Σιτάρια της Αγίας Βαρβάρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σιτάρι της Αγίας Βαρβάρας.

Τα σιτάρια της Αγίας Βαρβάρας αποτελούν μέρος των προβηγκιανών παραδόσεων, οι οποίες αποτελούν παγανιστική κληρονομιά, ενώ είναι σε χρήση κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, οι αρχαίοι πληθυσμοί της ευρύτερης περιοχής φοβούνταν σε τέτοιο βαθμό τον αφανισμό της ημέρας, λόγω της σταδιακής ελάττωσης της διάρκειάς της, ώστε φοβούνταν, επίσης, πως η τροφοδότρια γη δεν θα ξεκινούσε νέο κύκλο παραγωγής και πως θα "ξεχνούσε" πώς να φυτρώνει εκ νέου. Επιπλέον, καθώς η μελέτη τους είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα πως, προς το μέσον του Δεκεμβρίου, η διάρκεια της ημέρας ξεκινούσε εκ νέου να αυξάνεται, εκμεταλλεύονταν το γεγονός αυτό προκειμένου να φυτέψουν γαβάθες σπόρους διαφορετικών ειδών, οι οποίοι, όταν είχαν αναπτυχθεί επαρκώς, φυτεύονταν εκ νέου στην είσοδο των αγρών, ώστε να αποτελούν παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε οι γαίες να ανανεώνονται.

Στην συνέχεια, η Καθολική Εκκλησία, χρησιμοποίησε εκ νέου την συγκεκριμένη παγανιστική παράδοση.

Παράδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απαρχές φύτευσης του σιταριού της Αγίας Βαρβάρας.

Στις 4 Δεκεμβρίου, ημέρα εορτής της Αγίας Βαρβάρας, η παράδοση θέλει να φυτεύονται, μέσα σε τρεις μικρές κούπες[1], σπόροι σιταριού προερχόμενοι από την αμέσως προηγούμενη συγκομιδή, οι οποίοι φυλάσσονται για την σπορά της επόμενης εποχής, προκειμένου αυτοί να φυτευθούν. Η χρήση φακών και ρεβιθιών είναι επίσης αποδεκτή. Η λαϊκή παράδοση συνδέει με το έθιμο αυτό το γνωμικό « Quan lo blat vèn ben, tot vèn ben ! »: Όταν το σιτάρι είναι καλά, όλα είναι καλά! («Σιτάρι καλά φυτεμένο, σημαίνει ευημερία για όλο το έτος»). Η συγκεκριμένη παράδοση φέρεται να ανάγεται στην ρωμαϊκή περίοδο[2].

Οι συγκεκριμένες μικρές κούπες, οι οποίες αναπαριστούν την Αγία Τριάδα, αποτελούν, στην συνέχεια, μέρος της διακόσμησης του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, την νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου, κατά την διάρκεια του μεγάλου δείπνου[3]. Στις 25 Δεκεμβρίου[3], η οικοδέσποινα διακοσμεί τα συγκεκριμένα σιτάρια με κίτρινες και κόκκινες κορδέλες. Μετά τις 26 Δεκεμβρίου[3], οι μικρές κούπες τοποθετούνται πλησίον της φάτνης, και αυτό έως τα Θεοφάνια. Τότε, τα σιτάρια φυτεύονται στην γη[2].

Σιτάρι και φακή της Αγίας Βαρβάρας.

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, πως στην Ελλάδα, το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου, το σιτάρι της Αγίας Βαρβάρας αποτελεί, επίσης, αντικείμενο εορτασμού, κυρίως στις εκκλησίες της Κεφαλλονιάς, όπου και ευλογείται σούπα από σιτάρι[4].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Ιταλικά) Justine Fiordelli. «Santa Barbara, una tradizione natalizia provenzale». L’Occitane Italia. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2015. 
  2. 2,0 2,1 (Γαλλικά) Tradition Αρχειοθετήθηκε 2017-12-05 στο Wayback Machine.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) «Du blé pour une année prospère…». Le Républicain Lorrain. 3 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2015. 
  4. (Ιταλικά) «Santa Barbara del grano». TaccuiniStorici.it. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]