Ριχάρδος Γ΄ της Νορμανδίας
| Ριχάρδος Γ΄ της Νορμανδίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1001 (περίπου) Νορμανδία |
| Θάνατος | 6 Αυγούστου 1027 Νορμανδία |
| Αιτία θανάτου | δηλητήριο |
| Τόπος ταφής | Rouen Cathedral |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αδελαΐδα της Γαλλίας (από 1027)[1] |
| Τέκνα | Νικόλαος της Νορμανδίας Alix de Normandie |
| Γονείς | Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας και Ιουδήθ της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Αλίκη της Νορμανδίας Ελεονώρα της Νορμανδίας Μοζέ Γουλιέλμος του Ταλού Ροβέρτος Α΄ της Νορμανδίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Νορμανδίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δούκας της Νορμανδίας (1026–1027) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ριχάρδος Γ΄ της Νορμανδίας (γαλλικά: Richard III de Normandie, 997/1001 – 3 Φεβρουαρίου 1027), δούκας της Νορμανδίας (1026 - 1027) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ριχάρδου Β΄ της Νορμανδίας και της Ιουδήθ της Βρετάνης κόρης του Κόναν Α΄ της Βρετάνης.[2] Με την άνοδο του στον δουκικό θρόνο ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον ίδιο και στον μικρότερο αδελφό του Ροβέρτο τον Μεγαλοπρεπή που έληξε με τον θάνατο του Ριχάρδου Γ΄ σε λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Γύρω στο 1020 ο πατέρας του τον έστειλε με έναν μεγάλο στρατό για να βοηθήσει τον κουνιάδο του Ρενώ Α΄ κόμη της Βουργουνδίας, που είχε δεχτεί επίθεση από τον επίσκοπο και κόμη Ούγο του Σαλόν ο οποίος τον φυλάκισε.[3]
Ο Ριχάρδος Β΄ πέθανε τον Αύγουστο του 1026 και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ριχάρδος, αμέσως μετά την άνοδο του στον δουκικό θρόνο ξέσπασαν εμφύλιες διαμάχες επειδή ο μικρότερος αδελφός του Ροβέρτος αισθανόταν μειονεκτικά με την κομητεία του Εμουά που κληρονόμησε. Η εξέγερση του Ροβέρτου έγινε με επίκεντρο την πόλη του Φαλαίζ αλλά ηττήθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος, απελευθερώθηκε αφού πρώτα αναγκάστηκε να δώσει στον Ριχάρδο όρκους πίστης και υποταγής. Ο Ριχάρδος επέστρεψε στην συνέχεια με τον στρατό του στην Ρουέν αλλά πέθανε αιφνίδια, τον διαδέχτηκε ο Ροβέρτος.[4]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιανουάριο του 1027 παντρεύτηκε την Αδέλα κόρη του Ροβέρτου Β΄ της Γαλλίας με την οποία δεν απέκτησε παιδιά, μετά τον θάνατο του Ριχάρδου Γ΄ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο της στις 6 Αυγούστου 1027 τον Βαλδουίνο Ε΄ της Φλάνδρας.[5] Με άγνωστη ερωμένη απέκτησε :
- Αλίκη, παντρεύτηκε τον Ρανούλφ, υποκόμη του Μπαγιέ[2][6]
- Νικόλαος, ηγούμενος του Αγίου Ουέν στην Ρουέν (πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1092)[2][7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p10218.htm#i102171. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1, Herzogs und Grafenhäuser des Heiligen Römischen Reiches Andere Europäiche Fürstenhäuser (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79
- ↑ François Neveux, A Brief History of the Normans, trans. Howard Curtis (Constable & Robbinson, Ltd, London, 2008), pp. 97-8
- ↑ David Crouch, The Normans: The History of a Dynasty, (Hambledon Continuum, 2007), p. 46
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1, Herzogs und Grafenhäuser des Heiligen Römischen Reiches Andere Europäiche Fürstenhäuser (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 11
- ↑ See David C. Douglas, William the Conqueror (1977): 93 (“At the beginning of Duke William’s reign the vicomte of the Bessin was Rannulf, who was the son of a vicomte named Anschitil. He married a daughter of Duke Richard III and was among the defeated rebels at Val-ès-Dunes. None the less, the office continued in the family, for he was succeeded by another Rannulf (II) who was established at Avranches before the Norman conquest, and who survived until after April 1089. Moreover, this second Rannulf married Maud, daughter of Richard, vicomte of the Avranchin, thus linking together two powerful vice-comital dynasties which were later in turn to determine the succession of the earldom of Chester.”).
- ↑ David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press, 1964), p. 32. See also Wailly et al., Recueil des Historiens des Gaules et de la France 23 (1894): 379 (E Directorio Monasterii Sancti Audoeni Rotomagensis, Ex Calendario: “26 Febr. Obiit Nicholas abbas.”), 385 (“Selon cheu qui est contenu es croniques des Normans, Richart li tiers, duc de Normendie, fix du secont Richart duc, out un fix appelé Nichole, qui fu moine à Fescampe, et après fu abbe de l’abaie de Saint-Ouen de Rouen”), 387 (Extrait des Chroniques de Saint-Ouen de Rouen: Nicholas, Abbot of Saint-Ouen, Rouen styled “son of Duke Richard III” [Nichole, fix au tiers duc Richart de Normendie]).
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- David Crouch, The Normans: The History of a Dynasty, (Hambledon Continuum, 2007)
- David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press, 1964), p. 32. See also Wailly et al., Recueil des Historiens des Gaules et de la France 23 (1894): 379 (E Directorio Monasterii Sancti Audoeni Rotomagensis, Ex Calendario: “26 Febr. Obiit Nicholas abbas.”)
- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1, Herzogs und Grafenhäuser des Heiligen Römischen Reiches Andere Europäiche Fürstenhäuser (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)
- François Neveux, A Brief History of the Normans, trans. Howard Curtis (Constable & Robbinson, Ltd, London, 2008)
