Ρωσσαγγλογάλλος
Ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι έμμετρη σάτιρα του 1812 με πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές επισημάνσεις της περιόδου που οδήγησε στην ελληνική επανάσταση του 1821. Η έμμετρη σάτιρα εξελίσσεται σε διάλογο μεταξύ δύο φανταστικών χαρακτήρων, του Φιλέλληνα και του Ρωσσαγγλογάλλου ως εκπροσώπου των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Τάσος Βουρνάς θεωρεί το κείμενο αποτέλεσμα πολιτικής ζύμωσης που κτυπά με αποφασιστικότητα τους εκμεταλλευτές των σκλαβωμένων Ελλήνων και ανάλογο της πολιτικής σάτιρας που διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την εριστική πολιτική φιλολογία, μετά την γαλλική επανάσταση[1].
Το κεντρικό νόημα της σάτιρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην εξέλιξη του κειμένου ο Ρωσσαγγλογάλλος αντιπαραθέτει σκωπτικά το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων με το οδυνηρό παρόν προκειμένου να τους υποβαθμίσει σε βαθμό γελοιοποίησης, αμφισβητώντας επί της ουσίας τη σχέση των υποτελών ραγιάδων με τους ένδοξους προγόνους τους.
Ο Φιλέλληνας απαντά πως η Ελλάδα πράγματι υπήρξε μεγάλη στο παρελθόν, αλλά σήμερα είναι άθλια και ανάξια εξαιτίας της αμάθειας, προβάλλοντας επί της ουσίας το κεντρικό πρόταγμα του νεοελληνικού διαφωτισμού για εκπαίδευση των νεοελλήνων προκειμένου να γνωρίσουν την παράδοσή τους. Επίσης, αναφέρεται σε όλους αυτούς που έχουν μεν τη δυνατότητα να βοηθήσουν, αλλά τελικά την καταβαραθρώνουν, όπως και κάθε έννοια ελευθερίας, ώστε να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, υπονοώντας τις μεγάλες δυνάμεις.
Φιλολογική και πολιτική κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον Κ.Θ Δημαρά, που το θεωρεί λόγιο αν και άτεχνο φιλολογικά έργο, για οποιαδήποτε απόπειρα φιλολογικής κριτικής θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν το γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό εννοιολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται το κείμενο, κάτι που πρέπει να αποτελεί φροντίδα του ιστορικού που θα επιχειρήσει να αναλύσει το περιεχόμενο της σάτιρας[2]
Το έργο φαίνεται να αντανακλά τη μεταστροφή της συμπεριφοράς των Ελλήνων, που εγκαταλείποντας τις προσδοκίες τους για μια έξωθεν παρέμβαση, στρέφονται στην προοπτική μιας αυτοδύναμης εξέγερσης για την εθνική ανεξαρτησία. Επίσης, το γενικότερο περιεχόμενο των διαλόγων μεταξύ του Φιλέλληνα και του Ρωσσοαγγλογάλλου υποδεικνύει γνώση της διπλωματικής και της πολεμικής σκηνής στο ευρύτερο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι της περιόδου[3].
Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βουρνάς, Τάσος (1997). Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας. Α΄. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 44.
- ↑ Δημαράς, Κ. Θ. (1990). Ό Ρωσσαγγλογάλλος: κριτική έκδοση μέ επιλεγόμενα. Αθήνα: Πορεία,. σελ. 41.
- ↑ Παναγιωτόπουλος, Βασίλης (1994). «Γύρω στον «Ρωσσοαγγλογάλλο»». Επιστημονική συνάντηση στη μνήμη του Κ.Θ. Δημαρά. Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Ιδρύματος Νεοελληνικών Σπουδών. σελ. 83. ISBN 960-7094-23-9.