Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρωμαϊκή οικία Κω

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρωμαϊκή οικία Κω
Χάρτης
Είδοςαρχαιολογική θέση, αρχιτεκτονική κατασκευή και reconstructed structure
Γεωγραφικές συντεταγμένες36°53′24″N 27°17′18″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Κω
ΤοποθεσίαΚως
ΧώραΕλλάδα
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα
Commons page Πολυμέσα

Η Ρωμαϊκή οικία ή Casa Romana είναι μια ρωμαϊκή έπαυλη Πομπηϊανού τύπου του τέλους του 2 αι και των αρχών του 3 αι μ.Χ., κτισμένη στα ερείπια μιας Ελληνιστικής οικίας με θαυμάσιο αποχετευτικό σύστημα που βρίσκεται στην Κω. Αποτελείται από 36 δωμάτια και 3 υπαίθριους χώρους, τα αίθρια ή άτρια (από το λατινικό atrium). Η οικία έχει αναστηλωθεί.

Το 1933, ο μεγάλος σεισμός κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά την Κω. Οι Ιταλοί, που τότε κατείχαν το νησί, βρήκαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε πολεοδομικό ανασχεδιασμό και πραγματοποίησαν εκτενείς ανασκαφές, καθώς γνώριζαν πως κάτω από τα ισοπεδωμένα κτίρια κρύβονταν αρχαία μνημεία. Ο Ιταλός αρχαιολόγος Laurenzi ανέλαβε την ανασκαφή και έπειτα η Ιταλική Διοίκηση προχώρησε στην πλήρη αναστήλωση της οικίας, η οποία και ολοκληρώθηκε ως το 1940.

Η κεντρική είσοδος του κτιρίου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά. Εκεί συναντάμε βάση αγάλματος ή στήλης με την επιγραφή «ΑΠΕΛΕΞΙΚΑΚΟΣ» (αυτός που διώχνει το κακό). Στο πρώτο άτριο βρίσκεται μια μικρή δεξαμενή και στο δάπεδο ένα εντυπωσιακό και καλοδιατηρημένο ψηφιδωτό με παράσταση πάνθηρα που κατασπαράζει ελάφι. Σχεδόν σε όλα τα δωμάτια της οικίας έχουν πανέμορφα ψηφιδωτά αλλά και πλούσιο διάκοσμο. Στο κεντρικό δωμάτιο της οικίας (ανδρώνας) αλλά και σε άλλα υπάρχουν ίχνη ορθομαρμάρωσης και ψηφιδωτά δάπεδα με γεωμετρικά κοσμήματα, παραστάσεις τίγρης, πάνθηρα κ.ά. Οι βοηθητικοί χώροι βρίσκονται στη βορειοδυτική πλευρά, κοντά στη σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Σε κάθε αίθριο υπάρχουν μικρές ή μεγάλες δεξαμενές και ψηφιδωτά διαφόρων τύπων με πλούσια θεματολογία από Νηριήδες ως δελφίνια. Στο κτίριο βρέθηκαν και αγάλματα Νυμφών, της Αθηνάς, καθώς και ψηφιδωτό με αναπαράσταση βυθού, που αποδεικνύουν ότι η ζωή της οικίας ξεκίνησε στο τέλος της Ελληνιστικής εποχής.