Πογκρόμ του Κάουνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης που χρησιμοποιήθηκε για να απεικονίσει την αναφορά του Στάλεκερ στον Χάιντριχ στις 31 Ιανουαρίου 1942

Το πογκρόμ του Κάουνας ήταν σφαγή Εβραίων στο Κάουνας της Λιθουανίας , που έλαβε χώρα στις 25 με 29 Ιουνίου 1941 κατά τις πρώτες μέρες της επιχείρησης Barbarossa και της ναζιστικής κατοχής της Λιθουανίας . Το πιο διαβόητο περιστατικό συνέβη από Λιθουανούς εθνικιστές σε ένα γκαράζ του Lietūkis .[1] Εκεί πολλές δεκάδες Εβραίοι άνδρες, φερόμενοι ως συνεργάτες του NKVD, βασανίστηκαν δημόσια και εκτελέστηκαν στις 27 Ιουνίου μπροστά σε ένα πλήθος Λιθουανών ανδρών, γυναικών και παιδιών. Μετά τον Ιούνιο, πραγματοποιήθηκαν συστηματικές εκτελέσεις σε διάφορα οχυρά του Κάουνας , ιδιαίτερα στο Έβδομο και Ένατο Φρούριο.[2]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Λιθουανικό Ακτιβιστικό Μέτωπο (LAF), μια εθνικιστική οργάνωση που δρούσε εντός της Σοβιετικής Λιθουανίας, πήρε τον έλεγχο της πόλης[3]  και μεγάλο μέρος της λιθουανικής υπαίθρου το βράδυ της 23ης Ιουνίου 1941. Ο επικεφαλής του Einsatzgruppe A Φραντς Βάλτερ Στάλεκερ έφτασε στο Κάουνας το πρωί της 25ης Ιουνίου. Επισκέφτηκε την έδρα της Λιθουανικής Αστυνομικής Ασφαλείας και εκφώνησε μια μακρά αντισημιτική ομιλία ενθαρρύνοντας τους Λιθουανούς να λύσουν το «εβραϊκό ζήτημα».  Σύμφωνα με την έκθεση του Στάλεκερ στις 15 Οκτωβρίου, οι ντόπιοι Λιθουανοί δεν ήταν ενθουσιασμένοι με το πογκρόμ και έτσι έπρεπε να χρησιμοποιήσει τον Algirdas Klimaitis και τους άνδρες του.[4] Ο Κλιμαΐτης έλεγχε μια παραστρατιωτική μονάδα περίπου 600 ανδρών που οργανώθηκε στο Tilsit από την SD και δεν υπαγόταν στο LAF.

Σφαγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκινώντας στις 25 Ιουνίου, οργανωμένες μονάδες από τους Ναζί επιτέθηκαν σε Εβραίους αμάχους στη Slobodka ( Vilijampolė ), το εβραϊκό προάστιο του Κάουνας που φιλοξενούσε την παγκοσμίου φήμης εβραϊκή Slabodka yeshiva . Σύμφωνα με τον Ραβίνο Ephraim Oshry , υπήρχαν Γερμανοί στη γέφυρα προς την Slobodka, αλλά ήταν οι Λιθουανοί εθνικιστές αυτοί που σκότωσαν τους Εβραίους. Ο ραβίνος Rav Zalman Osovsky, ήταν δεμένος με τα χέρια και τα πόδια σε μια καρέκλα και το κεφάλι του πριονίστηκε ακουμπισμένο πάνω σε ένα βιβλίο του Ταλμούδ .Μετά από αυτό δολοφόνησαν τη γυναίκα και το γιο του. Το κεφάλι του τοποθετήθηκε σε ένα παράθυρο της κατοικίας, με την ένδειξη: «Αυτό θα κάνουμε σε όλους τους Εβραίους».[5]

Μέχρι τις 28 Ιουνίου 1941, σύμφωνα με τον Στάλεκερ, 3.800 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στο Κάουνας και άλλοι 1.200 σε άλλες πόλεις της όμορης περιοχής. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Στάλεκερ υπερέβαλε στον απολογισμό των δολοφονιών.[6]

Ένας άγνωστος δράστης (με το παρατσούκλι "Death Dealer") στη σφαγή στο γκαράζ Lietūkis

Διαμάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει διαμάχη σχετικά με το ποιος ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την έναρξη των σφαγών: οι ντόπιοι Λιθουανοί ή ναζί αξιωματούχοι.

