Πατριωτικός Φιλελευθερισμός
 |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Πατριωτικός Φιλελευθερισμός είναι μια νέα πολιτικο-οικονομική ιδεολογία που αναπτύχθηκε από το Verbum Verum και τα κυβερνητικά του προγράμματα. Αποτελεί μετεξέλιξη του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού και καταγγέλλει πλήρως το Νεοφιλελευθερισμό, όπως αυτός λειτουργεί από τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα έως σήμερα.
Οι θεμελιωτές του Πατριωτικού Φιλελευθερισμού θεωρούν ότι ο Νεοφιλελευθερισμός κατά κανένα τρόπο δεν πρεσβεύει πλέον αυτό που δηλώνει τ’ όνομά του (Φιλελευθερισμός = φίλος προς την Ελευθερία), αλλά αντιθέτως αποτελεί μέσο φτωχοποίησης και καθυπόταξης του Πολίτη, σύμφωνα με μια ευρύτερη ατζέντα παγκοσμιοποίησης.
Ο Πατριωτικός Φιλελευθερισμός θεωρείται το αντίπαλο δέος της Παγκοσμιοποίησης και της επιχειρούμενης Σοβιετοποίησης των Πολιτών, όπως αυτή κυρίως εκδηλώνεται στο δυτικό κόσμο. Θεωρείται ότι αποτελεί ένα πανίσχυρο πολιτικό κράμα, σχεδιασμένο να επιβιώσει και να κυριαρχήσει, εκεί όπου τα’ άλλα πολιτικά συστήματα απέτυχαν και συνεχίζουν ν’ αποτυγχάνουν.
Κύρια Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Πατριωτικού Φιλελευθερισμού, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τ’ αποτελέσματα των κυβερνητικών προγραμμάτων των θεμελιωτών του (Verbum Verum), είναι:
- Η ταχύτατη ενίσχυση της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας της χώρας, που υιοθετεί τα κυβερνητικά προγράμματα του Πατριωτικού Φιλελευθερισμού, με δυνατότητα εκτόξευσης του ΑΕΠ της χώρας έως το 10πλάσιο σε χρονική περίοδο μόλις 5 ετών.
- Η θωράκιση της εθνικής οικονομίας από εξωτερικούς νομισματικούς κλυδωνισμούς, προερχόμενους από εξωτερικούς για την εθνική οικονομία παράγοντες (πχ νομισματικές αναταράξεις από μια κρίση στην παγκόσμια οικονομία).
- Η επαναφορά της εθνικής κυριαρχίας, όταν αυτή έχει χαθεί.
- Η Αποφορολόγηση και ο περιορισμός του Δημοσίου Τομέα στα επίπεδα του 7%-8%, ώστε να υπάρχει αντίστοιχη συγκράτηση των δημοσιονομικών εξόδων, με αποτέλεσμα την αισθητή μείωση της φορολογίας. Ο μειωμένος Δημόσιος Τομέας επιφέρει μείωση (έως και εξάλειψη) της γραφειοκρατίας, καθότι αυτή δημιουργείται προκειμένου να δικαιολογούνται πλεονάζουσες θέσεις εργασίας στον Δημόσιο Τομέα
- Η μετάβαση από το παρωχημένο μοντέλο του «Κράτους-Επιχειρηματία» στο μοντέλο «Κράτος-Ελεγκτής». Το ζητούμενο από το «Κράτος» είναι να διασφαλίζει ότι τηρούνται αυστηρά όλοι οι κανόνες λειτουργίας της Οικονομίας και όλων των επιμέρους τομέων διακυβέρνησης (Υγεία, Ασφάλεια, Παιδεία κλπ), οπότε το Κράτος μπορεί να είναι μεν μικρό, αλλά χρειάζεται να είναι αποτελεσματικό στον ελεγκτικό του ρόλο.
- Η αντιμετώπιση των Πολιτών ως Συνιδιοκτητών της Χώρας και όχι ως υποτελών. Οι «υποτελείς» έχουν μόνο υποχρεώσεις έναντι του Κράτους, ενώ οι «Συνιδιοκτήτες» έχουν και δικαιώματα εκτός από υποχρεώσεις και αξιώνουν απολογισμό έργου από τους κρατούντες.
- Η ανάδειξη λειτουργίας του μοντέλου του «Έθνους – Κράτους», σε πείσμα των γενικότερων σχεδιασμών για μετάβαση σε μοντέλα «Κράτους-Εταιρείας».
- Η συγκέντρωση μεγάλων κεφαλαίων από το εξωτερικό, μέρος των οποίων προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.
- Ο έλεγχος και περιορισμός της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και η καταπολέμηση του φαινομένου της διαπλοκής
- Η εφαρμογή κυβερνητικών προγραμμάτων, που ενέχουν ένα είδος κρυμμένου προστατευτισμού του εμπορίου, της επιχειρηματικότητας, της εξηρτημένης εργασίας και της ιδιοκτησίας των πολιτών της Χώρας
- Η πλήρης αποδυνάμωση των μονοπωλίων / ολιγοπωλίων, που έχουν αναδείξει οι πολιτικές του Νεοφιλελευθερισμού.
Στην καταπολέμηση των ολιγοπωλίων και ολιγοπωλιακών τάσεων της Αγοράς αποσκοπεί η εισαγωγή του νέου επιχειρηματικού μοντέλου «εταιρειών πατριωτικής βάσης©», οι οποίες αποτελούν τομή στην οικονομική επιστήμη, έχοντας καταφέρει να εισάγουν δύο νέους συντελεστές παραγωγής: την πελατεία/κατανάλωση και την εποπτεία.
Οι «εταιρείες πατριωτικής βάσης» αποτελούν τον τρίτο πόλο μεταξύ:
- του νεοφιλελεύθερου μοντέλου των ιδιωτικοποιήσεων, όπου όλες οι επιχειρήσεις (ακόμη και αυτές που είναι ολιγοπωλιακού χαρακτήρα) περνούν στα χέρια των ολίγων, που κερδοσκοπούν σε βάρος των πολλών και
- του σοσιαλιστικού μοντέλου με τον υψηλό βαθμό κρατισμού, όπου οι επιχειρήσεις ανήκουν στο «Κράτος-Επιχειρηματία» και παρουσιάζουν μειωμένη παραγωγικότητα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ελλειμάτων, που είτε πληρώνει ο φορολογούμενος μέσα από επιπλέον φορολόγηση, είτε κλείνουν οι εταιρείες ως ασύμφορες.
12. Η πλήρης και αποτελεσματική προστασία των Πολιτών από την ασυδοσία και λεηλασία των περιουσιών τους από τις εμπορικές τράπεζες και τα εγχώρια και ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
13. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας, που πρόκειται να καταστήσει τη Χώρα αδιαμφισβήτητη δύναμη αποτροπής στην περιοχή της, ικανή να διαχειριστεί ανενόχλητη τους όποιους φυσικούς πόρους της, χωρίς διεκδικήσεις από γειτονικές χώρες.
14. Η παροχή ίσων ευκαιριών Εκπαίδευσης σε όλους τους Πολίτες, με ανάληψη από πλευράς Πολιτείας όλων των οικονομικών βαρών, που αντιμετωπίζουν οι συνεπείς Πολίτες-φοιτητές, προκειμένου αυτοί ν’ αποδίδουν στις σπουδές τους τα μέγιστα αποτελέσματα, απαλλαγμένοι από το άγχος της οικονομικής επιβίωσης.