Πολιτιστικό κέντρο στο Τεοπανζόλκο
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Πολιτιστικό κέντρο στο Τεοπανζόλκο | |
|---|---|
| Centro Cultural Teopanzolco | |
 | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | κτήριο |
| Διεύθυνση | Río Balsas 22, Vista Hermosa, 62290 Cuernavaca, Mor., Mexico |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | Cuernavaca, Morales, Mexico 18° 55′ 49.61″ N, 99° 13′ 19.25″ W |
| Χώρα | Μεξικό |
| Χρήση | αμφιθέατρο - πολιτιστικός χώρος |
| Τεχνικές λεπτομέρειες | |
| Χωρητικότητα | 7000 τ.μ. |
| Σχεδιασμός και κατασκευή | |
| Αρχιτέκτονας | PRODUCTORA , Isaac Broid |
| Βραβεία | Simon Architecture Prize 2018 - Living Places
First International Prize at Quito Architecture Biennial 2018 Oscar Niemeyer Award |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το πολιτιστικό κέντρο στο Τεοπανζόλκο(Teopanzolco Cultural Center) βρίσκεται απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο του Τεοπανζόλκο στην πόλη Κουερναβάκα( Cuernavaca ) στο Μεξικό.
Το Τεοπανζόλκο πρόκειται για αρχαιολογικό τόπο από την εποχή των Αζτέκων της Μετακλασικής Περιόδου 1350-1521. Η ονομασία μεταφράζεται ως «ο τόπος του παλιού ναού». Στις προΚολομβιανές περιοχές η περιοχή αποτελούσε κωνοφόρα δασική περιοχή, ενώ σήμερα πλαισιώνεται από την πόλη της Κουερναβάκα. Η αρχαία πόλη και ο αρχαιολογικός τοπος βρίσκονται στην άκρη ενός λόφου που δημιουργήθηκε από λάβα ηφαιστείου η οποία σταθεροποιήθηκε.
Το πολιτιστικό κέντρο έρχεται για να σταθεί ως αντιπροσοπευτικό χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνιάς του Μεξικό που συνομιλεί και σέβεται την κουλτούρα και τις ρίζες του τόπου του.
Ιστορικά στοιχεία του τόπου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κοιλάδα του Μορέλος εγκαταστάθηκε πρώτη φορά γυρω στο 2000 π.Χ..Κατα τη διάρκεια της Κλασικής Περιόδου, επηρεάστηκε έντονα από τη μητρόπολη της Teotihuacan στην κοιλάδα του Μεξικού, στη ΜεταΚλασική Περίοδο ομάδες Nahua μετακόμισαν στο Altipano, οι Tlahuicas και ίδρυσαν τη Cuarnavaca και το Τεοπανζόλκο. Το 1427 μ.Χ.η περιοχή κατακτήθηκε από την αυτοκρατορία των Αζτέκων και τον αυτοκράτορα Moctezuma Ilhuicamina, η κατοχή της περιοχής από τους Αζτέκους έλαβε τέλος κατά τη Ισπανική Κατάκτηση το 1521.
To Τεοπανζόλκο θεωρείται πως ήταν το κέντρο της πόλης Cuarnavaca στην πρώιμη εποχή των Αζτέκων (1150-1350 μ.Χ.) πριν το τελετουργικό κέντρο, μετακινήθηκε σε μια πιο προστατευμένη θέση στο σημερινό κέντρο της Cuarnavaca.
Η τοποθεσία του αρχαιολογικού χώρου ανακαλύφθηκε ξανά κατά την μεξικάνικη επανάσταση, όταν μέλη της επανάστασης τοποθέτησαν πυροβολικά πάνω από τη Μεγάλη Πλατφόρμα. Η δόνηση του εδάφους από τις βολές εμφάνισε την πέτρινη κατασκευή του κτιρίου.
Η αρχιτεκτονική του κτιρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο χωρίζεται σε δύο διαφορετικούς κτιριακούς όγκους. Στο τριγωνικό κτίριο όπου στεγάζονται όλες η λειτουργίες δημόσιου χαρακτήρα,με κύρια χρήση το αμφιθέατρο 900 θέσεων το οποίο περιβάλλεται απο δευτερεύοντες χώρους όπως το εκδοτήριο εισητηρίων, το φουαγίε, η γκαρνταρόμπα κλπ. Στην πλατφόρμα που περιβάλλει το τριγωνικό κτίριο βρίσκονται όλες οι βοηθητικές λειτουργίες που έχει ανάγκη το θέατρο, καμαρίνια, εργαστήριο κλπ., καθώς και μια μικρότερη θεατρική σκηνή - black box.
