Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Βίνσουμ (1980)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Βίνσουμ (1980) | |
|---|---|
 Σωστικά συνεργεία στα βαγόνια του συρμού | |
| Χώρος | Χρόνινγκεν (Ολλανδία) |
| Ώρα | ~ 23:25΄ |
| Ημερομηνία | 25 Ιουλίου 1980 |
| Τοποθεσία | Βινσουμ |
| Τύπος | Σύγκρουση επιβατικών συρμών |
| Αίτια | Ελλιπής σηματοδοσία |
| Θάνατοι | 9 |
| Τραυματισμοί | 21 |
Τα ξημερώματα, το ομιχλώδες πρωινό της Παρασκευής 25 Ιουλίου 1980, έλαβε χώρα ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα κοντά στο Βίνσουμ (Winsum) στο Χρόνινγκεν (Ολλανδία), στο οποίο σκοτώθηκαν 9 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 21. Δύο τρένα, αποτελούμενα από πολλαπλές μονάδες τύπου Blauwe Engel, συγκρούστηκαν μετωπικά μέσα σε πυκνή ομίχλη. Το δυστύχημα έλαβε χώρα 40 χρόνια μετά την καταστροφή του τρένου στο Ράνουμ (Ranum) (βόρεια του Βίνσουμ) με δεκατρείς νεκρούς και δεκατρείς τραυματίες.
Χρονική αλληλουχία του δυστυχήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μονής γραμμής διαδρομή μεταξύ Σάουβερντ (Sauwerd) και Ρόοντεσχοολ (Roodeschool) χρησιμοποιήθηκε επί περίπου δεκατρία χρόνια χωρίς ATB (σύστημα αυτόματης σηματοδοσίας) και φωτεινά σήματα. Η διαδρομή ασφαλίστηκε με τη βοήθεια κεντρικού συστήματος ελέγχου κυκλοφορίας μέσω ραδιοφώνου (CRVL, Central Radio Traffic Control). Τα ξημερώματα της 25ης Ιουλίου, γύρω στις 7.30΄ π.μ., ο μηχανοδηγός της προαστιακής αμαξοστοιχίας 8726 (δύο σετ συρμών) αναχώρησε από τον σταθμό Βίνσουμ προς την κατεύθυνση του Χρόνινγκεν. Ο έλεγχος κυκλοφορίας είχε μόλις ανακοινώσει ότι έπρεπε να περιμένει στο Βίνσουμ επειδή η αντίθετης κατεύθυνσης αμαξοστοιχία (προς Ρόοντεσχοολ) είχε αναχωρήσει από το Σάουβερντ με λίγα λεπτά καθυστέρηση. Η ορατότητα ήταν μόλις 200 μέτρα, λόγω της πυκνής ομίχλης. [1] Ο μηχανοδηγός είδε τα πρόσθια φώτα του επερχόμενου τρένου 8713 (ένα σετ) να εμφανίζονται κοντά στο Φοσλάαν (Voslaan) την τελευταία στιγμή, αλλά τότε ήταν ήδη πολύ αργά. Χρόνια αργότερα, ο τότε αντιδήμαρχος και μάρτυρας Λου Χαουκέμα είπε: «Ήταν ένα ομιχλώδες πρωινό. Γέμιζα στην αντλία στην άλλη πλευρά της διάβασης. Ακούσαμε δύο κόρνες - τα τρένα εξακολουθούσαν να σφυρίζουν όταν πλησίαζαν σε ισόπεδη διάβαση. Πριν καταλάβουμε ότι ήταν δύο διαφορετικοί ήχοι, ακούστηκε ένας δυνατός γδούπος». Μετά από μια εκκωφαντική σιωπή, δεν άργησαν να ακολουθήσουν οι κραυγές και οι κραυγές των τραυματιών. «Δεν έχω ακούσει πιο δυσοίωνο ήχο». [2] Τα δύο τρένα συγκρούστηκαν μεταξύ τους με 80 km/h. Η καμπίνα του τρένου από το Σάουβερντ είχε κυλήσει πάνω από την καμπίνα του τρένου από το Βίνσουμ. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να απεγκλωβιστούν οι τραυματίες, λόγω της πυκνής ομίχλης και επειδή έπρεπε πρώτα να γεμίσει ένα χαντάκι με άμμο. Αυτό που θα μπορούσε ακόμα να μετακινηθεί, στη συνέχεια ρυμουλκήθηκε. Τα τρακαρισμένα τμήματα των συρμών 87 και 84 ανυψώθηκαν από τη γραμμή και τοποθετήθηκαν στο λιβάδι για έρευνα. Στη συνέχεια τα τρένα μεταφέρθηκαν στο διαλυτήριο με χαμηλούς φορτωτές. Τα άθικτα μέρη συναρμολογήθηκαν σε ένα «νέο» σετ τρένου 87. Το πίσω τρένο, από το Χρόνινγκεν, το 79, είχε μόνο μικρές ζημιές.
Αιτία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το CRVL απαιτούσε πολλή χειρωνακτική εργασία και προσοχή από όλους τους εμπλεκόμενους [3] είχε το μειονέκτημα ότι τα τρένα δεν μπορούσαν να παρακολουθηθούν και επομένως έπρεπε να βασιστεί στο μήνυμα διέλευσης από τους μηχανοδηγούς και των δύο αμαξοστοιχιών, μετά το οποίο ο σταθμάρχης μπορεί να εγκρίνει την αναχώρηση. Μόλις το τρένο είχε φύγει από το Βίνσουμ, δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει, για τον απλούστατο λόγο ότι ο ελεγκτής κυκλοφορίας πίστευε ότι το τρένο θα περίμενε στο Βίνσουμ.
Η πραγματική αιτία δεν έγινε ποτέ πλήρως κατανοητή. Ο μηχανοδηγός μπορεί να πίστευε ότι το τρένο βρισκόταν ένα σταθμό νωρίτερα, στο Μπάφλο, αλλά η διαφορά ήταν ξεκάθαρα ορατή. Ο προϊστάμενος, ένας από τους 21 τραυματίες, δεν θυμόταν πώς ο μηχανοδηγός τον είχε ενημερώσει ότι έφευγε. Ούτε παρατήρησε ότι δεν περίμενε άλλο τρένο.
Μέτρα μετά το ατύχημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το CRVL καταργήθηκε το 1981 και η διαδρομή εφοδιάστηκε με φωτεινά σήματα. Το 2005, 25 χρόνια μετά το ατύχημα, τοποθετήθηκε μνημείο φράχτη με την επιγραφή 1980 – 2005 στο λιβάδι στο Φόσλααν (Voslaan) στη μνήμη των εννέα θυμάτων. [2]
Στα τέλη του 2007, ο σιδηρόδρομος εξοπλίστηκε με το σύστημα σηματοδοσίας τρένων ATB νέας γενιάς, το οποίο μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ De mist had niets te maken met het ongeval, de treinen konden elkaar in Station Winsum en in Station Sauwerd niet zien aankomen.
- ↑ 2,0 2,1 Winsum herdenkt na 25 jaar eindelijk treinramp, Leeuwarder Courant, 25 juli 2005
- ↑ Seinhuis personeel en Trein personeel.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jongerius, René (1993). Spoorwegongevallen in Nederland 1839-1993. Deel 22 in de boekenreeks van de NVBS. Haarlem: Schuyt & Co. ISBN 9060973410.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το δυστύχημα παίζει σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημα του Maarten 't Hart De Nachtstemmer (2019).
- Περιοδικό Rail No. 379, Νοέμβριος 2020, σελ. 56 ev
- Μετάδοση RTV Noord