Σάντα Μαρία Νοβέλλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 43°46′27.48″N 11°14′57.73″E / 43.7743000°N 11.2493694°E / 43.7743000; 11.2493694

Βασιλική Σάντα Μαρία Νοβέλλα
Basilica di Santa Maria Novella
Χάρτης
Είδοςελάσσονα βασιλική, μουσείο[1], θρησκευτικό μουσείο[2], θρησκευτικό μουσείο[3] και museum of a public entity[3]
Αρχιτεκτονικήγοτθική αρχιτεκτονική και αναγεννησιακή αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηPiazza Santa Maria Novella 18, 50123 Firenze, FI[4] και Piazza Santa Maria Novella 18, 50123 Firenze[3]
Γεωγραφικές συντεταγμένες43°46′27″N 11°14′58″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[5]
Θρησκευτική υπαγωγήΑρχιεπισκοπή της Φλωρεντίας
Διοικητική υπαγωγήΦλωρεντία[6][1][2]
Τοποθεσίαιστορικό κέντρο της Φλωρεντία
ΧώραΙταλία[7][6][8]
Έναρξη κατασκευής1278, 1458 και 2001[1]
ΙδιοκτήτηςΤάγμα των Δομινικανών[9]
Γενικές διαστάσεις99,2 μέτρα × 28,2 μέτρα
ΑρχιτέκτοναςΛέων Μπαττίστα Αλμπέρτι, Jacopo Passavanti και Fra' Ristoro da Campi
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[6] και τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1982)
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Η Σάντα Μαρία Νοβέλλα (ιταλικά: Santa Maria Novella) είναι χριστιανικός ναός στη Φλωρεντία από το τάγμα των Δομινικανών. Η εκκλησία μαζί με το διπλανό στεγασμένο διάδρομο περιλαμβάνουν πολυάριθμα έργα τέχνης και ταφικά μνημεία. Ιδιαίτερα διάσημες είναι οι τοιχογραφίες από καλλιτέχνες της γοτθικής και πρώιμης αναγεννησιακής εποχής. Χρηματοδοτήθηκαν από σημαίνουσες Φλωρεντιανές οικογένειες οι οποίες κατασκεύασαν τα ταφικά παρεκκλήσια σε καθαγιασμένο τόπο.

Η εκκλησία αποκαλείται Νοβέλλα (Νέα) επειδή κτίστηκε σε θέση ενός ναού του 9ου αιώνα.[10] Όταν ο χώρος δόθηκε στο τάγμα των Δομινικανών το 1221, αποφάσισαν να κτίσουν ένα νέο ναό και τον πλευρικό διάδρομο. Η εκκλησία σχεδιάστηκε από δύο Δομινικανούς μοναχούς, τους Φρα Σίστο Φιορεντίνο και τον Φρα Ριστόρο ντα Κάμπι. Η κατασκευή άρχισε στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα (περί το 1276) και διήρκησε 80 χρόνια, και ολοκληρώθηκε υπό την επίβλεψη του Ιακόπο Ταλέντι με την κατασκευή του κωδωνοστασίου ύψους 68 μέτρων το 1333. Το 1360 προστέθηκαν τα γοτθικά τόξα στην πρόσοψη, με την πρόθεση να στεγάσουν σαρκοφάγους.[10] Η εκκλησία καθαγιάστηκε το 1420. Η πρόσοψη από λευκό και πράσινο μάρμαρο είναι έργο του Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι και έγινε την περίοδο 1456-1470 σε αναγεννησιακό ρυθμό.[11]

Ο ναός είναι τρίκλιτη βασιλική σε σχήμα Τ. Έχει μήκος 99,2 μέτρα, πλάτος 28,2 μέτρα και στο εγκάρσιο κλίτος 61,54 μέτρα. Το εσωτερικό αποπνέει εικόνα αυστηρότητας. Οι κιονοστοιχίες με οξυκόρυφα τόξα βασίζονται σε κίονες κορινθιακού ρυθμού. Πολλά από τα παράθυρα έχουν βιτρώ του 15ου-16ου αιώνα. Ο άμβωνας είναι έργο του 1443. Από τις τοιχογραφίες του κλίτους ξεχωρίζει η Αγία Τριάδα από τον Μαζάτσο, όπου περιλαμβάνει πρωτοπόρα απεικόνιση της προοπτικής και των μαθηματικών αναλογιών. Στην τοιχογράφηση του ναού έχουν εργαστεί πάρα πολλοί καλλιτέχνες, από τον Τζόττο μέχρι τον Σάντρο Μποττιτσέλλι[12].

Το παρεκκλήσι Τουρναμπουόνι έχει τοιχογραφίες από τον Ντομένικο Γκιρλαντάιο τη περίοδο 1485-1490 και ο εσταυρωμένος είναι έργο του Τζαμπολόνια. Το παρεκκλήσι Φιλίππο Στρότσι έχει τοιχογραφίες του 1502 με τη ζωή των Αποστόλων από τον Φιλίππο Λίππι. Στο παρεκκλήσι Γκόντι βρίσκεται ο ξύλινος Εσταυρωμένος του Φιλίππο Μπρουνελέσκι. Στο παρεκκλήσι Στρότσι ντι Μαντόνα έχει τοιχογραφίες του μέσου του 14ου αιώνα με σκηνές εμπνευσμένες από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Το Ισπανικό Παρεκκλήσι (Καπέλλα ντέλι Σπανιόλι), στο πράσινο περιστήλιο, είναι έργο του μέσου του 14ου αιώνα με τοιχογραφίες του Αντρέα ντα Φιρέντσε (1365-1367). Πέρα από το πράσινο περιστήλιο, σώζεται επίσης το μεγάλο περιστήλιο και το περιστήλιο των νεκρών.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Sistema Cultura. Ανακτήθηκε στις 31  Ιανουαρίου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
  4. ↑ Digital archive of the Fondo Edifici di Culto. 002443. Ανακτήθηκε στις 2  Οκτωβρίου 2023.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 dati.beniculturali.it.
  7. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 1994. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  8. ↑ Sistema Cultura. 7  Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31  Ιανουαρίου 2020.
  9. ↑ www.smn.it/en/domenicani/.
  10. ↑ 10,0 10,1 Decker, Heinrich (1969) [1967]. The Renaissance in Italy: Architecture • Sculpture • Frescoes. New York: The Viking Press. σελ. 24. ISBN 0-670-59395-8. 
  11. ↑ De La Croix, Horst· Tansey, Richard G.· Kirkpatrick, Diane. Gardner's Art Through the AgesΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή (9th έκδοση). Harcourt Brace Jovanovich. σελ. 610. ISBN 0155037692. 
  12. ↑ H. Riaño, Peio (August 1, 2013). «Homosexuales que hicieron brillar a la Iglesia» (στα es). El Confidencial. https://www.elconfidencial.com/cultura/2013-08-01/homosexuales-que-hicieron-brillar-a-la-iglesia_14471/. Ανακτήθηκε στις February 3, 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σάντα_Μαρία_Νοβέλλα&oldid=10505321"