Η επικλινείς στέγες του συμπλέγματος είναι διαμορφωμένες ράμπες με πλατύσκαλα με χαμηλο ρίχτι. Δημιουργείται, λοιπόν, ένας υπαίθριος αμφιθεατρικός χώρος με φόντο το όμορφο αρχαιολογικό τοπίο.
Το πολιτιστικό κέντρο έχει καταφέρει με την έξυπνη χρήση υλικών και τις λιτές χαράξεις να εναρμονίζεται με την περιοχή. Δεν είναι ένα κτίριο αυτοαναφορικό, αντιθέτως σέβεται απόλυτα τον αρχαιολογικό χώρο που το περιβάλλει. Χρησιμοποίει το φυσικό φώς δημιουργώντας παιχνιδίσματα φωτείνων και σκοτείνων χώρων, ο οποίοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Η εσωτερική, σκουρόχρωμη επένδυση ξύλου εντείνει αυτό το "παιχνίδι" προσδίδοντας σε όλο το κτίσμα ένα ύφος μυστιρίου. Η εσωτερικές κλίμακες έχουν σε σχέση με την εξωτερική ραμπόσκαλα πόλυ απότομα πατήματα, ενισχύοντας το δραματικό χαρακτήρα του εσωτερικού του κτιρίου, στοιχείο που δεν είναι αντιλυπτό από τους εξωτερικούς χώρους του. Παρ' όλα αυτά, η θεατρικότητα του εσωτερικού σχεδιασμού, συνδέεται υποσεινήδειτα με την ιστορία και κουλτούρα των Αζτέκων.
Το κτίριο, λοιπόν δεν επικοινωνεί απλά λόγο της τοποθεσίας του με την ιστορία του τόπου αλλά ζωντανεύει μέσω του σχεδιασμού του την νοοτροπία και την αίσθηση της ιστορίας αυτής
Η κύρια είσοδος, η οποία είναι το φουαγίε του θεάτρου, έχει ελεύθερη διάταξη, με το επίπεδο να υποχωρεί βαθύτερα το έδαφος με κάθε βήμα. Κοιτάζοντας πίσω προς την είσοδο καδράρεται ο αρχαιολογικός χώρος στο κέντρο του οποίου υπάρχει ο βωμός των Αζτέκων. Παρατηρείται οτί η εισχώρηση εξωτερικού φυσικού φωτός είναι περιορισμένη αλλά όπως στη συγκεκριμένη περίτωση είναι είναι άρτια μελετημένη παρέχοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, αισθητικά και οπτικά.
Εξ όψεως, το κτίριο δεν προδίδει την εσωτερική του διάταξη και τις λειτουργίες που στεγάζει. Από μακριά μοιάζει με μια μεγάλη ‘ραμπόσκαλα’. Η επικλινής στέγη αυτή δεν κόβει τον ορίζοντα και κάνει το κτίριο να μοιάζει σαν να βγαίνει από το έδαφος και όχι να εισχωρεί αυτό. Μόνο μέσα από τα σχέδια της τομής γίνεται αντιληπτός ο χωρικός σχεδιασμός του κτιρίου.
Οι αρχιτέκτονες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για έργο του μεξικανού αρχιτέκτονα Isaac Broid και της αρχιτεκτονικής εταιρίας PRODUCTORA.
Ο Isaac Broid γεννήθηκε το 1952 σπούδασε αρχιτεκτονίκη στο πανεπιστήμιο Λατινικής Αμερικής ένω έκανε το μεταπτυχιακό του στον αστικό σχεδιασμό στο πολυτεχνείο της Οξφόδης στην Αγγλία. Είναι γνωστός για τα έργα του στο Μεξικό αλλά και εξωτερικό.
Η αρχιτεκτονική φίρμα PRODUCTORA έχει γραφεία στην πόλη του Μεξικού και στο Los Angeles, ιδρυτές του γραφείου είναι οι μεξικανοί : Carlos Bedoya (1973), Victor Jaime (1978), ο αργεντίνος: Abel Perles (1972),και ο βέλγος: Wonne Ickx (1974). Είναι γνωστοί για την προτίμησή τους στις καθαρές γεωμετρικές μορφές, την εύρηματική επίλυση χωρικών ζητημάτων και την στοχευμένη επιλογή υλικών που αναδεικνύουν κάθε φορά καλύτερα το κτίριο.
Την τάση τους προς την απλότητα των μορφών και καθαρότητα του συνολικού σχεδιασμού που επικοινωνεί με τον περιβάλλοντα χώρο, σίγουρα επιβεβαιώνει το συγκεκριμένο έργο.