Σιδηροδρομικό δυστύχημα στις Βερσαλλίες
| Σιδηροδρομικό δυστύχημα στις Βερσαλλίες | |
|---|---|
 Απομεινάρια του συρμού μετά το δυστύχημα | |
| Χώρος | Βερσαλλίες (Γαλλία) |
| Ώρα | ~ 17:45΄ |
| Ημερομηνία | 8 Μαΐου 1842 |
| Τοποθεσία | Μεντόν |
| Τύπος | Εκτροχιασμός επιβατικού συρμού |
| Αίτια | Θραύση άξονα ατμομηχανής |
| Θάνατοι | Εκτιμώμενοι μεταξύ 52 και 200 |
| Τραυματισμοί | Εκατοντάδες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στις 8 Μαΐου 1842, ένα τρένο εκτροχιάστηκε στο μεσοδιάστημα μεταξύ των σταθμών Μεντόν (Meudon) και Μπελβύ (Bellevue) στη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Βερσαλλιών και Παρισιού, Γαλλία. Το τρένο ταξίδευε προς το Παρίσι και εκτροχιάστηκε όταν στην προπορευόμενη ατμομηχανή έσπασε ένας άξονας και τα βαγόνια από πίσω σχημάτισαν σωρό επάνω της και πήραν φωτιά. Ήταν το πρώτο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Γαλλία και το πιο θανατηφόρο στον κόσμο εκείνη την εποχή, προκαλώντας από 52 έως 200 θανάτους, συμπεριλαμβανομένου του εξερευνητή Ζυλ Ντυμόν Ντ'Υρβίλ (Jules Dumont d'Urville) . Το δυστύχημα οδήγησε τους Γάλλους να εγκαταλείψουν την πρακτική του κλειδώματος των επιβατών στα βαγόνια.
Η κόπωση μετάλλου ήταν ελάχιστα κατανοητή εκείνη την εποχή και το δυστύχημα οδήγησε σε συστηματική έρευνα για το πρόβλημα.
Εκτροχιασμός και πυρκαγιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αργά το απόγευμα της Κυριακής, 8 Μαΐου 1842, οι δημόσιοι εορτασμοί που πραγματοποιούνταν προς τιμήν της εορτής του βασιλέα Λουδοβίκου Φιλίππου στους Κήπους των Βερσαλλιών [1] είχαν ολοκληρωθεί και πολλοί άνθρωποι επιθυμούσαν να επιστρέψουν στο Παρίσι. Στις 5:30΄ μ.μ. ένα τρένο έφυγε από τον σιδηροδρομικό σταθμό Rive Gauche [note 1] (αριστερή όχθη του Σηκουάνα) των Βερσαλλιών για τον σταθμό Μονπαρνάς στο Παρίσι. [2] Πάνω από 120 μ. σε μήκος και αποτελούμενο από 16 έως 18 βαγόνια που έλκονταν από δύο ατμομηχανές, το τρένο ήταν γεμάτο και μετέφερε 770 επιβάτες. [3] Ταξιδεύοντας με 40 χλμ./ώ. μεταξύ Μπελβύ και Μεντόν, [1] ένας από τους άξονες της πρόσθιας ατμομηχανής έσπασε και το όχημα εκτροχιάστηκε, σκορπίζοντας το περιεχόμενο του θαλάμου καύσης του. Όταν η δεύτερη ατμομηχανή και τα βαγόνια συνέχισαν συσσωρευόμενα πάνω την εκτροχιασμένη ατμομηχανή, τα βαγόνια πήραν φωτιά, εγκλωβίζοντας τους επιβάτες. Οι επιβάτες ήταν κλειδωμένοι στα διαμερίσματα των βαγονιών, όπως συνηθιζόταν τότε στην ηπειρωτική Ευρώπη. [2]
Η πυρκαγιά ήταν τόσο έντονη που δεν ήταν δυνατό να προσδιοριστεί ο αριθμός των θυμάτων, με τις εκτιμήσεις να κυμαίνονται μεταξύ 52 [2] και 200, [4] και εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν σοβαρά. [5] Μεταξύ των θανάτων ήταν ο εξερευνητής Ζυλ Ντυμόν Ντ'Υρβίλκαι η οικογένειά του. Τα λείψανά του αναγνωρίστηκαν από έναν γλύπτη από ένα καλούπι που είχε φτιάξει από το κρανίο του. [2] :60
Ορισμένες θρησκευτικές ομάδες είπαν ότι οι επιβάτες είχαν τιμωρηθεί επειδή ταξίδεψαν την Κυριακή. [6] Ένα παρεκκλήσι με το όνομα "Notre-Dame-des-Flammes" (Η Παναγία των Φλογών) χτίστηκε στο Μεντόν στη μνήμη των θυμάτων. Αυτό καταχωρήθηκε ως ιστορικό Μνημείο το 1938, αλλά καταργήθηκε το 1959 και κατεδαφίστηκε αμέσως μετά. [7]
