Σιμπλικιανός Μεδιολάνων
| Σιμπλικιανός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 320 Μπρίβιο |
| Θάνατος | 400[1] Μιλάνο |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 15 Αυγούστου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιμπλικιανός (λατινικά: Simplicianus) ήταν επίσκοπος του Μιλάνου, Μεδιολάνο τότε, από το 397 έως το 400 ή το 401 μ.Χ. Τιμάται ως Άγιος στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η γιορτή του είναι στις 14 Αυγούστου[2].
Ο Σιμπλικιανός γεννήθηκε περίπου το 320 πιθανότατα στη Ρώμη και ακόμη νέος αφιερώθηκε στην εκκλησία[3]. Έγινε ειδικός στην Αγία Γραφή και πολύ μορφωμένος. Το 355 περίπου πήρε ενεργό μέρος στον εκχριστιανισμό του φιλοσόφου Μάριου Βικτωρίνου. Όταν το 374 ο Αμβρόσιος εξελέγη επίσκοπος Μεδιολάνων, ο Σιμλικιανός έγινε σύμβουλός του[4]. Ο Αμβρόσιος αποκαλούσε τον Σιμπλικιανό πατέρα, ως ένδειξη πνευματικής σχέσης. Πιθανώς σε αυτή την περίοδο ο Σιμπλικιανός μετακόμισε στο Μιλάνο όπου και παρέμεινε.
Ο Σιμλικιανός συμμετείχε επίσης ενεργά στις μεταστροφή στον χριστιανισμό τόσο του Αλύπιου της Θαγάστη όσο και του Αυγουστίνου του Ιππώνα. Η συνάντηση μεταξύ Αυγουστίνου και Σιμπλικάνου έγινε στο Μιλάνο το 386 και καταγράφεται στις Εξομολογήσεις του Αυγουστίνου[5]. Μετά τη μεταστροφή του, ο Αυγουστίνος αποκάλεσε επίσης τον Σιμπλικιανό πατέρα και το 397 αφιέρωσε στον Σιμπλικιανό δύο βιβλία για το ζήτημα του προορισμού, γνωστά ως De Diversis Quaestionibus ad Simplicianum.
Στο νεκροκρέβατό του, ο Αμβρόσιος υποστήριξε τον Σιμπλικιανό ως δικό του διάδοχο, δηλώνοντας ότι ήταν «γέρος αλλά καλός». Έτσι τον Απρίλιο του 397, ο ηλικιωμένος Σιμπλικιανός εξελέγη επίσκοπος του Μιλάνου, πρωτεύουσας εκείνης της εποχής της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η σημαντικότερη πράξη της επισκοπής του ήταν η παραλαβή στο Μιλάνο των λειψάνων των τριών μαρτύρων Σισίνιου, Μαρτυρίου και Αλεξάνδρου, που απέστειλε από το Τρέντο ο επίσκοπος Βιγίλιος[3].
Ο Σιμπλικιανός κλήθηκε να κρίνει ορισμένες δογματικές δηλώσεις από τη Σύνοδο της Καρχηδόνας (397) και από την Α' Σύνοδο του Τολέδο. Επίσης, όρισε επίσκοπο τον Γαυδέντιο της Νοβάρα, και σύμφωνα με τον συγγραφέα του 13ου αιώνα Γκοφρέντο του Bussero, οργάνωσε τα κείμενα της Αμβροσιακής λειτουργίας[3].
Η εορτή του Σιμπλικιανού οριζόταν από την αρχαιότητα στις 15 Αυγούστου, μαζί με την εορτή της μεταφοράς στο Μιλάνο των λειψάνων του Σισίνιου, του Μαρτυρίου και του Αλεξάνδρου. Έτσι ο θάνατός του θεωρήθηκε ότι ήταν στις 15 Αυγούστου 400. αλλά πιθανώς ο Σιμλικιανός πέθανε μεταξύ του τέλους του 400 και του πρώτου μισού του 401[6]. Η ημέρα της γιορτής του Σιμπλικιανού μεταφέρθηκε αργότερα στις 16 Αυγούστου για να μην έρχεται σε σύγκρουση με την Κοίμηση της Θεοτόκου, και με τη μεταρρύθμιση του Αμβροσιανού τελετουργικού που συνέβη μετά τη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού, η εορτή του μεταφέρθηκε στις 14 Αυγούστου[7].
Ο Σιμπλικιανός αρχικά θάφτηκε στην εκκλησία του Αγίων Ναμπόρ και Φήλιξ στο Μιλάνο και αργότερα μεταφέρθηηκε, ίσως στις 15 Αυγούστου, στη βασιλική που μετονομάστηκε προς τιμήν του Βασιλική του Αγίου Σιμπλικιανού[7]. Το 1582 ο Άγιος Κάρλο Μπορομέο, ο καρδινάλιος αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, διέταξε την κανονική αναγνώριση των λειψάνων του Σιμπλικιανού που τυλίχτηκαν κάτω από τον μεγάλο βωμό][8] και στη συνέχεια τα ιερά λείψανά του μεταφέρθηκαν κατά τη διάρκεια μιας πανηγυρικής πομπής στον ναό της Οδίρνης[9].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ thesaurus
.cerl .org /record /cnp00284241. - ↑ Ruggeri, Fausto (1991). I Vescovi di Milano (στα Ιταλικά). Milan: NED. σελ. 13. ISBN 88-7023-154-2.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Cazzani, Eugenio (1996). Vescovi e arcivescovi di Milano (στα Ιταλικά). Milano: Massimo. σελίδες 22–23. ISBN 88-7030-891-X.
- ↑ Smith, William; Wace, Henry (2003). «Simplicanus St.». A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines. City: Adamant Media Corporation, Vol 4, part 2, pag 688-9. ISBN 978-1-4021-8728-5. https://books.google.com/books?id=F-T5z0H6qhwC&pg=PA688.
- ↑
The Confessions of Saint Augustine (Outler), Book VIII, Chapter 2. Wikisource.
- ↑ Contributi di ricerca su Ambrogio e Simpliciano: atti del secondo dies academicus, 3-4 aprile 2006. Studia Ambrosiana, Vol 1 (στα Ιταλικά). Milano: Biblioteca Ambrosiana. 2007. σελ. 72.
- ↑ 7,0 7,1 Claudio Magnoli (2006). «La memoria di due Santi Vescovi milanesi» (στα Ιταλικά). Il Duomo Notizie (July–August).
- ↑ Lusuardi Siena, Silvia· Neri, Elisabetta· Greppi, Paola. Le chiese di Ambrogio e Milano [The churches of Ambrose and Milan] (στα Ιταλικά). Éditions de la Sorbonne. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2021. (at n. 33).
- ↑ Schofield, Richard; Ceriani Sebregondi, Giulia (2004). «Architecture and the Assertion of the Cult of Relics in Milan's Public Spaces». Annali di Architettura (Vicenza, Centro Studi Andrea Palladio) (16). https://www.academia.edu/1229512.
