Πράσινο υδρογόνο
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Το πράσινο υδρογόνο (Green hydrogen) παράγεται με τη μέθοδο της ηλεκτρόλυσης του νερού από ηλεκτρικό ρεύμα προερχόμενο από ΑΠΕ[1]. Συνήθως χρησιμοποιείται ηλιακή ενέργεια ή αιολική ενέργεια.
Το πράσινο υδρογόνο έχει χαμηλούς εώς μηδενικούς ρύπους CO₂. Το παραγόμενο υδρογόνο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για ηλεκτρικό ρεύμα μέσω κυψελίδων καυσίμου, είτε σε αέρια μορφή για χρήση του στις μεταφορές[2]. Συγκριτικά με άλλες μορφές παραγωγής υδρογόνου, είναι πιο δαπανηρό προς το παρόν αλλά σίγουρα το πιο φιλικό στο περιβάλλον. Για να δούμε συγκριτικά και άλλες μορφές παραγωγής υδρογόνου μπορούμε να μεταβούμε σε σχήματα που αναφέρονται στη μελέτη του διεθνούς οργανισμού ανανεώσιμων πηγών ενέργειας IRENA. Άλλες βασικές μέθοδοι παραγωγής είναι: με την καύση άνθρακα ή λιγνίτη (καφέ υδρογόνο), με τη χρήση φυσικού αερίου και έκκληση των παραγόμενων ρύπων στο περιβάλλον (γκρι υδρογόνο) και με τη χρήση φυσικού αερίου με παράλληλη αποθήκευση των ρύπων υπογείως (μπλε υδρογόνο)[3].
Το πράσινο υδρογόνο ανέρχεται μόνο στο 0,1% της συνολικής παραγωγής του. Μελλοντικά όμως αναμένεται η αύξηση στη παραγωγή του με αυτή τη διαδικασία, καθώς θα υπάρχει μια μείωση στο κόστος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας[4]. Επίσης η Ε.Ε., θα δαπανήσει ένα σημαντικό ποσό χρηματοδότησής της ανάπτυξης της βιομηχανίας του πράσινου υδρογόνου. Πολλοί κλάδοι της οικονομίας, βλέπουν σήμερα την παραγωγή του πράσινου υδρογόνου ως τον καλύτερο τρόπο εκμετάλλευσης της χρήσης της περίσσειας ενέργειας από τις ΑΠΕ, παρά την αποθήκευσή της. Παράλληλα, με την παραγωγή πράσινου υδρογόνου, μειώνονται αισθητά οι ρύποι άνθρακα σε βασικούς τομείς της οικονομίας, όπως της βιομηχανίας και των μεταφορών[5].
Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες στην ομαλή επικράτηση του πράσινου υδρογόνου στην E.E., στους τομείς της μείωσης αέριων ρύπων σε όλο φάσμα της κατανάλωσης ενέργειας, ενώ συμβάλλει επικουρικά στην ανάπτυξη της οικονομίας της. Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτής της παραγωγικής διαδικασίας, είναι να καταστεί οικονομικά ελκυστική, σε σύγκριση με τους άμεσους ανταγωνιστές του (γκρι και μπλε υδρογόνο), κάτι που αναμένεται να επιτευχθεί μετά το 2030. Με τις τιμές που συναντάται σήμερα, αυτό δεν επιτυγχάνεται, καθώς το κόστος παραγωγής του είναι υψηλό[6].
Συγκεκριμένα, το κόστος παραγωγής για το γκρι υδρογόνο στην Ε.Ε., είναι ίσο με 1-1,5 €/kg, το οποίο αντιστοιχεί σε 28-42 €/MWh. Αυτό το κόστος εξαρτάται άμεσα από το κόστος του φυσικού αερίου και δε λαμβάνει υπόψη το κόστος εκπομπών CO₂. Αντίστοιχα το κόστος του μπλε υδρογόνου, συμπεριλαμβανομένου και της αποθήκευσης των εκπομπών CO₂, κυμαίνεται γύρω στα 3,5-4 €/Kg με τάσεις μείωσης τα επόμενα χρόνια κοντά στα 2,5-3 €/Kg. Αντίστοιχα, το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου ανέρχεται σήμερα στα 3,5-7 €/Kg. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται σημαντικές τάσεις μείωσης στο κόστος των ηλεκτρολυτών που έχουν μειωθεί κατά 60% τα τελευταία 10 χρόνια. Μελλοντικά, προβλέπονται περαιτέρω μειώσεις στο κόστος των ηλεκτρολυτών, μέχρι το 2030[7]. Τα παραπάνω επισημαίνονται και σε έρευνα της εταιρείας Aurora Energy Research με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία, για την κατάσταση στην Ε.Ε. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει και σε χώρες του κόλπου της Μ. Ανατολής όπως τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, κ.α.. Για παράδειγμα, η παραγωγή του πράσινου υδρογόνου ανέρχεται στο Κατάρ στα $2,62/Kg και στη Σαουδική Αραβία στα $3,23/Kg. Στον αντίποδα, στις χώρες αυτές, η παραγωγή του μπλε υδρογόνου, κυμαίνεται μεταξύ 4,66-4,80$/Kg κατά μέσο όρο. Μια αντίστοιχη εικόνα ανάλογων τιμών, συναντούμε και στη δυτική Αυστραλία[8].
Συνεπώς, ένα σημαντικό μέρος του ενεργειακού μείγματος της Ε.Ε., θα μπορούσε να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι τον 2050, μεταξύ των οποίων το πράσινο υδρογόνο θα μπορούσε να καλύπτει περίπου το 20% των ενεργειακών αναγκών της. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε να εξασφαλίζει τις ανάγκες περί του 20-50% της ενεργειακής ζήτησης στον τομέα των μεταφορών και του 5-20% στον βιομηχανικό τομέα[9].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (23 Δεκεμβρίου 2019). «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, Αθήνα, Δεκέμβριος 2019». Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα. Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022.
- ↑ «What is green hydrogen used for?». www.activesustainability.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022.
- ↑ «Το Υδρογόνο ως καύσιμο – Τι σημαίνει η… πολυχρωμία που το χαρακτηρίζει». energypress.gr (στα Αγγλικά). 17 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022.
- ↑ «Grey, blue, green – why are there so many colours of hydrogen?». World Economic Forum (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022.
- ↑ «EUR-Lex - 52020DC0301 - EN - EUR-Lex». eur-lex.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022.
- ↑ «Hydrogen». ec.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.
- ↑ «Πράσινο Υδρογόνο: Υφιστάμενη κατάσταση και προοπτικές ανάπτυξης». energypress.gr (στα Αγγλικά). 2 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.
- ↑ Collins (l_collins), Leigh (24 Φεβρουαρίου 2022). «Green hydrogen now cheaper than blue in Middle East, but still way more expensive in Europe | Recharge». Recharge | Latest renewable energy news (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.
- ↑ «Ενέργεια υδρογόνου: ποια τα οφέλη της για την ΕΕ; | Επικαιρότητα | Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». www.europarl.europa.eu. 17 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.