Πυρκαγιά του Αμβούργου
Η πυρκαγιά του Αμβούργου μαίνονταν το τριήμερο μεταξύ 5ης και 8ης Μαΐου 1842 καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του αρχαίου κέντρου της πόλης. Οι φλόγες ήταν ορατές σε απόσταση πενήντα χιλιομέτρων.[1]
Πορεία και έκβαση της πυρκαγιάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πυρκαγιά ξέσπασε τη νύχτα της 4ης προς την 5η Μαΐου 1842 στην οικία αρ. 42,[2] όπου ζούσε ο Κόεν, κατασκευαστής πούρων. Η αιτία της πυρκαγιάς δεν εξακριβώθηκε. Ο νυχτοφύλακας την αντιλήφθηκε αμέσως και φώναξε την πυροσβεστική, η οποία όμως δεν μπόρεσε να τη σβήσει. Τα γύρω σπίτια έπιασαν φωτιά. Ο καιρός ήταν ήπιος και ο άνεμος αναζωπύρωσε τη φωτιά, μεταδίδοντάς την σε όλη την πόλη. Ένα χρόνο αργότερα, στις 8 Μαΐου 1843 οι πολίτες του Αμβούργου διενήργησαν τιμητικές εκδηλώσεις και κυκλοφόρησαν αναμνηστικά νομίσματα και μετάλλια προς τιμή των θυμάτων και των μαχητών της φωτιάς.
Αποτελέσματα της πυρκαγιάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πυρκαγιά κατέστρεψε περισσόερο από το ενα τέταρτο του Αμβούργου, στοίχισε τη ζωή πενήντα ενός ανθρώπων, και άφησε άστεγους είκοσι χιλιάδες κατοίκους. Χίλια επτακόσια σπίτια και σαράντα ένας δρόμοι καταστράφηκαν. Εκατόν δύο αποθήκες με εμπορεύματα χάθηκαν. Τρεις εκκλησίες, το δημαρχείο, η τράπεζα, το αρχείο και το «Commercium» με το παλαιό χρηματιστήριο έγιναν ανάλωμα του πυρός. Η ασφαλιστική εταιρεία Hamburger Feuerkasse που αποζημίωσε τους κατοίκους υπολόγισε ότι καταστράφηκε το 20% των ακινήτων. Για να αντεπεξέλθει οικονομικά σύναψε δάνειο το οποίο αποπλήρωσε σαράντα χρόνια αργότερα. Η ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης περιοχής ξεκίνησε τον Μάιο του 1842 υπό την γενική διεύθυνση του Άγγλου μηχανικού Ουίλιαμ Λίντλεϋ. Τα νέα κτίρια ήταν στυλ νεοκλασικού ιταλικού ρυθμού με πολλές αψίδες. Δυο εκκλησίες κτίστηκαν ξανά. Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου ξανακτίστηκε ακριβώς όπως ήταν και διατηρείται μέχρι σήμερα, ενώ στην θέση της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Νικολάου ανεγέρθηκε νέα, από τις σημαντικότερες εκκλησίες νεογοτθικού ρυθμού, η οποία όμως καταστράφηκε στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και σήμερα έχει μείνει μόνο το καμπαναριό της.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Friedrich Clemens [i.e. Friedrich Clemens Gerke]: Hamburg’s Gedenkbuch, eine Chronik seiner Schicksale und Begebenheiten vom Ursprung der Stadt bis zur letzten Feuersbrunst und Wiedererbauung. Berendsohn, Hamburg 1844
- Ludolf Wienbarg: Hamburg und seine Brandtage. Ein historisch-kritischer Beitrag von Lud. Wienbarg. Kittler, Hamburg 1843
- Julius Faulwasser: Der große Brand und der Wiederaufbau von Hamburg. Ein Denkmal zu den fünfzigjährigen Erinnerungstagen des 5. bis 8. Mai 1842. Meißner, Hamburg 1892. (Ein Reprint erschien bei Kabel, Hamburg 1978)
- Carl Reinhardt: Der fünfte Mai. 1866–68 Der fünfte May. Ein Lebensbild von der Unterelbe 4 Bände. (Versch. Neuauflagen, teils gekürzt. Christians Verlag, Hamburg 1989, ISBN 978-3-767-20498-0)
- Paul Schurek: Der Hamburger Brand. Erzählung. Glogau, Hamburg 1922 (1949)
- Edgar Maass: Das große Feuer. Propyläen, Berlin 1939
- Elise Averdieck: Roland und Elisabeth. In: Kinderleben Theil 2. Kittler, Hamburg 1851. Erzählungen um den Hamburger Brand für Kinder von 6 bis 10. (Letzte Aufl. 1962).
- Elise Averdieck: Der Hamburger Brand 1842. Saucke, Hamburg 1993
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Carl Friedrich Hermann Klenze: Der Hamburger Brand und Uetersens Hilfe, Teil 1–3 (1842).
- ↑ Rettet die Deichstraße e. V. Αρχειοθετήθηκε 2012-07-16 στο Wayback Machine., www.deichstrassehamburg.de, abgerufen am 6. Juli 2011