Ρουβρένιο
Το ρουβρένιο (5,6,11,12- τετραφαινυλοτετρακένιο) είναι πολυκυκλικός αρωματικός υδρογονάνθρακας, κόκκινου χρώματος. Έχει τον χημικό τύπο C42H28, ενώ το μοριακό του βάρος είναι 532,7 g/mol. Χρησιμοποιείται ως φωτοευαισθητοποιητής στη χημειοφωταύγεια και ως πηγή κίτρινου φωτός στα φωτιστικά.
Ηλεκτρονικές ιδιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως οργανικός ημιαγωγός, η κύρια εφαρμογή του ρουβρένιου είναι στις οργανικές διόδους εκπομπής φωτός (OLED) και στα οργανικά τρανζίστορ φαινομένου πεδίου, τα οποία είναι τα βασικά στοιχεία των εύκαμπτων οθονών. Τα μονοκρυσταλλικά τρανζίστορ μπορούν να παρασκευαστούν χρησιμοποιώντας κρυσταλλικό ρουβρένιο, το οποίο αναπτύσσεται σε κλίβανο τροποποιημένης ζώνης. Αυτή η τεχνική, γνωστή ως φυσική μεταφορά ατμών, εισήχθη το 1998.[1][2]
Το ρουβρένιο έχει, ως οργανικός ημιαγωγός, την υψηλότερη κινητικότητα φορέα φτάνοντας τα 40 cm 2 /(V·s) για τρύπες ηλεκτρονίων. Αυτή η τιμή μετρήθηκε σε OFET που παρασκευάστηκαν με την αποφλοίωση λεπτού στρώματος μονοκρυσταλλικού ρουβρένιου και τη μεταφορά σε υπόστρωμα Si/SiO2.[3]
Κρυσταλλική δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι πολλά τα γνωστά πολύμορφα του ρουβρενίου. Οι κρύσταλλοι που αναπτύσσονται από ατμό στο κενό μπορεί να είναι ως: μονοκλινικά,[4] τρικλινικά,[5] και ορθορομβικά μοτίβα.[6] Οι ορθορομβικοί κρύσταλλοι λαμβάνονται σε ένα κλειστό σύστημα σε έναν κλίβανο δύο ζωνών σε πίεση περιβάλλοντος.[7]
Σύνθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ρουβρένιο παρασκευάζεται με επεξεργασία 1,1,3-τριφαινυλπροπ-2-υν-1-όλης με θειονυλοχλωρίδιο.[8] Το προκύπτον χλωροαλένιο υφίσταται διμερισμό και αφυδροχλωρίωση για να δώσει τελικά το ρουβρένιο.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Laudise, R.A; Kloc, Ch; Simpkins, P.G; Siegrist, T (1998). «Physical vapor growth of organic semiconductors». Journal of Crystal Growth 187 (3–4): 449. doi:. Bibcode: 1998JCrGr.187..449L.
- ↑ Jurchescu, Oana Diana (2006) "Low Temperature Crystal Structure of Rubrene Single Crystals Grown by Vapor Transport" Αρχειοθετήθηκε 2012-02-25 στο Wayback Machine. in Molecular organic semiconductors for electronic devices, PhD thesis Rijksuniversiteit Groningen.
- ↑ Hasegawa, Tatsuo and Takeya, Jun (2009). «Organic field-effect transistors using single crystals». Sci. Technol. Adv. Mater. 10 (2): 024314. doi:. PMID 27877287. Bibcode: 2009STAdM..10b4314H.
- ↑ Taylor, W. H. (1936). «X-ray measurements on diflavylene, rubrene, and related compounds». Zeitschrift für Kristallographie 93: 151. doi:.
- ↑ Akopyan, S. A.; Avoyan, R. L. and Struchkov, Yu. T. Z. Strukt. Khim. 3, 602 (1962)
- ↑ Henn, D. E.; Williams, W. G. (1971). «Crystallographic data for an orthorhombic form of rubrene». J. Appl. Cryst. 4 (3): 256. doi:.
- ↑ Bulgarovskaya, I.; Vozzhennikov, V.; Aleksandrov, S.; Belsky, V. (1983). Latv. PSR Zinat. Akad. Vestis, Fiz. Teh. Zinat. Ser. 4. 53: 115
- ↑ Furniss, B. Vogel's Textbook of Practical Organic Chemistry (5th έκδοση). σελίδες 840–841.
- ↑ Furniss, B. Vogel's Textbook of Practical Organic Chemistry (5th έκδοση). σελίδες 844–845.