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτή ήταν η χειρότερη σιδηροδρομική καταστροφή στον κόσμο εκείνη την εποχή. Το δυστύχημα οδήγησε στην εγκατάλειψη της πρακτικής του κλειδώματος των επιβατών στα διαμερίσματα των βαγονιών στη Γαλλία. [8] Η γαλλική κυβέρνηση διόρισε επιτροπή για τη διερεύνηση του δυστυχήματος. Αυτή συνέστησε τη δοκιμή των αξόνων για τον προσδιορισμό της διάρκειας ζωής τους και την παρακολούθηση της χρήσης τους, ώστε να μπορούν να αντικατασταθούν μετά από συγκεκριμένη χρονική διάρκεια χρήσης.[9]
Η κόπωση μετάλλων ήταν ελάχιστα κατανοητή εκείνη την εποχή και το δυστύχημα συνδέεται με τις απαρχές της συστηματικής έρευνας για το πρόβλημα. [10] Η εργασία των H.H Edwards, Ουίλιαμ Ράνκιν,Ουίλιαμ Φέρμπερν και άλλων περιέγραψε τη διαδικασία κόπωσης και ο Ράνκιν ανέπτυξε λύση για τους σιδηροδρομικούς άξονες. [11] Αργότερα, κατά τη διάρκεια του 1856 έως το 1870, το έργο του Άουγκουστ Βέλερ (August Wöhler) βοήθησε στη βελτίωση των δοκιμών των αξόνων και έτσι αυξήθηκε η διάρκεια ζωής του άξονα. [9]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Υφίστανται σιδηροδρομικές γραμμές και στις δύο όχθες του ποτεμού Σηκουάνα συνδέοντας Παρίσι και Βερσαλλίες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Louis Armand. Histoire des chemins de fer en France (στα Γαλλικά). Presses Modernes. σελ. 42.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Charles Francis Adams (1879). Notes on Railroad Accidents. G. P. Putnam's Sons. Available online at catskillarchive.com The Versailles Accident. Accessed 26 October 2012.
- ↑ Patrice Boussel (1972). Histoire de la vie française: Les révolutions, 1789–1871 (στα Γαλλικά). Éditions de "l'Illustration". Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Pierre Mercier (1993). «L'opinion publique après le déraillement de Meudon en 1842» (στα γαλλικά). Paris et Ile-de-France – Mémoires (Tome 44) (Fédération des sociétés historiques et archéologiques de Paris et Ile-de-France).
- ↑ Guy Fargette (2001). Emile et Isaac Pereire (στα Γαλλικά). Harmattan. σελ. 69. ISBN 978-2-7475-0737-0. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ M. Fuentes· M. Elices (13 Σεπτεμβρίου 2000). Fracture Mechanics: Applications and Challenges: Applications and Challenges. Elsevier. σελίδες 174–175. ISBN 978-0-08-043699-9. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ «Chapelle Notre Dame des Flammes». patrimoine-de-france.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Gately, Iain (6 Νοεμβρίου 2014). Rush Hour. σελ. 82. ISBN 9781781854068.
- ↑ 9,0 9,1 Sendeckyj 2006.
- ↑ Sendeckyj 2006, σελ. 472.
- ↑ Sendeckyj 2006, σελ. 488.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- George Sendeckiyj (2006). "Early Railroad Accidents and the Origins of research on fatigue of metals", Appendix A of Theodore Nicholas (2006). High Cycle Fatigue: A Mechanics of Materials Perspective. Elsevier. ISBN 978-0-08-044691-2.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lewis, Peter R.· Nisbet, Alistair (2008). Wheels to Disaster!: The Oxford train wreck of Christmas Eve, 1874. Tempus. ISBN 978-0-7524-4512-0.
- Louis Eugène Robert (1843). Histoire et description naturelle de la commune de Meudon (στα Γαλλικά). Paulin. σελίδες 110–144. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Meudon rail accident στο Wikimedia Commons