) Αν όμως θεωρηθή μέρος της Αν-θρώπινης Νοητικότητος,τότε αυτός μπορεί να λογισθή σαν μία "στιγμή" της Εξελίξεως μέσα στο Χωροχρονικό και Νοητικόν Γίγνεσθαι. 7. Μέσα στον "χώρο" των Δαιμόνων και των Δαιμονίων υπάρχουν όλα τα προηγούμενα "κομμάτια" της Αν-θρώπινης αναζητήσεως, τα οποία αποτελούν τα "νοητικά υλικά",που δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς να αντιστρατεύωνται την "χριστιανική" κοσμοθέαση. 8. Μία "περιήγηση" ανά την Υφήλιο,μπορεί να μας "πείση", ότι η Δαιμονοληψία αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη ευρύτητα "Πνεύματος" και σε πολλές των περιπτώσεών του αποτελή και εκδήλωση Υγείας.