Τα απομνημονεύματα μαρτύρων του συμβάντος λένε ότι Γερμανοί στρατιώτες συμμετείχαν στα σαδιστικά βασανιστήρια και σε σφαγές στο Lietūkis, αλλά συνοδεύονταν επίσης από μερικούς Λιθουανούς που είχαν αφεθεί πρόσφατα ελεύθεροι από τη φυλακή του Κάουνας.[7]

Το μνημείο των θυμάτων του Ολοκαυτώματος κοντά στο γκαράζ Lietūkis.

Ορισμένοι Λιθουανοί παραθέτουν την έκθεση του Στάλεκερ της 15ης Οκτωβρίου προς τον Χίμλερ . Ο Στάλεκερ έγραψε ότι είχε καταφέρει να συγκαλύψει τις ενέργειες της Vorkommando και τις έκανε να μοιάζουν σαν πρωτοβουλίες του ντόπιου πληθυσμού.

Άλλοι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι οι σφαγές ξεκίνησαν πριν ακόμη φτάσουν οι Γερμανοί.[8]  Επισημαίνουν ότι οι εκτελέσεις γίνονταν στην ύπαιθρο και όχι μόνο στην πόλη του Κάουνας. Οι ειδικοί της φωτογραφίας έχουν προτείνει ότι πολλές φωτογραφίες από το πογκρόμ του Κάουνας μπορεί να έχουν παραποιηθεί κολλώντας πολλές εικόνες σε μία επειδή υπάρχουν πολλές αποκλίσεις στις εικόνες (π.χ. διαφορετικοί τοίχοι, τοποθεσίες θυρών, φωτισμός). [9] Ο διαβόητος Death Dealer με τα ξανθά μαλλιά θα μπορούσε να μην ήταν ένας Λιθουανός, αλλά ένας Γερμανός Ναζί με το όνομα Joachim Hamann που εκείνη την εποχή δρούσε στην επικράτεια. Ο ιστορικός Arvydas Anušauskas, είναι δύσπιστος σχετικά με αυτές τις θεωρίες, επειδή, εκτός από τις φωτογραφίες, υπάρχουν μαρτυρίες, καθώς και η μαρτυρία του φωτογράφου Wilhelmas Gunsilius (την οποία ήθελε να δημοσιοποιήσει 10 χρόνια μετά τον θάνατό του).[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «The Lietūkis Garage Massacre». The Jerusalem Post | JPost.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  2. ↑ «Genocide and Resistance Research Centre of Lithuania» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-06-01. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Genocide_and_Resistance_Research_Centre_of_Lithuania&oldid=1090943588. 
  3. ↑ Gitelman, Zvi· Gitelman, Zvi Y. (1997). Bitter Legacy: Confronting the Holocaust in the USSR. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-33359-9. 
  4. ↑ «You are being redirected...». www.genocid.lt. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  5. ↑ Oshry, Efroim (1995). The annihilation of Lithuanian Jewry. New York: Judaica Press. ISBN 1-880582-18-X. 32858493. 
  6. ↑ «The Burden of 1941 - Suziedelis». www.lituanus.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  7. ↑ «V. Valiušaitis. „Lietūkio" garažo žudynės – vienas kraupiausių ir mįslingiausių Lietuvos istorijos epizodų». Alkas.lt (στα Λιθουανικά). 27 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  8. ↑ Greenbaum, Masha (1995). The Jews of Lithuania : a history of a remarkable community, 1316-1945. Jerusalem: Gefen. ISBN 965-229-132-3. 32410514. 
  9. ↑ Varnauskas, Rimantas. «"Lietūkio" garažas - klastočių pinklėse?». DELFI (στα Λιθουανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  10. ↑ Varnauskas, Rimantas. «"Lietūkio" garažas - klastočių pinklėse?». DELFI (στα Λιθουανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πογκρόμ_του_Κάουνας&oldid=10217335"