Σταττέμπελ
Συντεταγμένες: 48°12′42″N 16°22′29″E / 48.211608°N 16.374636°E
| Συναγωγή της Βιέννης | |
|---|---|
 Το εσωτερικό της Συναγωγής | |
 | |
| Είδος | συναγωγή[1] |
| Αρχιτεκτονική | νεοκλασική αρχιτεκτονική |
| Διεύθυνση | Seitenstettengasse 4[2] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°12′42″N 16°22′29″E |
| Θρήσκευμα | Ιουδαϊσμός |
| Διοικητική υπαγωγή | Ίννερε Στατ[2][1] |
| Χώρα | Αυστρία[2][1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1826 |
| Αρχιτέκτονας | Γιόσεφ Κορνχώζελ |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο[2] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Συναγωγή της Βιέννης (Γερμανικά: Stadttempel) είναι η κύρια Εβραϊκή συναγωγή στη Βιέννη Αυστρίας. Βρίσκεται στο 1ο διαμέρισμα του Ίννερε Στατ επί της οδού Ζαιτενστετενγκάσε 4.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συναγωγή κατασκευάστηκε το 1824-1826. Το πολυτελές οικοδόμημα ήταν μέρος ενός συγκροτήματος κατοικιών και κρυμμένο από την κοινή θέα στο δρόμο, επειδή με διαταγή του Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β' μόνο Ρωμαιοκαθολικοί τόποι λατρείας επιτρεπόταν να κατασκευαστούν με προσόψεις που βλέπουν άμεσα σε δημόσιους δρόμους.
Φαίνεται πως αυτό το διάταγμα αποδείχθηκε σωτήριο για τη συναγωγή, αφού την έσωσε από την ολική καταστροφή όταν τη Νύχτα των Κρυστάλλων, τον Νοέμβριο του 1938, δεν την πυρπόλησαν μόνο από φόβο ότι η πυρκαγιά θα επεκταθεί στα παρακείμενα κτίρια. Ήταν η μοναδική συναγωγή της πόλης που διασώθηκε από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι Ναζί κατέστρεψαν όλες τις υπόλοιπες 93 συναγωγές και Εβραϊκά περίπτερα προσευχής στη Βιέννη.[3][4][5]
Τον Αύγουστο του 1950, τα φέρετρα του Τέοντορ Χερτσλ και των γονέων του εκτέθηκαν στη συναγωγή, προτού μεταφερθούν για επανενταφιασμό στο Ισραήλ.[6]
Κατά την επίθεση στη συναγωγή της Βιέννης του 1981, σκοτώθηκαν δύο άτομα από μία τελετή μπαρ μίτσβα στη συναγωγή και τριάντα τραυματίστηκαν όταν Παλαιστίνιοι Άραβες τρομοκράτες επιτέθηκαν στη συναγωγή με πολυβόλα και χειροβομβίδες.[7][8]
Σήμερα η συναγωγή είναι ο κύριος οίκος προσευχής για την Βιεννέζικη Εβραϊκή Κοινότητα που αριθμεί περίπου 7.000 μέλη.
Η συναγωγή έχει ανακηρυχτεί ιστορικό μνημείο.[9]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συναγωγή είναι σχεδιασμένη με κομψή Μπιντερμάιερ τεχνοτροπία από τον Γιόσεφ Κορνχώζελ, τον Βιεννέζο αρχιτέκτονα του Ιωάννη Α' Ιωσήφ, Πρίγκιπα του Λιχτενστάιν, για τον οποίο είχε χτίσει ανάκτορα, θέατρα και άλλα κτίρια. Επιβλέπων της κατασκευής της ήταν ο επίσημος δημοτικός αρχιτέκτονας, Γιάκομπ Χάινζ.[9]
Τα δύο πενταώροφα κτίρια επί των αριθμών 2 και 4 της οδού Ζαιτενστετενγκάσε χτίστηκαν ταυτόχρονα, με τη συναγωγή σχεδιασμένη με διακριτικότητα ώστε να συμμορφώνεται στο Διάταγμα της Ανεκτικότητας, που επέτρεπε στις θρησκευτικές μειονότητες την άσκηση της λατρείας τους σε κρυφές εκκλησίες, στις οποίες απαγορευόταν να έχουν προσόψεις σε δημόσιους δρόμους.[10] [9]
Η συναγωγή έχει ωοειδές σχήμα. Ένας δακτύλιος από δώδεκα κολόνες ιωνικού ρυθμού στηρίζει τον διώροφο γυναικωνίτη. Αρχικά οι γαλαρίες κατέληγαν σε απόσταση μίας κολόνας από την Κιβωτό της Τορά, και αργότερα επεκτάθηκαν περαιτέρω παρέχοντας περισσότερες θέσεις. Το κτίριο έχει θολωτή οροφή και φωτίζεται από ένα φανάρι στο κέντρο του θόλου, με κλασική Μπιντερμάιερ τεχνοτροπία.[9]
