Σουνίκας
| Σουνίκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θρησκεία | Christianism |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | στρατηγός Δουξ |
Ο Σουνίκας ήταν Ούνος που υπηρέτησε στο βυζαντινό στρατό κατά τον ιβηρικό πόλεμο, κατά την πρώιμη βασιλεία του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ (527-565).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τον Ζαχαρία της Μυτιλήνης, ο Σουνίκας ήταν Ούνος που κατέφυγε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όπου βαφτίστηκε χριστιανός. Το 527 ήταν αξιωματικός που βρισκόταν στο φρούριο της Δάρας στη Μεσοποταμία μαζί με τον Σίμμα και το υπερασπίστηκε από τις επιθέσεις των Σασσανίδων Περσών [1][2].
Το 530 εμφανίζεται ως δούκας, αν και δεν είναι σαφές αν κατείχε την εδαφική διοίκηση του δουκάτου Μεσοποταμίας ή αν είχε μόνο τον τίτλο. Με αυτή την ιδιότητα, συμμετείχε στη μεγάλη βυζαντινή νίκη στη Μάχη του Δάρας τον Ιούνιο του 530, όπου, μαζί με τον Αϊγάν, διηύθυνε μια μονάδα 600 ιππέων Ούνων που παρατάχθηκαν στα αριστερά της βυζαντινής παράταξης. Κατά τη διάρκεια της μάχης, οι Ούννοι απέκρουσαν την περσική επίθεση και έπειτα απεστάλησαν από τον Βυζαντινό διοικητή Βελισάριο για να ενισχύσουν τα δεξιά της παράταξης. Εκεί, ο Σουνίκας σκότωσε τον Πέρση, δεύτερο σε τάξη διοικητή, Βαρασμανά, αναγκάζοντας τους Πέρσες να υποχωρήσουν, ενισχύοντας τη βυζαντινή νίκη[1][3].
Την επόμενη χρονιά, υπηρέτησε ξανά κάτω από τον Βελισάριο στη νέα του εκστρατεία εναντίον των Σασσανίδων της Περσίας. Με δική του πρωτοβουλία, οδήγησε μια δύναμη στην περσική οπισθοφυλακή, όπου έπιασε αιχμάλωτους πολλούς Πέρσες και οι άραβες συμμάχους τους. Επειδή όμως είχε ενεργήσει χωρίς εντολές εξόργισε τον Βελισάριο και χάρη στην επέμβαση του μάγιστρου Ερμογένη επήλθε συμφιλίωση[1]. Στη Μάχη του Καλλίνικου (19 Απριλίου 531), ο Σουνίκας και ο Σίμας τοποθετήθηκαν στην αριστερή πλευρά της παράταξης. Αν και απωθούσαν τις διαδοχικές περσικές επιθέσεις, το υπόλοιπο του στρατού νικήθηκε και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Σουνίκας και οι άντρες του, ως επί το πλείστον πεζικό, συνέχισαν να αγωνίζονται, εμποδίζοντας τους Πέρσες να καταδιώξουν τους ηττημένους Βυζαντινούς[1][4]. Μετά τη μάχη αυτή τίποτε δεν είναι γνωστό γι' αυτόν.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Martindale 1992, σελ. 1207.
- ↑ Greatrex & Lieu 2002, σελ. 91
- ↑ Greatrex & Lieu 2002, σελίδες 89–90
- ↑ Greatrex & Lieu 2002, σελίδες 92–93
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Greatrex, Geoffrey· Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). London, United Kingdom: Routledge. ISBN 0-415-14687-9.
- Martindale, John R., ed. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume III, AD 527–641. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20160-8.