Ένα αναμνηστικό ποτήρι που φιλοτεχνήθηκε για τον εγκαινιασμό της συναγωγής, και είναι χαραγμένο με μια λεπτομερή απεικόνιση της συναγωγής και του εσωτερικού της, βρίσκεται τώρα στη συλλογή του Εβραϊκού Μουσείου (Νέα Υόρκη).[11]
Το 1895 η συναγωγή υποβλήθηκε σε εργασίες ανακαίνισης, και εκ νέου το 1904 από τον Εβραίο αρχιτέκτονα Βίλχελμ Στιασνί, ο οποίος πρόσθεσε σημαντικά διακοσμητικά στοιχεία, και, κατά τη γνώμη της ιστορικού αρχιτεκτονικής, Ραχήλ Βισνίτζερ, «η γαλήνια αρμονία του σχεδιασμού χαλάστηκε από τις ανακαινίσεις.»[9] Οι ζημιές που υπέστη τη Νύχτα των Κρυστάλλων επιδιορθώθηκαν το 1949. Το 1963 η Συναγωγή ανακαινίστηκε για άλλη μια φορά, από τον Καθ. Ότο Νίντερμόζερ.
Διάσημα μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σίμον Βίζενταλ
- Άντολφ Γέλινεκ. [12]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 15257. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=40865. - ↑ The Jewish Community of Vienna: Existing against all the Odds, Sonia Misak, Jerusalem Letters, No. 356 8 Nisan 5757 / 15 April 1997 [1] Αρχειοθετήθηκε 2012-03-17 στο Wayback Machine.
- ↑ Staff. The Stadttempel Synagogue, Vienna[νεκρός σύνδεσμος], Beth Hatefutsoth. Accessed July 4, 2009.
- ↑ Bagley, Κρις. "Αυστριακοί Εβραίοι δεν έχουν ακόμη ανακτήσει την αριθμούς", San Francisco Chronicle, 9 νοεμβρίου 2008. Πρόσβαση Στις 4 Ιουλίου Του 2009.
- ↑ Theodor Herzl, the Jew and the man: a portrait, Oscar Benjamin Frankl, Storm, 1949, p. 136.
- ↑ μέσω του Associated Press. "Σε όλο τον Κόσμο * Παλαιστινίων Ζωή του Στην Αυστριακή Σφαγές", Οι New York Times, 22 ιανουαρίου, 1982. Πρόσβαση Στις 4 Ιουλίου Του 2009.
- ↑ «20. Jahrestag des Terroranschlages auf Wiener Synagoge». www.hagalil.com. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2019.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Rachel Wischnitzer, Architecture of the European Synagogue, Jewish Publication Society of America, 1964, p. 178.
- ↑ Kaplan, Benjamin J., Religious Conflict and the Practice of Toleration in Early Modern Europe, Harvard University Press, 2007, Chapter 8, pp. 193.
- ↑ ART VIEW; HALLOWED OBJECTS THAT HAVE COME THROUGH THE FIRES, New York Times, June 1, 1986, John Russell , https://www.nytimes.com/1986/06/01/arts/art-view-hallowed-objects-that-have-come-through-the-fires.html?&pagewanted=2
- ↑ Klaus Kempter, Die Jellineks 1820-1955, 1998
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Pierre Genée: Wiener Synagogen 1825–1938. Löcker, Wien 1987, S. 47–52, ISBN 3-85409-113-3.
- Felix Czeike: Historisches Lexikon Wien. Band 5. Kremayr & Scheriau, Wien 1997, ISBN 3-218-00547-7, S. 304f.
- Evelyn Adunka: Der Stadttempel Wien. Geschichte – Rabbiner – Kantoren. Herausgegeben von der Stiftung Neue Synagoge Berlin, Centrum Judaicum, Hentrich & Hentrich, Teetz 2008, ISBN 978-3-938485-55-2 (= Jüdische Miniaturen, Band 62).
- Nikolaus Vielmetti: Die Bedeutung des Tempels in der Wiener Seitenstettengasse für die jüdische Gemeinde in Wien. In: Voll Leben und voll Tod ist diese Erde: Bilder aus der Geschichte der Jüdischen Österreicher von 1190 bis 1938, Herold Verlag, Wien 1988, ISBN 3700803788, S. 130–142.
|